سیاست جنگ ویژه؛ عامل اصلی تبدیل سهل‌انگاری به فاجعه آتش‌سوزی
زنان در بازدید از محل حادثه آتش‌سوزی که منجر به جان باختن ۱۵ نفر شد، تأکید کردند: این آتش‌سوزی که به دلیل سهل‌انگاری به یک فاجعه تبدیل شد، نمی‌تواند به‌صورت مستقل از سیاست‌های جنگی ویژه مورد بررسی قرار گیرد.
مدینه مامداوغلو
آمد- در حادثه آتش‌سوزی که در شب ٢٠ ژوئن میان شهرستان‌های شمرخ (مازیداغی) و خانا آکپار (چینار) آغاز شد، ١۵ نفر از شهروندان جان خود را از دست دادند. این آتش‌سوزی که گفته می‌شود به علت نقص در خطوط برق رخ داده، با تأخیر مورد مداخله قرار گرفت. بررسی‌ها نشان داد که اکثر شهروندانی که جان باختند، در حین تلاش برای خاموش کردن آتش یا نجات حیوانات خود از میان شعله‌ها گرفتار شدند. شهروندان روستاهای تحت تأثیر آتش‌سوزی به مداخله دیرهنگام و زنجیره‌ای از سهل‌انگاری‌ها واکنش شدیدی نشان دادند. زنانی که از این روستاها بازدید کردند، تأکید کردند که فرآیند پس از آتش‌سوزی را نمی‌توان به‌طور مجزا از سیاست‌های جنگی ویژه مورد بررسی قرار داد.
در این آتش‌سوزی که حدود ۶۶ کیلومتر مربع را در بر گرفت و بر اساس آمار وزارتخانه، ٩٠٠ رأس حیوان تلف شدند، تعداد زیادی از شهروندان نیز مجروح شدند. در منطقه‌ای که درخواست‌های اضطراری برای هلیکوپتر تا صبح بی‌پاسخ ماند، مردم پس از جمع‌آوری اجساد، شاهد عملیات خنک‌سازی توسط هلیکوپترها بودند. در سه روستایی که مراسم عزاداری همچنان ادامه دارد، مردم در حال آماده‌سازی شکایت علیه DEDAŞ، که به عنوان مسئول این آتش‌سوزی شناخته می‌شود، هستند.
حمله نژادپرستانه به کارگران فصلی از روستای کلکه
تحقیقات مقدماتی دادستانی در خصوص آتش‌سوزی همچنان ادامه دارد. مشخص شده است که شهروندان ساکن در روستاهای متأثر از این آتش‌سوزی، برای سال‌های متمادی مجبور به کار به عنوان کارگران فصلی در مناطق غربی کشور بوده‌اند و به همین دلیل به کشاورزی در روستاهای خود روی آورده‌اند. در سال ٢٠٢٠، شهروندان روستای کلکه (یوجه‌باغ)، که در آن ده نفر در آتش‌سوزی اخیر جان باختند، مورد حمله نژادپرستانه قرار گرفتند. این شهروندان که به عنوان کارگران فصلی کشاورزی به شهرهای دیگر رفته بودند، مورد ضرب و شتم و تهدید به مرگ قرار گرفتند. پس از این حمله، آنان به کشاورزی در روستای خود بازگشتند. روستاییانی که در اینجا نیز توسط شرکت توزیع برق (DEDAŞ) متحمل خسارت شده‌اند، به دلیل نبود آب و برق، تلاش می‌کنند تا زمین‌های کشاورزی خود را با استفاده از پنل‌های انرژی خورشیدی بهره‌برداری کنند.
«مردم به حال خود رها شدند»
کودرت اوزون، عضو شورای شهر خانا آکپار، بیان کرد که این آتش‌سوزی یک حادثه معمولی نبوده است. وی اظهار داشت که از لحظه اول حادثه در منطقه حضور داشته‌اند. اوزون با تأکید بر اینکه آتش‌سوزی پس از تلاش‌های مردم و شهرداری‌ها مهار شده، خاطرنشان کرد که این آتش‌سوزی به دلیل سهل‌انگاری‌ها به یک فاجعه تبدیل شده است.
