سیلوا ابراهیم

منبج- جنگ دارای ادوات و ابزارهایی است که با توسعه جنگ از نظر نفوذ، جامعیت و میزان تلفات در طول اعصار، مانند جنگ‌های نظامی، اقتصادی، سیاسی، روانی و غیره تکامل می‌یابد. با این حال، نوعی از جنگ وجود دارد که به طور رسمی اعلام نشده است، به روش‌های دشوار تبلیغاتی نیاز ندارد و باعث تلفات انسانی در میان مهاجمان نمی‌شود و این به اینترنت و رسانه‌ها بستگی دارد که یکی از بزرگترین و خطرناک‌ترین و همه جانبه‌ترین جنگ‌ها به شمار می‌رود زیرا بر روح و روان انسان تأثیر می گذارد و با استفاده از ابزارهای مادی و معنوی در صدد رسیدن به اهداف خود است تا اراده جامعه را از بین ببرد و وحدت آن را از بین ببرد.

سیلوانا محمد، روزنامه‌نگار رادیو ساجور FM و عضو اتحادیه روشنفکران در استان منبج در شمال و شرق سوریه، به این واقعیت اشاره کرد که جنگ ویژه اشکال و روش‌های مختلفی دارد که توسط مقامات علیه جوامع انجام می‌شود از جمله هنر، «بنابراین، مقامات سرمایه داری هدفشان این است که جامعه را از جوهره خالی کنند و به شکلی که برای فرد و جامعه می خواهند شکل دهند.» او چندین نمونه از جنگ رهبری شده توسط سرمایه داری را ذکر کرد، از جمله «فیلم‌هایی که خیانت زناشویی، سوء مصرف مواد مخدر، مواد ممنوعه و بسیاری از آداب و رسوم دیگر را که واقعیت جامعه ما را نشان نمی‌دهند، ترویج می‌کنند و به دنبال تبدیل آنها به بخشی از زندگی ما هستند.»

او به نحوه هدف قرار گرفتن گروه جوان اشاره کرد: ساخت آهنگ‌هایی با محتوای عاری از علاقه و اولویت برای گروه جوان یک فاجعه اجتماعی است، زیرا این گروه نشان دهنده ستون فقرات جوامع و کسانی است که به پیشرفت آنها اهمیت می دهند، زیرا آنها زمان خود را با هنر کیچ که به طور گسترده در سایت‌های شبکه های اجتماعی پخش می‌شود، پر می‌کنند. امروزه بزرگترین هدف جوانان قرار گرفتن در آخرین مدها و ترندها شده است که آنها را به دور از منحصر به فرد بودن، تمایز و تفاوت، کپی کرده است.

سیلوانا محمد در مورد راه های مقابله با این جنگ ها چنین می گوید: مقابله با این جنگ‌هایی که علیه جامعه به راه انداخته می‌شود مستلزم آن است که فرد خود را به آگاهی و درک آنچه در اطرافش می‌گذرد مسلح کند، نه اینکه به شکلی که سرمایه‌داری برای او ترسیم می‌کند، او باید به ارزش های اجتماعی و فرهنگ خود افتخار کند و تحقیق کند و ریشه‌های تاریخی خود را حفظ کند.

در همین حال، میرفَت محمود، عضو دانشکده ژنئولوژی، به جدیت جنگ ویژهاشاره کرد و گفت: روش‌های جنگی زیادی وجود دارد که تاریخ آنها را تأیید می‌کند، از جمله جنگ ویژه که خطرناک‌تر است، زیرا اعلام‌نشده است و از رویکرد نرم علیه جوامع پیروی می‌کند.

او تاکید کرد: جنگ ویژه امروزه گسترش پیدا کرده است، زیرا به نتایج سریع و بدون ضرر و زیان عمده می‌رسد و هدف آن از بین بردن اراده طرف مقابل، ایجاد حالت بدبینی، وحشت، بی تفاوتی و عدم اعتماد به نفس است. علاوه بر آن، ایجاد حالت ناامیدی و یک حالت سردرگمی ذهنی و شناختی برای سوق دادن ذهن ها به سمت علایق خود است.

