وضعیت زلزلهزدگان خوی از گرانی کانکس تا بیمسئولیتی حکومت
زنان خوی از وضعیت نامناسب این شهر پس از زلزلە و کمبود امکانات سخن میگویند.کمبود چادر و عدم توضیع کانکس از مشکلات اساسی آنها است.

لارا گوهری
مهاباد- مردم خوی پس از وقوع زلزلهی اخیر دچار زیانهای مادی و معنوی زیادی شدهاند که حکومت ادعا دارد در جهت رفع آن گامهای سودمندی برداشته است اما مردم خوی نهتنها آن را انکار میکنند اکنون از تبلیغات و نمایشهای حکومتی نیز دیگر خبری نیست و مردم با مشکلات خود بهتنهایی دستوپنجه نرم میکنند.
از مشکلات حل نشدهی مردم کمبود کمپهای مخصوص زلزلهزدگان، کمبود چادر، نبود کانکس، کمبود غذا و نبود امنیت مالی است و شخص رئیسجمهور و تعدادی از سران حکومت به این شهر سفر کردهاند و به مردم قول امکانات رفاهی دادهاند ولی در عمل هیچ مسئولیتی در قبال مردم خوی بر عهده نگرفتهاند.
«معاون رئیسجمهور قول داد چند تریلی آماده ارسال هستند اما فقط یک وانتبار بود»
شهره قاسمی در این باره میگوید: «معاون رئیسجمهور که به خوی آمد به مردم قول داد چند تریلی پر از وسایل آماده ارسال هستند. چند روز بعد یکی از معتمدین شهر با ۳۲ وانتبار به استقبال کمکهای حکومتی رفت اما چیزی که تحویل گرفتند فقط یک تریلی کنسرو غذایی بود که فقط یک وانتبار را پر کرد و بقیهی ماشینها خالی برگشتند. با قول و قرارهای توخالی عزت نفسمان را خورد کردند. تا به حال هیچ کمک دیگری از طرف حکومت نگرفتهایم و فقط کمکهای مردمی دریافت کردیم.»
شهرە از کمبود چادر و زندگی سخت خانوادەها میگوید: «بعضی از خانوارها چند عدد چادر گرفتهاند ولی بعضی از خانوارها بدون چادر هستند. اوایل زلزله کلی تبلیغ کردند که غذای رایگان برای مردم میپزند. ما خانهمان کلاً ریخته است و به آنجا رفتیم تا غذا بگیریم. چند روز اول غذا دادند اما بعد پخش غذا قطع شد مردم که اعتراض کردند دوباره غذا پخش کردند اما تعداد غذاها آنقدر کم بود که برای هر خانوادهی چهار نفره فقط دو پرس غذا میدادند اما حالا که مردم برای غذا گرفتن میروند مردم را بیرون میکنند».
«دلیل گرانی کانکس و کمبود چادر به خانهی خودمان برگشتهایم»
تعداد زیادی از مردم خوی باوجود پسلرزهها و وقوع زلزلهای که به گفتهی شهروندان بیش از سه ریشتر بوده است به شهر خوی بازگشتهاند اما جای برای ماندن ندارند و همچنین کمپهای موجود فاقد استانداردهای تعریفشده هستند.
مریم کرمی در این باره میگوید: «بعضی از مردم کل خانه یا قسمت زیادی از خانههایشان خراب شده است و غیر قابل سکونت است. خانهی ما خسارت جزئی دیده است هرچند دوباره زلزله آمد و پسلرزههای شدیدی را تجربه میکنیم اما به دلیل گرانی کانکس و کمبود چادر به خانهی خودمان برگشتهایم. من پرستار هستم و پس از ترک خوی باز مجبور بودم رفتوآمد کنم. »
او در ادامە میگوید: کسانی که خانه ندارند در مدارس، باشگاهها، کمپها و مساجد میمانند و کسانی که در چادر میمانند در کمپهای هلال احمر هستند که وضعیت خوبی ندارند و یا چادر گرفتهاند و جلوی خانههایشان، وسط کوچهها و پیادهرو و حتی در قبرستان کمپ زدهاند. تعداد مردمی که در فضاهایی مثل باشگاه و مدرسه میمانند زیاد است و این مکانها به خودی خود خطرناکاند اما ممکن است به هنگام زلزله، هجوم جمعیت و افتادن زیردست و پا، خطر دیگری است که با آن روبهرو هستیم. بهعلاوه خفگی با گاز و آتش گرفتن چادر هم تا به حال جان چند نفر را گرفته است».
او همچنین در مورد وضعیت مردم درکانکسها میگوید: «درخواست اکثر مردم کانکس است اما دولت برنامهای برای توزیع کانکس ندارد. خانوادهی عمویم یک کانکس کوچک را به قیمت شصت میلیون تومان خریدهاند. قیمت بعضی از کانکسها حتی به صد میلیون تومان هم رسیده است و این در حالی است که مردم خوراک روزانه را بهزور جور میکنند و تمام مغازهها و بازار به جز سوپرمارکتها بسته است. از نهادهای حکومتی که تقاضای کانکس کردیم جوابی ندادند».
«درخواست اکثر مردم کانکس است اما دولت برنامهای برای توزیع کانکس ندارد»
شیما لطفی دربارهی تأمین امنیت شهر میگوید: « شایعه شده بود که تاریخ ۲۷ تا ۲۹ اسفند قرار است دوباره زلزله بیایید و خیلی از مردم از شهر رفته بودند. همین باعث شده بود دزدهای زیادی به شهر هجوم بیاورند و به خانههای زیادی دستبرد بزنند. نیروهای انتظامی و هیچ مسئولی پاسخگوی امنیت ما نیستند و چند محمولهی مردمی که از شهرهای دیگر آمد بود گم شده است و بااینکه پیگیری کردیم گفتند گمشده است».
شهربانو منصوریان قهرمان ووشوی جهانی که دارای ۵ مدال طلا در مسابقات ووشو قهرمانی جهان است. او به تازگی یکی از مدالهای قهرمانی خود را برای تهیەی کانکس به فروش گذاشته است و به عنوان یک نیروی داوطلب پا به پای نیروهای امدادی به یاری مردم رفته است. همچنین در شهرهای بوکان، مهاباد، سردشت، پیرانشهر و ارومیه مردم به صورت خودجوش در حال جمعآوری کمکهای مردمی برای زلزلهزدگان خوی هستند.