کودرت اوزون اظهار داشت: «با نگاهی به جغرافیایی که آتش‌سوزی در آن گسترش یافته، می‌توان مشاهده کرد که پراکندگی وسیعی دارد که با وزش باد حتی بزرگ‌تر شده است. این آتش‌سوزی به علت تیرهای برق ایجاد شده و تا صبح هیچ گونه مداخله‌ای برای مهار آن صورت نگرفت. مداخله توسط مردم و شهرداری‌ها انجام شد، اما به دلیل نبود هلیکوپتر، آتش‌سوزی فوراً مهار نشد. در نهایت، صبح یک هلیکوپتر به منظور بررسی وضعیت و افرادی که به منطقه آمده یا نیامده بودند، به پرواز درآمد. همچنین در آتش‌سوزی که مهار شده بود، عملیات خنک‌سازی انجام شد. مردم به حدی به حال خود رها شده بودند که اگر متوقف نمی‌شد، این آتش‌سوزی می‌توانست تا شهرستان دیگری نیز گسترش یابد. جان‌های بسیاری از دست رفت و خسارات مادی گسترده‌ای به بار آمد. ما در تلاش هستیم تا زخم‌های مردم را التیام بخشیم.»
«عدم امکان تفکیک سهل‌انگاری‌ها از سیاست‌های جنگ ویژه»
کودرت اوزون با تأکید بر اینکه مردم در طول و پس از آتش‌سوزی به حال خود رها شدند، اظهار داشت که این وضعیت را نمی‌توان از سیاست‌های جنگ ویژه جدا دانست و افزود: «فاجعه‌ای بزرگ رخ داده است. خانواده‌ها دیگر توان تحمل این ظلم را ندارند. کودکان تا صبح با ترس از مرگ در روستاها منتظر ماندند. مردم به وضوح به حال خود رها شدند تا بمیرند. تبعیض جدی در این میان مشهود است، و این ما را به سیاست جنگ ویژه می‌رساند. در مکان‌های کوچک‌تر با وقوع آتش‌سوزی، مداخلات جدی انجام می‌شود، اما در اینجا علیرغم فراخوان‌های متعدد، هیچ اقدام مؤثری صورت نگرفت و این روند ساعت‌ها به طول انجامید. سیاست جنگ ویژه اعمال شده است. جز این، حرف زیادی برای گفتن نیست.»
«لزوم جلوگیری از سیاست‌های غیرانسانی‌سازی»
مدیا آلکان، ریاست مشترک شعبه آمد انجمن مطالعات مهاجرت مزوپوتامیا (GÖÇ-DER)، به خطر احتمالی مهاجرت که ممکن است در منطقه رخ دهد، اشاره کرد. وی در سخنان خود اظهار داشت: «سوالات بسیار جدی در اذهان وجود دارد. اما می‌توانیم به صراحت بگوییم که هدف این سیاست‌ها، مجبور کردن مردم این منطقه به کوچ اجباری است. این سیاست‌ها به شکلی متفاوت از این هدف اجرا نمی‌شوند. در مقابل، باید به بحث در مورد چگونگی ایجاد راه‌حل‌هایی برای این مشکلات بپردازیم. اخیراً، سیاست جنگ ویژه به طور جدی اعمال می‌شود و این نیز بخشی از آن سیاست است. تصویری که مشاهده می‌کنیم بسیار دردناک است. با وجود این وضعیت سنگین و تصویر ویرانگر، عدم مداخله سریع به هیچ وجه طبیعی نیست. این مسئله بار دیگر سیاست غیرانسانی‌سازی که سال‌هاست ادامه دارد را به ما نشان می‌دهد. هدف این است که مردم با بلایا مجبور به مهاجرت شوند. باید به این سیاست «نه»گفت و از آن جلوگیری کرد.»