روناهی نودا

قامشلو - انزوای شدید علیه رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، همچنان ادامه دارد. دولت ترکیه اجازه ملاقات وکلا و خانواده با رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، را نمی‌دهد. خلق کورد علیه این انزوا در حال فعالیت هستند. همزمان، سه سال است که دولت ترکیه بی‌وقفه به خاک باشور کوردستان یورش می‌برد و نبردی سخت در آنجا جریان دارد. در کنار این درگیری، حزب دموکرات کوردستان عراق (PDK) با دولت ترکیه همکاری می‌کند تا اشغال خاک باشور کوردستان توسط دولت ترکیه تسهیل شود. این حملات و همکاری حزب دموکرات کوردستان عراق با اعتراضات خلق کورد مواجه شده است.

در ارتباط با این مسائل، روکن احمد، ریاست مشترک جنبش جامعه دموکراتیک (Tev-Dem)، دیدگاه خود را با خبرگزاری ما در میان گذاشت.

 

دیوارهای امرالی، سدی در برابر صلح خاورمیانه

روکن احمد در ابتدا درباره انزوای شدید علیه رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، چنین اظهار داشت: «انزوا و حملات کنونی ارتباطی تنگاتنگ دارند. اخیراً، تلاش‌ها برای آزادی جسمانی رهبر آپو و حل مسئله کورد اهمیت بسزایی یافت و در سطح بین‌المللی مطرح شد. فعالیت‌های مهمی صورت گرفت، از جمله ارسال نامه به کمیته پیشگیری از شکنجه (CPT)، نهادهای حقوق بشر و مراجع بین‌المللی، و برگزاری برخی ملاقات‌ها. اما عدم پاسخگویی به این نامه‌ها نشان می‌دهد که این نهادها نیز در همدستی با انزوای تحمیل شده بر رهبر آپو هستند. وقتی از رهبر آپو سخن می‌گوییم، از انسانیت، برابری، عدالت اجتماعی و آزادی زنان و جامعه سخن می‌گوییم. رهبر آپو نماینده بشریت است. او بارها تأکید کرده که اگر درهای امرالی گشوده شود، راه‌حلی برای خاورمیانه و جهان پدید خواهد آمد. انزوا تحمیل می‌شود تا از حل مسئله، برقراری صلح و پایان جنگ‌ها جلوگیری شود. علاوه بر انزوا، هر ۶ ماه یک بار مجازات انضباطی به بهانه‌های مختلف اعمال می‌شود که نشان‌دهنده بی‌عدالتی و عدم تمایل به یافتن راه‌حل است.  CPT اخیراً اذعان کرد که خارج از چارچوب دولت‌ها قادر به اقدام نیستند. با پافشاری بر آزادی جسمانی رهبر آپو، تمام مسائل موجود قابل حل خواهند بود. اگر مسئله کورد حل نشود و درهای امرالی  گشوده نشود، پایان دادن به جنگ، تضادهای درون جوامع و حاکمیت ناممکن خواهد بود. این امر نه تنها برای کوردها، بلکه برای تمام جهان صادق است، چرا که رهبر آپو چنین پیشگامی را در سطح جهانی هدایت می‌کند.»

 

خنجری از درون؛ نقش پنهان بارزانی‌ها در معادلات کوردستان

روکن احمد در ادامه سخنانش درباره خیانت حزب دموکرات کوردستان عراق (PDK) به خلق کورد چنین می‌گوید: «نبردی که در باشور کوردستان جریان دارد، هدفش تسلط بر موجودیت، اراده و هویت جامعه است. این حملات تنها علیه باشور کوردستان نیست، بلکه تهدیدی علیه موجودیت خلق کورد است. همکاری PDK امری تازه نیست و از مدت‌ها پیش وجود داشته است. رهبر آپو تاریخچه خاندان بارزانی را به خوبی تحلیل کرده و ماموریت آنها را روشن ساخته است. همان‌گونه که دولت ترکیه هدف نابودی کوردها را دنبال می‌کند، خاندان بارزانی نیز ماموریت دارد تا از شکل‌گیری اتحاد کوردها و دستیابی آنها به حقوق و پیشرفت در خاورمیانه جلوگیری کند. همانند همکاری خاندان بارزانی با دولت ترکیه در سال ١٩٩٢، بریتان برای پایان دادن به این خیانت، جان خود را فدا کرد. پس از شهادت بریتان، بسیاری از پیشمرگه‌هایی که در آن نبرد شرکت داشتند، از جنگ کناره گرفتند تا علیه مردم خود سلاح به کار نبرند. امروز شاید واژه خیانت یا همکاری با دشمن خلق کورد برای توصیف این رفتار کافی نباشد. می‌توان گفت که بارزانی همچون میت ترکیه در درون کوردستان عمل می‌کند و کوردها را در محاصره قرار داده است.»

