مرکز خبر - در این دیدار هم نظرات و شهادت‌ معترض فاطمه خوشرو از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ و شاهدین دادگاه مردمی آبان را در اختیار شما خوانندگان گرامی خبرگزاری زن قرار می‌دهیم.

  

فاطمه خوشرو که یکی از معترضین آبان ۹۸ بوده و طی این اعتراض دستگیر نیز شده است، به شیوه‌ی آنلاین در دادگاه حضور یافت. وی اگر چه برای بازگویی حقایقی که با آن روبرو شده بود،‌ دچار زحمت می‌شد، اما بعض مانده در گلویش را فرو برد و لب به سخن گشود.

 

"ایران از معترضین با دست خالی نیز بسیار هراس داشت"

فاطمه می‌گوید: «یکی از شاهدین تریبونال آبان هستم. همه‌ی آنهایی که در دادگاه شرکت کردیم، در وهله‌ی اول شاید به عنوان تماشاچی بودیم، وقتی به خودمان آمدیم، گفتیم چرا نباید صدای خودمان باشیم. هر فرد باید یک برانداز باشه، نباید منتظر باشد تا  یک نفر رهبری ما را بر عهده بگیرد.»

وی از شیوه‌ی حضورش در اعتراضات این‌چنین ادامه داد:‌ «در میدانی که ایستاده بودیم، زنان بسیار کمی جمع شده بودند، من آنها را ترغیب کردم که همراه من شوند و حتی مردان را ترغیب کردم. از آنها خواستم تا به درب نماینده‌ی ولی فقیه برویم، چون آنجا نقطه‌ی حساسی بود، بدین طریق می‌خواستیم تا آبروی آنها را ببریم، اما متاسفانه موفق نشدیم و سرکوبمان کردند.»

فاطمه با اشاره به سرکوب و دستگیری خود در این مرحله افزود:‌ «در طول مدتی که من در بازداشتگاه بسر می‌بردم، اینها با خشن‌ترین وضعیت با ما برخورد می‌کردند. مشخص بود نظام از معترضینی که با دست خالی به میدان آمده‌اند، ترس دارند. دلیل ترس آنها نیز سست بودن و شکنندگی پایه‌های نظام جمهوری اسلامی ایران است و نمی‌توانند این اعتراضات را مهار کنند. در بازداشتگاه زمانی که نتوانستند آنچه را که می‌خواهند نزد من پیدا کنند، به زندان اوین انتقالم دادند. و لازم به ذکر است که زندان‌های زنان در ایران حتی به فجیع‌ترین شکل ممکن اداره می‌شود. نه از نظر بهداشتی و از دیگر جوانب هیچ‌گونه رسیدگی به وضعیت آنجا نمی‌شود. نظام وقتی از حجاب یک زن هراس است و از اینکه می‌بیند زنان در میادین مبارزه رهبری را بر عهده دارند، خیلی واهمه دارند. سعی می‌کند حتی بیشتر از مردان آنها را سرکوب کند. حتی هنگام دستگیری من و چند دیگر از زنان به نقاط حساس بدنمان لگد می‌زدند. برای اینکه ترس، حرص و تنفرشان را به این شیوه خالی کنند.»

 

"در زندان مرا تحت شدیدترین شکنجه‌های جنسی، جسمی و روانی قرار دادند"

وی با بعض از شکنجه‌های جسمی و روانی در زندان می‌گوید:‌ «در زندان اوین مرا تحت شدیدترین آزارهای جنسی، جسمی و روحی قرار دادند. می‌خواستند به زور از من اعتراف بگیرند که پارتنر من به من پول داده، مردم ایران خیلی مرفه هستند، مشکلی با نظام ندارند، راضی هستند، آنچه که باعث اعتراضات مردمی شده، شبکه‌های معاند و اینترنتی بوده است. تا بتوانند ترورها و آدم‌ربایی‌هایی که از بدو ورود جمهوری ننگین اسلامی تا به امروز انجام داده را ادامه بدهند. آنها می‌خواستند تا در آدم‌ربایی با آنها همکاری کنم، در غیر اینصورت خانواده‌ام را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. حتی وقتی در زندان بودم لباس‌هایم را درآورده بودند و ۵ مرد وارد اتاق شده و بدن مرا لمس می‌کردند. به من گفتند اگر اعتراف می‌کردی شاید این اتفاق برایت نمی‌افتاد.»

وی در پایان می‌افزاید‌: «دادگاه مردمی آبان این فرصت را به من داد که با شجاعت و جسارت بتوانم بگویم که سیاه‌چاله‌های زندان‌های جمهوری قاتل چه بلایایی بر سر معترضین و مبارزین سیاسی می‌آورند. جایی که هیچ‌گونه صدایی نیست و افرادی که در داخل زندان هستند، تهدید کرده و تحت فشار قرار می‌دهند که نباید افشا کنید. اما من این را تنها فرصت برای خودم ‌دانستم، با وجود اینکه می‌دانستم که در یک شهر قومیتی همچون لرستان زندگی می‌کنم و نتایج خوبی برای خانواده‌ام ندارد، اما با شجاعت آن را عنوان کردم، خواستم بگویم که جمهوری اسلامی از اتحاد مبارزین زن و مرد بسیار بسیار واهمه دارد و دست به فجیع‌ترین و غیرانسانی‌ترین کارها زده تا یک فرد را،‌ شخصیتش و غرورش را از بین ببرد.

به نظر من زنان باید در این میادین همپای مردان باشند، چون زنان نقش بسزایی در آزادی ایران خواهند داشت.»