ورزش علیه افسردگی؛ ابتکار یک زن برای حمایت از سلامت روان زنان الجزایر
یاسمینه جیلالی، با تبدیل رنج بیماری خود به یک پروژه ورزشی رایگان برای حمایت روانی و جسمی از زنان، به نماد مبارزه و توانمندسازی در شهر شلف الجزایر بدل شده است.

رابعه خریص
الجزایر - یاسمینه جیلالی از افسردگی، نیرویی برای تحقق رویاهایش ساخت. ورزش که راه نجات او از چنگال بیماری بود، سرانجام او را به جایگاه یک مربی معتبر رساند؛ اما او به این موفقیت شخصی بسنده نکرد و با تأسیس انجمن «تعافی»، تجربه زیسته خود را به فرصتی رایگان برای حمایت جسمی و روانی از زنان بیمار بدل کرد.
نماد پایداری و مبارزه
در شهر شلف، واقع در شمال غربی الجزایر، یاسمینه جیلالی تنها یک ورزشکار نیست، بلکه نماد مبارزه و پایداری است. او زن جوانی است که توانست با قدرت ورزش بر بیماری مزمن خود غلبه کند و رنجهایش را به پروژهای رایگان برای یاری رساندن به زنان بدل سازد. به همین دلیل، داستان زندگی یاسمینه جیلالی، الگویی درخشان از یک زن قدرتمند، نستوه و بلندپرواز است که از دل سختیها، پلی به سوی موفقیت ساخت.
یاسمینه جیلالی که در دهه سوم زندگیاش به سر میبرد، میگوید ورودش به دنیای ورزش، با وجود سابقه ورزشی از کودکی، امری برنامهریزیشده نبود. او دانشآموخته رشته حقوق از دانشکده حقوق و علوم سیاسی است و پیش از این میخواست مسیر حرفهای خود را در وکالت و مشاوره حقوقی دنبال کند. او میگوید: «انسان به همه آرزوهایش نمیرسد. پس از تولد فرزند دومم، به افسردگی شدیدی مبتلا شدم و با توجه به نقش ورزش در کاهش هورمونهای استرس، به آن روی آوردم».
این ایده کوچک که از دل یک بحران جوانه زده بود، به تدریج بالنده شد. او در این باره میگوید: «پس از پشت سر گذاشتن آن روزهای سخت، تصمیم گرفتم یاور و تکیهگاه زنانی باشم که شرایطی مشابه من را تجربه میکنند. به همین دلیل، دورههای آموزشی علمی و اصولی را در رشته ورزش گذراندم، گواهینامههای متعددی کسب کردم و فعالیتم را به عنوان مربی فیتنس آغاز نمودم. سپس، انجمن ورزشی غیرحرفهای «تعافی» را تأسیس کردم که تنها هدفش، آغاز فصلی نو در زندگی هر زن است». او همچنین «حمایت خانوادهاش را راز موفقیت و پیشرفت خود» میداند.
از آنجا که هدف اصلی پروژه یاسمینه جیلالی، یاریرساندن به زنان برای غلبه بر افکار و احساسات منفی ناشی از افسردگی بود، او دایره فعالیت خود را به زنان بیمار در بیمارستانها و حتی زنان ساکن در خانههای سالمندان گسترش داد. او معتقد است: «زنان نباید برای شروع فعالیتهای ورزشی، منتظر توصیه پزشکان بمانند». یاسمینه بر اساس تجربیات میدانی خود میگوید: «بیشتر زنان، ورزش را تنها با هدف افزایش شانس بهبودی از بیماریها انجام میدهند و بسیاری از آنان، با وجود آنکه ورزش یک سبک زندگی سالم و بخش جداییناپذیر برنامه روزانه است، به قدر کافی به آن نمیپردازند».
دلایل رویگردانی زنان از ورزش
او در ارزیابی خود از ورزش زنان در الجزایر، توضیح میدهد که رویگردانی زنان از فعالیتهای ورزشی، بهویژه در شهرهای کوچک، دلایل گوناگونی دارد. یکی از مهمترین دلایل، باور غالبی است که ورزش را امری مردانه میداند. برخی دیگر نیز آن را نوعی فعالیت تجملی و نمایشی، متأثر از فیلمهای سینمایی و تقلید از بازیگران، تلقی میکنند. این نگاه را میتوان به نبود فرهنگ اجتماعی ورزش در جامعه نسبت داد.
یافتههای تمام پژوهشهای دانشگاهی نیز که درباره موانع ورزش زنان در شهرهای کوچک انجام شده، این موضوع را تأیید میکند. بر اساس این تحقیقات، «محیط اجتماعی و فرهنگی، از جمله آداب و رسوم، تأثیر منفی بر مشارکت ورزشی زنان داشته است». این پژوهشها توصیه میکنند که باید با این تفکر که ورزش تنها مختص مردان است، مقابله کرد و در جهت رهاسازی زنان از باورهایی تلاش نمود که ورزش را در تضاد با ارزشهای اجتماعی و دینی جامعه معرفی میکنند.
به گفته یاسمینه جیلالی، دلیل دیگری که مانع روی آوردن زنان به ورزش و تربیت بدنی میشود، کمبود زیرساختهای ورزشی است. او توضیح میدهد: «بسیاری از شهرهای کوچک فاقد سالنها، زمینها و استخرهای ویژه هستند و زنان ناچارند در سالنهای ورزشی خصوصی فعالیت کنند. علاوه بر این، کمبود چشمگیری در تعداد باشگاههای غیرحرفهای و انجمنهای ورزشی زنان وجود دارد».
ورزش به عنوان درمان
او با تأکید بر نقش اجتماعی برجسته ورزش، خواستار «فراهم آوردن محیطی حمایتی برای زنان شد تا بتوانند به طور مؤثر در فعالیتهای ورزشی مشارکت کنند». به باور او، این امکان نباید به شهرهای بزرگ محدود شود، زیرا ورزش به یک ضرورت و نوعی درمان و توانبخشی روانی تبدیل شده است. او پیشنهاد میکند: «با تولید و پخش برنامههای تخصصی در شبکههای تلویزیونی، زنان را به انجام ورزش به شیوهای صحیح و منظم تشویق کنیم».
در حال حاضر، آمار دقیقی از «تعداد سالنهای ورزشی ویژه زنان» در الجزایر در دست نیست. امکانات موجود بیشتر شامل تأسیسات ورزشی عمومی مانند زمینهای بازی و سالنهای تخصصی و سرپوشیده است. در کنار اینها، سالنهای ورزشی خصوصی نیز فعالیت میکنند که با فراهم آوردن محیطی امن و راحت، به زنان اجازه میدهند بدون هیچ محدودیتی به ورزش بپردازند.