زنان معترض افغانستان خطاب به شرل بنارد...
شبکه‌ی مبارزه برای آزادی مردم افغانستان و جنبش آینده‌ی نوین زنان افغانستان اظهارات اخیر شرل بنارد، همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان، را محکوم کرده و آن را تلاشی برای «مشروعیت‌بخشی» به گروه طالبان دانستند.
مرکز خبر- روز پنج‌شنبه ۱ خردادماه، شبکه‌ی مبارزه برای آزادی مردم افغانستان و جنبش آینده‌ی نوین زنان افغانستان اظهارات اخیر شرل بنارد، همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان، را محکوم کرده و با انتشار دو بیانیه‌ی جداگانه آن را تلاشی برای «مشروعیت‌بخشی» به گروه طالبان دانستند.
در بیانیه‌ی شبکه‌ی مبارزه برای آزادی مردم افغانستان با اشاره به اینکه چنین سخنانی نه‌تنها برخلاف خواست میلیون‌ها زن و مرد «آزادی‌خواه» افغانستان است، آن را توهینی آشکار به حافظه‌ی جمعی مردم افغانستان که سال‌ها «قربانی خشونت، ترور نقض و گسترده‌ی حقوق بشر» شده‌ان، عنوان کردند.
زنان معترض همچنین، بیان‌کردن چنین نظرهایی با توجه به وضعیت نقض گسترده‌ی حقوق بشر در افغانستان را تلاش «حساب‌شده برای سفیدنمایی چهره‌ی طالبان» و عادی‌سازی حضور این گروه در قدرت عنوان کرد و از نهادهای حقوق بشری، سازمان‌های بین‌المللی و شهروندان افغانستان خواسته که با قاطعیت چنین اظهاراتی را محکوم کرده و از هرگونه تلاش برای «مشروع‌سازی طالبان» خودداری کنند.
شرل بنارد، همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی ویژه‌ی پیشین آمریکا در امور افغانستان، گفته که تنها مکتب‌های دولتی به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان بسته‌اند و مکتب‌های خصوصی «در هر سطحی» می‌توانند فعالیت داشته باشد.
او حمایت جامعه‌ی جهانی از زنان افغانستانی را «گزینشی» توصیف کرده و گفته که به‌عنوان نمونه، رفتار طالبان با زنان در افغانستان از وضعیت زنان در هند «به مراتب کم‌تر وحشیانه» است.
جنبش آینده‌ی نوین زنان افغانستان، نیز این سخنان را «بی‌رحمانه»، «غیرواقعی» و «خیانت به زنان افغانستان» توصیف کرده و اعلام کردند که زنان و دختران افغانستانی امروزه تنها به «جرم زن بودن، رؤیا داشتن و مطالبه‌ی ابتدایی‌ترین حقوق انسانی، با زندان، شکنجه و سرکوب مواجه‌اند.»
در بخشی از این بیانیه آمده است که در عصری که حقیقت با یک کلیک در دسترس است، «انکار رنج و درد زنان افغانستانی با چنین صراحت و بی‌پروایی، اقدامی حیرت‌آور و غیرقابل توجیه است.»
اعضای این جنبش هم‌چنان در بیانیه‌ی خود با اشاره به نقش زلمی خلیل‌زاد در مذاکرات با طالبان، اظهارات همسر او را «ادامه‌ی همان معامله‌های تاریک» دانسته و خطاب به شرل بنارد نوشتند: «نه، خانم بنارد! آن‌چه غیرواقعی‌ست، دنیای امن و بی‌دغدغه‌ی شماست، نه رنج ما.»
جنبش آینده‌ی نوین زنان افغانستان، با تأکید بر اینکه «ما نمی‌بخشیم و فراموش نمی‌کنیم»، هشدار داده است که تاریخ، از خیانت‌هایی مانند این سخنان با «نفرت» یاد خواهد کرد و افزود: «هر دروغی که به نام ما گفته شود، با خون، مقاومت و حقیقت پاسخ داده خواهد شد.»
مقاله‌ی تازه منتشر شده «شرل بنارد»، همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده ویژه پیشین امریکا در امور افغانستان و معمار توافق‌نامه دوحه، همچنین با واکنش گسترده شهروندان افغانستان در سراسر جهان مواجه شده است.
دکتر سردار محمد رحیمی، پژوهشگر و استاد دانشگاه می‌گوید: «شرل بنارد به هر شکل ممکن باید تصویری عادی از افغانستان ارائه نماید تا به نوعی بر میراث شومی که به نام همسر و حزبش نگاشته شده است سرپوش بماند»، وی افزود: وضعیت افغانستان را باید از وضعیت محرومیت زنان و دختران از تعلیم و تحصیل و سیل مهاجرت‌ها و فقر مطلق حاکم فهمید نه سخنان خانواده خلیل‌زاد.»
