شنیار بایز

سلیمانی- براساس گزارش‌های بین‌المللی، عراق و اقلیم کوردستان از جملە دولت‌هایی هستند کە در ردەی اصلی ناقضان حقوق بشر قرار دارند فقدان حاکمیت قانون، عدم استقلال دادگاەها، برتری احزاب در حکومت‌ها، فساد و عدم آزادی بیان از دلایل اصلی عدم وجود یک زندگی مستقل و آزاد در کشور است دولت‌ها لباس دیکتاتوری به تن دارند و عراق و اقلیم کوردستان از جمله کشورهایی هستند که شهروندان را به دلیل ابراز عقاید خود در شبکه‌های اجتماعی بازداشت می‌کنند و همیشه علیه فعالان و روزنامه‌نگاران اقدام می‌کنند زیرا معتقدند که نمی‌توانند با افزایش آگاهی جامعه به فساد و انحصار قدرت ادامه دهند.

 

«قانون در عراق و کوردستان اجرا نمی‌شود بلکە برای منافع استفاده می‌شود»

 سرود احمد فعال حقوق بشر و ساکن کرکوک در مورد وضعیت جامعه عراق و باشور کوردستان از نظر حقوق بشر گفت:  گزارش سازمان حقوق بشر در مورد کوردستان و عراق حقایق را نشان می‌دهد و ممکن است وضعیت بدتر از این باشد، در مرکز و جنوب عراق تا کوردستان هیچ حاکمیت قانونی وجود ندارد کسانی که قانون را اجرا می‌کنند دستور کار خودشان را دارند و بی‌طرف نیستند این نیز محیط حقوق بشر را تحت تأثیر قرار داده است، محیطی که ناآرام است و فعالان در صورت هر اعتراضی سرکوب و بازداشت می‌شوند.

 

«دخالت بیگانگان در کوردستان و عراق تعیین‌کننده است»

سرود احمد در ادامە گفت: در عراق و کوردستان آزادی برای هیچکس از کودک گرفته تا زنان وجود ندارد، آنها هرگز اجازه نداشته‌اند آزادانه حقوق خود را مطالبه کنند روز بە روز اوضاع بدتر می‌شود زیرا دستور کار بین‌المللی وجود دارد و در امور داخلی کردستان و عراق دخالت می‌کند و این امربیشتر محیط را ناآرام می‌کند و به محیطی می‌انجامد که در آن قتل و بی قانونی حاکم است، فعالان در مرکز و جنوب عراق حین فعالیت با گلولە هدف قرار گرفتە و مورد حمله قرار می‌گیرند آنها بازداشت می‌شوند و فعالان را دشمن پنداشتە نه وفادار به مردم و جامعه.

 

«احزاب و فساد وضعیت حقوق بشر را در عراق و باشور کوردستان بدتر کرده است»

این فعال حقوق بشر توضیح داد:  منافع حزبی بر اوضاع اقلیم کوردستان مسلط شده است همچنین وجود فساد نیز منجر به جامعه‌ای غیرآزاد شده است که در آن هیچ کس حق آزادی بیان را ندارد آنها محیط حقوق بشر را بی ثبات کرده‌اند در عراق و اقلیم کوردستان قانونی وجود ندارد که مقامات و جامعه با هم از آن پیروی کنند در عوض، مقامات برای خود یک قانون دارند و مدافعان حقوق بشر قانون دیگری، حتی دادگاه‌ها و قضات نیز از سوی احزاب کنترل شدە و متعلق به آنها هستند در مورد پروندەای کە قصد دارند آن را مختومە کنند بسیاری از حقایق را نادیده می‌گیرند،اما تحقیقات متعددی برای پرونده یک فعال حقوقی انجام می‌دهند این ثابت می‌کند دادگاه‌ها، پلیس و نیروهای امنیتی در این منطقه بی‌طرف نیستند و برای مردم کار نمی‌کنند، بلکه در راستای احزاب، مقامات و جناح‌های سیاسی فعالیت می‌کنند.

 

«فعالان با قتل و سوزاندن مواجه می‌شوند»

سرود احمد معتقد است که برای فعالان و کسانی که برای حقوق بشر تلاش می‌کنند مهم است جامعه و مسئولان به آنها احترام بگذارند زیرا آنها مدافع همه مردم هستند و برای حقوق آنها تلاش می‌کنند اما مقامات و دولت آنها را سرکوب می‌کنند تا کس دیگری در این زمینە فعالیت نکند و حرفی نزند آنها همیشە در تلاش هستند تا آنها را بترسانند مانند کسانی کە آنها را بە قتل رساندە و یا مورد خشونت قرار دادەاند، وی در مورد جنوب  عراق می‌گوید: فعالانی هستند که با خانه‌هایشان سوزانده شده‌اند بە خصوص در جنوب عراق هیچ قانون و مقرراتی وجود ندارد بلکە سلاح، جناح‌های سیاسی و ذهنیت کهن جامعه در این مناطق کار می‌کنند بە همین دلیل وضعیت جامعە و حقوق بشر  بە این حد رسیدە است.

 

«فعالان حقوق بشر باید با مدرک کار کنند»

سرود احمد گفت: کسانی که برای حقوق بشر تلاش می‌کنند باید همیشه مدرک داشته باشند، همیشه به پرونده‌هایی که رسیدگی می‌کنند پاسخ داشته باشند تا بتوانند از خود دفاع کنند از همه طرف آن را بررسی کنند تا یک مدافع واقعی باشند، نه اینکه فقط یک طرف را ببینید و در مورد آن صحبت کنند، در غیر این صورت نمی‌توانند مدافع خوبی باشند.

 

«زنان فعال و روزنامه‌نگار بیشتر در معرض خشونت هستند»

خلق یک روزنامه‌نگار و فعالی که واقعا برای حقوق بشر تلاش می‌کند، زمان زیادی می‌برد اما برای مقامات و احزاب آسان است که هر روز آنها را بکشند و آنها را مورد خشونت قرار دهند بنابراین آنچه مهم است این است که فعالان به کار خود ادامه دهند و به مسئولان و احزاب ثابت کنند که موانع مانع فعالیت آنها نمی‌شود.

سرود احمد در پایان سخنان خود گفت:  جامعه یک جامعه مردسالار است که این نیز شرایط را برای زنان سخت‌تر می کند بنابراین وقتی یک زن فعال می‌شود، برای ممانعت از فعالیت‌شان تهمت‌های زیادی بە آنها می‌زنند یا زنان بیشتر از سایر فعالان مورد خشونت و قتل قرار می‌گیرند و گاهی اوقات خانواده‌های آنها مورد حمله قرار می گیرند آنها همیشه فکر می‌کنند که با متوقف کردن زنان و کشتن آنها می‌توانند اوضاع را کنترل کنند، اما در حقیقت اینطور نیست.