 

ریشه‌های تاریخی سرکوب؛ از عثمانی تا ترکیه مدرن

روکن احمد تأکید کرد که دولت ترکیه برای سرکوب کوردها، در همه جا دست به حمله می‌زند و چنین ادامه داد: «امروز در خاک باشور کوردستان، نزدیک به ٧٠ پایگاه دولت ترکیه مستقر شده است. دولت ترکیه در باکور کوردستان اراده خلق کورد را به رسمیت نمی‌شناسد و در انتخابات به خواست مردم تعرض کرد. حامیان کوبانی محاکمه شدند و اکنون در زندان‌های ترکیه بدون وکیل محکوم می‌شوند. دولت ترکیه از اساس برای همکاری ساخته نشده است. این دولت بر پایه سرکوب خلق‌ها بنا شده و امروز نیز بر آن اصرار دارد. روزانه به خاک شمال و شرق سوریه حمله می‌کند و پیشگامان جامعه ما را هدف قرار می‌دهد. در مناطق اشغال شده مانند عفرین، سری کانی، گری سپی، اعزاز و الباب، جنایات متعددی رخ می‌دهد. در این مناطق، زنان و جوانان مورد تعرض قرار می‌گیرند. حتی نسبت به طبیعت کوردستان نیز خصومت دارند و روزانه درختان بسیاری را قطع می‌کنند. دولت ترکیه با این حملات انتقام شکست داعش و آزادسازی منبج میت ترکیه است».

 

احیای روح مقاومت در باشور

روکن احمد اظهار داشت که روشنفکران، زنان و جامعه باشور کوردستان باید در برابر خیانت خاندان بارزانی ایستادگی کنند و چنین ادامه داد: «لیلا قاسم نمونه‌ای از باشور کوردستان است که تسلیم نشد. شخصیت‌هایی مانند ویان سوران در برابر تمام ستم‌ها و برای رهبر آپو جان خود را فدا کردند. شخصیت‌های برجسته و فرهیخته‌ای چون هلمت از باشور کوردستان برخاستند. ضروری است که خلق باشور کوردستان این شخصیت‌های پیشرو را الگوی خود قرار دهند و علیه خانواده میت بارزانی مبارزه کنند. احزاب متعددی وجود دارند که نماینده واقعی مردم باشور کوردستان هستند. نباید اجازه دهیم خاک باشور کوردستان برای خاندان میت بارزانی باقی بماند. زیرا باشور کوردستان دارای تاریخی کهن است. خطر تنها متوجه خاک باشور کوردستان نیست، این محاصره شامل شنگال نیز می‌شود. همچنین، این تهدید متوجه شمال و شرق سوریه نیز هست که با فداکاری ١۵ هزار شهید و ٢٠ هزار مجروح آزاد شد و سیستم ملت دموکراتیک که همه خلق‌ها را در بر می‌گیرد، ایجاد گردید. خطر بر باکور کوردستان، روژهلات کوردستان و تمام ملت‌ها و طیف‌ها سایه افکنده است. بنابراین ما نباید این اشغالگری دولت ترکیه بر خاک باشور کوردستان را بپذیریم.»

