مرکز خبر - جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان، در ادامه‌ی اعتراضات خویش اینبار به شیوه‌ایی آشکارتر و برحق با بیان خواست‌ها و مطالبات خویش به خیابان‌ها آمدند. سلسله‌ی خواست‌های مشروعی که در این روزگار اساسی‌ترین و اولیه‌ترین نیازهای اجتماعی – سیاسی به‌ویژه برای زنان افغانستان به حساب می‌آیند.

جنبش خودجوشِ زنانِ معترضِ افغانستان، دیروز، پنج‌شنبه، مواردِ ذیل را به مثابه‌ی خواست‌ها و مطالباتِ گردهم‌آیی و راهپیمایی خویش به‌گونه‌ی ذیل فهرست و بیان می‌نماید:

۱-فقر، بیکاری، هزینه‌های بلند و غیر قابل دسترس مواد اولیه‌ی غذایی جمعیت کشور را در لبه‌ی نابودی و بدترین نوع فاجعه‌ی انسانی کشانیده است. مردم نان و خوراک و اولیه‌ترین امکانات پیشبرد زند‌گی‌شان را از دست داده‌اند. در این مقطع حساس و دشوار، مدعیان حاکمیت باید مسئولانه برای این مردمی که با مرگ و مصیبت دست به گریبان‌اند، اقدام کنند. از جامعه‌ی جهانی می‌خواهیم مستقلانه در خط حمایت از مردم افغانستان قرار گیرند.

 

۲-افغانستان دچار بحران مشروعیت شده و نظام، دولت، قانون و حکومت مشروعیت ندارند. این بحران مشروعیت زمینه‌هایی دارد که باید در جهت محو کردن آن زمینه‌ها سعی لازم صورت گیرد.
محرومیت زنان از کار، نان‌آوری، تعلیم، تحصیل و دیگر امور اجتماعی-سیاسی یکی از دلایلِ این بحران است‌. یک جامعه بدون حضور و مشارکت معنادار همه‌ی اقشار آن به‌ویژه زنان، نمی‌تواند جامعه‌ی قابل قبول و سالم باشد. بنابراین، باید این تنوع و حضور در چارچوب مشارکت سیاسی اجتماعی به رسمیت شناخته شود و مدعیان زمام‌داری به آن تن در دهند.

 

۳-تداوم این اوضاع به خلق فاجعه‌ی بیش‌تر می‌انجامد. خواست ما از همه‌ی نیروها، اقشار و گروه‌ها این است، که در پیوند به این اوضاع خاموشی اختیار نکنند. در پیوند به سرنوشت و روزگارمان همه مسئولیم و بایست اقدام به حرکت نماییم و عوامل فراهم‌کننده‌ی این فاجعه را وادار به تن دادن به خواست‌های انسانی‌مان نماییم.

 

۴-از جامعه‌ی جهانی و همه‌ی سازمان‌های بین‌المللی اکیداً می‌خواهیم، در برابر فاجعه و مصیبت جاری در افغانستان، که همه روز به سمت فراگیرتر شدن می‌رود، سکوت نکنند. نگذارید کشور ما با بیشتر از ۳۵ میلیون انسان به کام نابودی، انزوا، فروپاشی کامل و متروکه شدن فرو رود.

 

با درود و سلام
جنبشِ خودجوشِ زنانِ معترضِ افغانستان.

مؤرخ: ۲۵ قوس ۱۴۰۰