مدینه مامداغلو

سمسور-پس از دو زمین لرزه شدید در ٦ فوریە که باکور و روژاوای کوردستان و ترکیه و سوریه را لرزاند، تعداد زیادی از ساختمان‌ها در سمسور فرو ریخت و ساکنان شهر از آن زمان در شرایط سختی به سر می‌برند، در شهری که روزهای زیادی باران می‌بارد، عده‌ای در داخل کانکس‌ها می‌مانند و بیشتر آنهایی که کانکس ندارند، همچنان زیر باران و چادر زندگی می‌کنند، آواربرداری ساختمان‌های فروریخته در شهر ادامه دارد، از یک طرف چندین ساختمان آسیب دیده است، مردم شهرهای فروریخته در شرایط سخت تلاش می‌کنند به زندگی خود ادامه دهند، از طرف دیگر احزاب سیاسی برای نصب پوستر و بیلبورد به شهر می‌روند، این هم باعث اعتراض شهروندان شده و آن‌ها می‌گویند: « کسانی که آنها را به حال خود رها کرده‌اند نباید نزد آنها بروند یا از آنها درخواست رای نکنند.»

 

بسیاری از مشکلات شهر حل نشده است

ساکنان سمسور در دسترسی به آب آشامیدنی، غذا و وسایل نظافتی مشکل دارند و سرویس بهداشتی ندارد، مردمی که خانه‌هایشان «کم خسارت» شناسایی شده است به خانه‌های خود بازگشته‌اند و چادرنشینان تلاش می‌کنند با کمک‌ها روزگار خود را بگذرانند. اگرچه دو ماه از آن زمان می‌گذرد، اما بسیاری از نیازها برآورده نشده و مشکلات اساسی همچنان پابرجاست. این در حالی است که احزاب سیاسی کمپین‌های انتخاباتی را آغاز کرده‌اند که با واکنش مردم مواجه شده است.

 

«ما در فاجعه تنها ماندیم»

خفرا یاتکین، یکی از افرادی که به خانه خود بازگشته است، می گوید که پس از زلزله ١٠ روز بیرون مانده است و گفت: همه جا ساختمان‌های فرو ریخته بود. همه برای هم فریاد می زدند، سه روز بعد از زلزله، بعد از اینکه بسیاری از مردم زیر ویرانه جان خود را از دست دادند. آفاد(سازمان مدیریت بحران) آمد، برخی از بازماندگان مردند و بقیه نیمه زنده‌اند، اوضاع خیلی بد است، کسی نمی‌داند چه بگوید، نمی‌توانم بگویم چرا زندگی کردیم، یک هفته در خیابان ماندیم، آب و غذا نبود، همه جا خراب بود، بچه‌های ما مدام گریه می کردند، مشکلات زیاد بود، مردم نمی‌دانستند چه کنند، ما در فاجعه تنها ماندیم.

 

«برای رای در خانه ما را نزنند»

خفرا یتکین با اشاره به اینکه کسانی که در جریان این فاجعه ما را تنها گذاشتند نباید در حین رای گیری به درب خانه‌شان بروند و گفت: بعد از چند روز، الان برای جمع آوری رای دست به کار شده‌اند، درهایمان را باید به رویشان باز نکنیم و همه بدانند به چه کسی رای می دهند، وقتی به در خانه ما می‌آیند به آنها می‌گوییم: تا حالا کجا بودید، حالا به جلوی درهای ما نیایید، ما هنوز زیر آوار هستیم، اجساد هنوز زیر ساختمان های فروریخته بیرون آورده می‌شوند.

 

«دولت هرگز به اینجا نیامد.»

گوله یکتین با اشاره به اینکه ترس و بدبختی ناشی از زلزله همچنان ادامه دارد گفت: بچه‌های ما از آن روز گریه می‌کنند، به سختی توانستیم چادر بگیریم، جایی که می‌خوابیدیم، چیزی برای پوشیدن نبود، حتی نمی‌توانستیم جایی برویم، اینجا هنوز زلزله است، هیچکس از ما نمی‌پرسد. نه آب، نه غذا، نه چیزی مردم وجود نداشت. برخی که ماشین داشتند می‌رفتند داخل آن، ما بیرون ماندیم، دولت برای ما کاری نکرد، هیچ وقت به این جاها نیامد.