زندانیانی را که در اعتصاب غذا به سر می‌برند رابە توزیع غذا وادار می‌کنند
خانواده‌های زندانیان بیان داشتند که زندانیان در اعتصاب غذا تنها اجازه دریافت آب دارند و با مجازات انضباطی مواجه می‌شوند. آنها همچنین اظهار داشته‌اند که اداره زندان آنتالیا از نوع L، زندانیان را مجبور می‌کند تا به زندانیان موقت غذا توزیع نمایند.
مدینە مامد اوغلو
آمد- اعتصاب غذای دورەایی و موقت زندانیان در زندان‌های ترکیه و کوردستان که از تاریخ ٢٧ نوامبر ٢٠٢٣ در چارچوب کمپین «آزادی عبدالله اوجالان، تنها راه حل مسئلەی کورد» آغاز گردیده، همچنان ادامه دارد. در حالیکه فشارها بر زندانیان در اعتصاب غذا روز به روز در حال افزایش است، اطلاعات دریافتی حاکی از آن است که به این زندانیان ویتامین، نمک، قهوه یا آبمیوه تحویل داده نمی‌شود. همچنین در زندان آنتالیا از نوع L، ادارەی زندان، زندانیان سیاسی را مجبور می‌کند تا به زندانیان عادی غذا توزیع نمایند.
بعد از تحصن، اجازە ملاقات با فرزندش دادە شد
پیرو تحصن اعتراضی عفیفە کارتال، اجازەی ملاقات با فرزندش محمد کارتال که در زندان آنتالیا از نوع L بازداشت می‌باشد، صادر گردید. عفیفە کارتال در هفتەی گذشته به منظور ملاقات با فرزندش به زندان مراجعه نموده بود که در ابتدا به وی اعلام شد «فرزند شما دارای مجازات انضباطی است و اجازەی ملاقات با شما صادر نمی‌گردد.» اما پس از اقدام عفیفە کارتال به برپایی اعتراضات نشسته در مقابل زندان، وی توانست با فرزندش ملاقات نماید.
ادارەی زندان آنتالیا از نوع L زندانیان در اعتصاب غذا را تهدید نموده که باید غذای زندانیان عادی را توزیع نمایند
عفیفە کارتال در ادامەی سخنان خود در خصوص روحیەی بالای زندانیان در مقابل فشارهای ادارەی زندان، اظهار داشت: هنگامی که آنها را ملاقات کردم، روحیەی من نیز بهتر شد. آنها طی اعتصاب غذا بسیار لاغر شده بودند. متوجه شدم فرزند من طی ١٠ روز اعتصاب غذا ٧ کیلوگرم وزن کم کرده است. به آنها نه شکر، نه نمک و نه قهوه نمی‌دهند. طول دوران اعتصاب غذا، اجازەی خرید از فروشگاه زندان به آنها داده نشده است. آنها طی این مدت تنها آب مصرف کرده‌اند. همچنان آنها را شکنجه کردە و مورد ستم قرار می‌گیرند. اخیراً آنها را احضار کرده و ادارەی زندان به زندانیان در اعتصاب غذا گفته است «شما باید غذای زندانیان عادی را بدهید». هنگامی که زندانیان امتناع ورزیده‌اند، مأموران زندان تهدید نموده‌اند «شکنجه خواهیم کرد». همچنین همەی زباله‌های زندان را جمع‌آوری کرده و در مقابل درب بندی که زندانیان در اعتصاب غذا در آن هستند، قرار داده‌اند.
«این ظلم را نمی‌پذیریم»
عفیفە کارتال با اشاره به فشارها و ظلم‌های اعمال شده، اظهار داشت: ما نه ظلم بر فرزندانمان و نه ستم بر خانواده‌های آنها را نمی‌پذیریم. آنها خواهان لغو انزوا می‌باشند. اگر انزوا در زندان امرالی لغو گردد، در سایر زندان‌ها و در جامعه نیز لغو خواهد شد. ما ابتدا انزوا در زندان امرالی و سپس در سایر زندان‌ها را نمی‌پذیریم. آنها باید از این سیاست منصرف شوند. خانواده‌ها باید بتوانند برای ملاقات مراجعه نمایند. این یک درخواست انسانی است.
«قبل از اینکه اعتصاب غذا طولانی‌تر شود، باید گامی برداشته شود»
میمنت بوز که به منظور ملاقات با فرزندش یوسف بوز که در زندان آمد از نوع T به سر می‌برد به زندان مراجعه نموده بود، اظهار داشت که طی اعتصاب غذا تنها آب به زندانیان ارائه می‌گردد. وی با اعتراض به فشارها ابراز داشت: چگونه یک انسان می‌تواند صرفاً با مصرف آب به مدت ١٠ روز زنده بماند؟
میمنت بوز افزود: فرزندم منتظر است تا نوبت اعتصاب غذا به وی برسد. ایشان نیز وارد اعتصاب غذا خواهد شد. تنها خواسته ما مادران لغو انزوا و جلوگیری از طولانی‌تر شدن اعتصاب غذا می‌باشد. کلیه زندانیان در زندان بیمار بوده و وضعیت مطلوبی ندارند. نباید در این فرایند بیش از پیش آسیب ببینند. باید فوراً اقداماتی صورت پذیرد. ما مادران برای شنیده شدن صدای فرزندانمان در اینجا تجمع کرده‌ایم. این فرایند نباید طولانی‌تر شود. نباید اجازه داد جنازه‌های فرزاندمان از زندان خارج گردد.
«نباید تنها بمانیم»
میمنت بوز با صدور فراخوانی خطاب به خلق کورد جهت حمایت از زندانیان، اظهار داشت: این یک ستم بزرگ است. باید هرچه سریع‌تر اقداماتی انجام شود که این مسئولیت بر عهدەی مردم می‌باشد. زمانی‌که زندانیان مشاهده می‌کنند مردم خارج از زندان اقدامی انجام نمی‌دهند، خود وارد عمل می‌شوند. امروز همگان باید این اعتراض را متعلق به خود بدانند. چرا ما در اینجا تنها هستیم؟ همه باید بیایند و از زندانیان حمایت نمایند.