زنان مصری: مردم غزه خود تصمیم‌گیرنده‌اند!
واکنش‌های خشمگینانه‌ای در محافل داخلی به دنبال افشای طرح آمریکا برای تغییر ترکیب جمعیتی غزه، تحت پوشش بازسازی، شکل گرفت.
أسماء فتحی
القاهره- فضای عمومی از لحظه‌ای که طرح دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، برای کوچ اجباری ساکنان غزه به مصر و اردن اعلام شد، با موجی از خشم و اعتراض همراه شد. این طرح با واکنش رسمی شدید و مخالفت قاطع مواجه گردید، چرا که چنین اقدامی به منزله تهی‌کردن مسئله فلسطین از محتوای اصلی آن تلقی می‌شود.
در واکنش به این اظهارات، تظاهرات گسترده‌ای در انجمن‌های مختلف ازجمله انجمن روزنامه‌نگاران و در چندین میدان عمومی برگزار شد که نشان از مخالفت مردمی با این طرح داشت. برخی نیز برای ارسال پیام واضح‌تر، خود را به گذرگاه رفح رساندند. در همین حال، موضع رسمی دولت مصر بر حمایت از مسئله فلسطین متمرکز بود و با رد قاطعانه طرح کوچ اجباری، تخلیه غزه را اقدامی غیرقابل پذیرش دانست.
کوچ اجباری مردم غزه، تهی کردن مسئله فلسطین از محتوای آن است
بحث‌ها همچنان درباره وضعیت غزه و بازسازی آن پس از جنگی که جان‌ها را گرفت و زیرساخت‌ها را نابود کرد، ادامه دارد. چیزی جز ویرانه‌هایی که امکان زندگی را از بین برده‌اند، باقی نمانده است.
کوچ اجباری مردم غزه، در تعارض آشکار با حقوق انسانی است، به‌ویژه وقتی که مسئله‌ای حیاتی همچون ترک میهن، سلب حقوق و تحمیل مسیری ناخواسته مطرح باشد. به همین دلیل، این طرح در سطح گسترده‌ای با مخالفت روبه‌رو شد و حتی در موضع رسمی نیز رد گردید.
اسماء العنانی، روان‌شناس، تأکید می‌کند که هیچ‌کس حق ندارد مردمی را به ترک میهن‌شان مجبور کند، حتی اگر مقصدشان کشوری دوست و نزدیک باشد. ساکنان غزه حق دارند در سرزمین خود بمانند و این مسئله باید از سوی جامعه بین‌المللی مورد حمایت قرار گیرد.
او می‌گوید: «بازسازی غزه وظیفه‌ای است که از حقوق انسانی نشأت می‌گیرد، نه لطف یا بخششی از سوی دیگران. تنها راه‌حل، برقراری صلح و توقف جنگ‌هایی است که عزت و انسانیت ملت‌ها را زیر پا گذاشته و جان هزاران نفر را گرفته است. این جنگ‌ها در حالی رخ می‌دهد که آمریکا و اسرائیل برای توسعه شهرک‌سازی‌های غیرقانونی برنامه‌ریزی می‌کنند، و همه اینها در برابر چشم جهانیان اتفاق می‌افتد.»
در مورد تأثیر کوچ اجباری، او تجربه شخصی‌اش را به اشتراک می‌گذارد: «من از جایی که تمام عمرم را در آن سپری کرده بودم، نقل مکان کردم. حتی با وجود آنکه در همان منطقه جغرافیایی ماندم، یک سال تمام احساس غربت داشتم و بارها گریه کردم، با اینکه در امنیت و ثبات بودم. حال تصور کنید کسانی که مجبور می‌شوند کشورشان را ترک کنند و در این شرایط دشوار، به اجبار در سرزمینی دیگر ساکن شوند.»
زنان فلسطینی بهای سنگینی در جنگ پرداختند
رحمه سمیر، عضو انجمن مصری حقوق اقتصادی و اجتماعی، تأکید می‌کند که زنان فلسطینی شرایطی را تجربه کرده‌اند که تحمل آن برای یک انسان عادی غیرممکن است. آنها فرزندان و خانواده‌هایشان را از دست داده‌اند و پس از فروپاشی زیرساخت‌های غزه، در وضعیت بسیار سختی به سر می‌برند. این جنگ نه‌تنها زندگی را از آنها گرفته، بلکه حتی ابتدایی‌ترین نیازهایشان را نیز هدف قرار داده است.
او تأکید می‌کند که ایستادگی زنان فلسطینی در برابر همه این سختی‌ها، شایسته مطالعه و افتخار است. بسیاری از خانواده‌ها در یک لحظه نابود شدند و حملات اسرائیل به طور خاص زنان و کودکان را هدف قرار داد، مسئله‌ای که درد و رنج مضاعفی را برای زنان غزه به همراه داشته است.
او همچنین اشاره می‌کند که مردم مصر همیشه حامی مسئله فلسطین بوده‌اند و در همین راستا، طرح کوچ اجباری را رد کرده‌اند. او به تحریم کالاهای شرکت‌های حامی اسرائیل اشاره کرده و می‌گوید که با وجود تبلیغات و تخفیف‌ها، مردم از این محصولات روی گردانده‌اند. علاوه بر این، راهپیمایی‌های اعتراضی و حمایت‌های مالی و معنوی از مردم فلسطین، نشان‌دهنده همبستگی مردم مصر است.
وی تأکید می‌کند که امنیت و ثبات، حقی انسانی است و اظهارات ترامپ نشان‌دهنده خودشیفتگی پیچیده اوست. او و دولتش گویی نقشه جهان را بر اساس خواسته‌های خود تغییر می‌دهند و دیگران را با فشار و معامله‌های سیاسی وادار به پذیرش تصمیمات خود می‌کنند.
در مورد راه‌حل‌های موجود، او بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷ را راهکاری برای پایان این جنگ و آغاز صلح می‌داند و می‌گوید: «اسرائیل نه حقی بر این سرزمین دارد و نه حقی برای تصمیم‌گیری درباره آن. تنها مردم غزه هستند که صاحب این خاک‌اند، زیرا برای آن خون داده‌اند.»