 

بی‌تفاوتی جهانی در برابر فاجعه انسانی

روکن احمد درباره حملات دولت ترکیه به خاک باشور کوردستان و مقاومت مبارزان آزادی چنین ارزیابی کرد: «در مناطق حفاظتی مدیا، سه سال است که نبردی بسیار سخت در جریان است. در این نبرد از انواع سلاح‌ها استفاده شده است. سکوت جهان در برابر استفاده از این سلاح‌های ممنوعه، مایه شرمساری بزرگی است. جامعه ما مقاومت عظیمی در برابر این حملات از خود نشان داد. اما در مقایسه با مقاومت مبارزان آزادی، ما به عنوان جامعه آنگونه که باید دست به فعالیت نزدیم. لازم بود در سطح روحیه مقاومتی که در کوهستان‌ها شاهد آن هستیم، ما نیز عمل می‌کردیم، اما کوتاهی کردیم. بعید است که دولت‌های حاکم و کسانی که منافعشان در تداوم جنگ‌هاست، مشکلات جامعه را حل کنند. تنها راه حل در دستان خود جامعه است».

 

ضرورت خیزش مردمی علیه اشغال

روکن احمد تأکید کرد که دولت ترکیه هرگز به دنبال راه‌حل نیست، بلکه برعکس مشکلات را عمیق‌تر می‌کند. او چنین ادامه داد: «امروز اردوغان اصرار دارد که با اسد دیدار کند، ظاهراً برای حل مسائل سوریه. اما در حال حاضر عفرین، سری کانی، گری سپی، اعزاز، الباب و جرابلس را اشغال کرده است. امکان ندارد اردوغان مسئله سوریه را حل کند. او می‌خواهد جامعه را به مهاجرت سوق دهد و سوریه را به بخشی از ترکیه تبدیل کند. همه می‌دانند که دولت‌ها قادر به حل مسائل نیستند. آنهایی که مسائل را حل می‌کنند، جوامع هستند. پیشگامان حفاظت از جامعه، زنان و خود مردم هستند. دشمن ما حمله‌ای همه‌جانبه را علیه ما آغاز کرده است، ما نیز به عنوان جامعه باید به طور گسترده علیه سلطه‌گری و قتل‌عام اقدام کنیم.»

 

لزوم اتحاد زنان برای مقابله با سلطه‌گری

روکن احمد در پایان از تمام زنان کوردستان، خاورمیانه و جهان خواست که در برابر حملات صورت گرفته، اتحاد زنان شکل بگیرد و چنین خاتمه داد: « YPJ در قالب شخصیت‌هایی چون آرین میرکان، زینب، روان، زوزان و آوستاها، داعش را شکست داد. همان‌طور که مزدورها با پیشگامی زنان شکست خوردند، در باشور کوردستان نیز شکست خواهند خورد. امروز فرماندهی کل YPJ در برابر تلاش‌های دولت ترکیه برای الحاق باشور کوردستان و اعزام مزدورهای داعش به منطقه، با ٧ بند موضع خود را اعلام کرد. YJA STAR نیز آماده است تا از جامعه خود در برابر مزدورها دفاع کند. تنها با مبارزانی که اسلحه در دست می‌گیرند به تنهایی کافی نیست، سیاستمداران و روشنفکران زن نیز باید خود را سازماندهی کنند. زنان باید در این برهه تصمیم به اتحاد در سطح کوردستان، خاورمیانه و جهان بگیرند. این اتحاد نباید به فردا موکول شود، باید امروز شکل گیرد. امروز نبردی عظیم در سراسر جهان جریان دارد و این نبردها علیه جامعه است و زنان هدف اصلی آن هستند. سیستم حاکم در همه جا به اشکال مختلف به زنان حمله می‌کند، لازم است همه زنان در برابر سلطه‌گری که امروز اعمال می‌شود، بزرگترین اتحاد را ایجاد کنند. امروز زنان شمال و شرق سوریه درباره پیمان زنان گفتگو می‌کنند، این پیمان باید در سطح خاورمیانه و جهانی گسترش یابد. مقابله با سلطه‌گری تنها از طریق اتحاد، محافظت، مبارزه، سازماندهی و دفاع زنان امکان‌پذیر است.»