ویلیام میلی، پروفسور و افغانستان‌شناس استرالیایی این مقاله را «نمونه‌ای دیگری از تطهیر ننگین یک رژیم خودکامه» دانسته است و گفته است که چنین تلاش‌های سابقه طولانی دارد.
ژولیا پارسی، از زنان معترض افغانستان و زندانی پیشین طالبان، گفته است: «خانم شرل بنارد! دهانت را ببند و از رنجی که هیچ‌گاه نچشیده‌ای، قصه نساز. تو که با شکم سیر و امنیت فولادین آمده‌ای سیرک تماشا، چه می‌فهمی از گرسنگی زن زندانی، از تحقیر، از شلاق، از سنگسار خاموش؟ ننگ است که تو و همسر معامله‌گرت، هنوز هم نقش وقیحانه‌ی تطهیر طالبان را بازی می‌کنید. ننگ است که فاجعه‌ی یک ملت را بزک می‌کنید برای خوش‌خدمتی به قاتلان آزادی. تو حق نداری نام زن را بر زبان بیاوری. چون زن واقعی، امروز در افغانستان زیر چکمه‌های طالبان له می‌شود، و تو در کنارش ایستاده‌ای، نه برای کمک، بلکه برای کف زدن به جلاد.»
ذکیه محقق، فعال سیاسی نیز با توضیح وضعیت جاری افغانستان، خطاب به همسر زلمی‌خلیل‌زاد نوشته است: «آدمى بايد خيلى از لحاظ وجدانى حقير باشد كه اين‌گونه بى پروا وظالمانه بر حقيقت عريان يک فاجعه چشم بپو‌شد!»
دکتر محمد امین احمدی، پژوهشگر و عضو هیأت صلح حکومت پیشین افغانستان گفته است: «زنان افغانستان می‌توانند علیه این خانم به‌دلیل انکار واقعیت آپارتایدجنسیتی و توجیه آن با استفاده از موقعیت تأثیرگذاری که دارد شکایت کنند.»
وی افزود: «راه‌های حقوقی و سیاسی طرح این مسئله بررسی گردد، چون اظهارات ایشان ممکن است آپارتاید جنسیتی موجود را به سود طالبان عادی سازی کند، می‌تواند مصداق معاونت در این جرم علیه زنان به حساب آید.»
پیش از این گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق‌‌بشر برای افغانستان، کارشناسان سازمان ملل متحد، سازمان عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق‌‌بشر و ده‌ها نهاد بین‌المللی دیگر رفتار طالبان با زنان افغانستان را «جنایت علیه بشریت» دانسته و گفته‌اند می‌تواند «آپارتاید جنسیتی» به شمار رود.
«پیشینه شرل بنارد در لابی برای طالبان»
این اولین‌بار نیز که شرل بنارد، همسر زلمی‌خلیل‌زاد در حمایت از طالبان و علیه حقوق زنان افغانستان مقاله می‌نویسد.
او در سال ۲۰۱۹ میلادی که مذاکرات دوحه برای خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان جریان داشت و نگرانی‌های گسترده در مورد حقوق زنان با بازگشت زنان مطرح بود، نیز مقاله‌ای در نشریه «نشنال اینترست» نوشت و از زمان افغانستان خواست که با خروج نیروهای آمریکایی مخالفت نکنند.
او نوشته بود که زنان افغانستان باید خود مسئولیت مبارزه برای حقوق خود را به عهده گیرند و نباید مخالف گفت‌وگوی آمریکا با طالبان و معامله بر سرنوشت افغانستان باشند.
همسر زلمی‌خلیل‌زاد در سال ۲۰۲۳ نیز با نشر مقاله‌ای، به طالبان توصیه کرد که «حلقه‌ی خودکامه قندهار» فاصله بگیرند تا بتوانند در قدرت باقی بمانند و روابط خود را با جهان عادی بسازند.
اوبه طالبان در مورد نشست‌های جریان‌های سیاسی غیر پشتون افغانستان از جمله در وین، هشدار داده بود و گفته بود اگر از تندروان قندهار فاصله نگیرند، این گروه‌ها قدرت را از چنگ طالبان بیرون می‌کشند.
بسیاری از فعالان سیاسی و شهروندان افغانستان معتقد هستند که این مقاله‌ها با هدایت و راهنمایی زلمی‌خلیل‌زاد منتشر می‌شود و هدف آن تحکیم حاکمیت طالبان بر افغانستان، طرد اقوام غیرپشتون از قدرت و لابی برای بهبود روابط طالبان با کشورهای جهان از جمله آمریکا است.
زلمی خلیل‌زاد خود نیز بارها از سوی شهروندان افغانستان به «خیانت»، «جنایت» و «همدستی با طالبان در انجام اعمال تروریستی» متهم شده است.
نماینده ویژه پیشین آمریکا که اصالتا از پشتون‌های لغمان افغانستان است، متهم به انحراف سیاست خارجی آمریکا در قبال افغانستان به نفع یک اتنیک و تبار خاص و معامله با سرنوشت افغانستان است.