قطع آب خابور و کاهش جریان فرات؛ زخم تازه بر تن کشاورزان جزیره
ندى الحلو، عضو اتحادیه کشاورزان الشدادی، تأکید کرد که قطع آب رودخانه خابور توسط اشغالگران ترکیه رنج کشاورزان به‌ویژه زنان را تشدید کرده و منجر به بحران جدی کشاورزی، اقتصادی و روانی شده است.
رونیدا حاجی
حسکه - از آغاز بحران سوریه، ترکیه با قطع آب خابور و کاهش جریان فرات، تأثیرات مخربی بر زنان کشاورز و طبیعت منطقه گذاشته است.
ندى الحلو، عضو اتحادیه کشاورزان الشدادی، گفت که زندگی در جزیره اساساً بر کشاورزی استوار است و زنان در خط مقدم این کار قرار دارند. او توضیح داد که زنان زمین را بخش جدایی‌ناپذیری از خود می‌دانند و بنابراین تلاش قابل توجهی در توسعه کشاورزی انجام می‌دهند. «با توجه به شرایط دشوار و قطع آب رودخانه خابور توسط دولت ترکیه، پتانسیل کشاورزی به طور قابل توجهی کاهش یافته است. با این حال، علیرغم کمبود آب، زنان همچنان به سختی کار می‌کنند و برای حفظ تولید کشاورزی مبارزه می‌کنند.»
او همچنین تأکید کرد که استقلال اقتصادی برای زنان اهمیت ویژه‌ای دارد. زنان جزیره در توسعه کشاورزی پیشگام بوده‌اند و اکنون نیز برای حفظ استقلال و معیشت خود، به این فعالیت ادامه می‌دهند. در طول تاریخ، برخی از زنان حتی از طریق کشاورزی به کشف داروها و تأمین زندگی‌شان پرداخته‌اند؛ بنابراین کشاورزی برای آن‌ها بیش از یک شغل، هویت و بستر استقلال بوده است.
ندى الحلو اظهار داشت که کشاورزی جزء جدایی‌ناپذیر طبیعت زن است: «وقتی زنی زمین خود را کشت می‌کند، در واقع بخشی از درون خود، یعنی پیوند عمیق خود با زمین را ابراز می‌کند.»
«قطع آب؛ خشونتی آشکار علیه زنان، زمین و طبیعت»
به میزان خشونت علیه زنان، زمین و طبیعت، خاطرنشان کرد که قطع آب رودخانه خابور و محروم کردن مردم از منابع آبی مانند ایستگاه «علوک» و دیگر تأمین‌کننده‌ها، شکلی فاحش از خشونت سیستماتیک است. او افزود: « نان مجبورند برای تأمین آب آشامیدنی، ظرف‌های آب را به خانه‌هایشان حمل کنند و این را یکی از سخت‌ترین انواع رنج است».
او ادامه داد: « وقتی رودخانه خابور خشک می‌شود، چگونه می‌توان برای کشاورزی آب یافت؟ ما معتقدیم که اشغالگران ترکیه و متحدانشان شدیدترین نوع خشونت را علیه زنان، زمین و طبیعت سوریه اعمال می‌کنند».
ندى الحلو تأکید کرد که زنان هنوز هم ستون اصلی کشاورزی در روستاها هستند: «امروز نیز زنان در روستاها نقش بنیادی در کار کشاورزی دارند و بخش عمده نیروی کار این حوزه را تشکیل می‌دهند. با وجود همه سختی‌ها و رنج‌ها، کشاورزی هنوز می‌تواند نیروی محرک اقتصاد و رشد باشد».
او درباره وضعیت مناطق الشدادی، الهول و العریشه گفت: این مناطق با بحران واقعی مواجه‌اند. استفاده از آب شور برای کشاورزی، انتخابی اجباراً نامناسب است؛ آب شور نه‌تنها برای زراعت قابل استفاده نیست، بلکه محصولاتی بی‌کیفیت تولید می‌کند. این شرایط نه‌تنها به اقتصاد مردم آسیب می‌زند، بلکه تأثیر منفی روانی بر زنان دارد؛ چون کشاورزی بخشی اساسی از هویت و زندگی آن‌هاست.