او با اشاره به روشی که توسط سرمایه داری استفاده می‌شود، گفت «سرمایه داری از رابطه جنسی به عنوان یکی از روش های خاص جنگی خود استفاده می کند و از این رو بدون وارد شدن به جنگ داغ به دنبال انحلال اخلاقی است.» با تاکید بر اینکه این جنگ جوامع را به شدت تحت تاثیر قرار داده، افزود: ما امروز می بینیم که موارد تجاوز و آزار و اذیت به یک امر عادی تبدیل شده است و آزار دهنده یا متجاوز پاسخگو نیست، برعکس، زنان به خاطر طرز لباس پوشیدن و رفتارشان سرزنش می شوند تا این تجاوز جنسی نسبت به خود را توجیه کنند.

میرفَت محمود در مورد روش‌های حفاظت از این جنگ‌های خاص توضیح داد: به عنوان آکادمی ژنئولوژی، تحقیقات ما با توسعه فرهنگ ایدئولوژیک و شناساندن زنان به وجود، حقیقت و نقش آنها و نیز آشنا کردن جامعه با واقعیت اقتدار، بر روی جامعه و به ویژه زنان متمرکز است همچنین برای توسعه فرهنگ اخلاقی و ارزش‌های اجتماعی به دور از سلطه و ناخالصی‌های اقتدار تلاش می‌کند و به نوبه خود زنان با شخصیت آزادانه و آگاه خود از شر این جنگ‌ها خلاص می‌شوند.

ریم درویش، عضو دفتر آموزش و صلاحیت اداری در خودمدیریتی دموکراتیک، به نوبه خود خاطرنشان کرد که «جنگ ویژه توسط کشورهای سرمایه داری برای جذب افکار ایجاد شد که از طریق سه گانه جنگ ویژه که شامل هنر، سکس و ورزش است، تأثیر بیشتری بر گروه جوان می گذارد» و این نشان می‌دهد که «اگر در مورد ورزش صحبت کنیم، آمادگی جسمانی سالم برای تکمیل بدن سالم است اما کشورهای سرمایه داری ورزش را وسیله‌ای برای دستیابی به بیشترین سود قرار داده‌اند. امروز می‌بینیم که چگونه مسابقات و باشگاه‌های بین المللی ذهن جوانان را به خود جلب می‌کند و آن را به علاقه اول خود تبدیل می‌کند، حتی اگر اکثر کسانی که تحولات دنیای ورزش را دنبال می‌کنند اصلاً ورزش نمی‌کنند.»

وی افزود که سرمایه داری از باشگاه‌های ورزشی سودهای کلانی به دست می‌آورد، زیرا کسانی که مسابقاتی مانند فوتبال را تماشا می‌کنند، مبالغ گزافی برای به دست آوردن بلیت حضور در باشگاه می‌پردازند و بنابراین سرمایه داری به دنبال ساختن جوانان و جامعه به روشی است که مطابق با سیاستی است که دنبال می‌کند.

فیلسوفان می‌گویند که آموزش راه رهایی از این جنگ‌های خصوصی است که به دنبال استثمار فرد و جامعه بر اساس علایق خود هستند. رهبر عبدالله اوجلان می‌گوید «آموزش برای انسان مانند آب، غذا و اکسیژن است که نمی‌تواند بدون آنها زندگی کند.»؛ آموزش برای محافظت از مردم و جوامع در برابر کمپین‌های همسان سازی و نابودی که سعی در ریشه کن کردن فرهنگ، تاریخ و زبان دارند، ضروری است تا از سیاست‌های استعمار و دولت-ملت‌ها و فرهنگ سرمایه داری (فردگرایی، قدرت، ماتریالیسم، مصرف، مد)، رهایی یابند.