کانی شریفی

بوکان- در آخرین سه‌شنبه‌ی سال مردم بوکان و روژهلات در تفرجگاه «کیوه‌ره‌ش» این شهر به استقبال نوروز رفتند. این مراسم که توسط فعالین مدنی، هنرمندان و انجمن محیط زیستی «سروشتی شاره‌که‌م» برگزار شد با جمعیتی نزدیک به ١٠٠ هزار نفر شرکت کننده، به میدانی برای تجدید پیمان با مقاومت تبدیل شد.

 

نوروز مردمی و تجدید میثاق

تجدید میثاق با نوروز به معنای پاسداشت و استمرار ارزش‌های فرهنگی، تاریخی و اجتماعی این جشن کهن است. نوروز امسال نیز، جریان مقاومتی غیر قابل انکار در مقابل رژیم ایران و پرچمداران آن است. از این رو می‌توان چنین نوروزی را تجدید میثاق با مقاومتی دانست که خاموشی نمی‌گیرد. سارا کریمی (نام مستعار) یکی از برگزار کنند‌گان این مراسم درباره‌ی فضای امنیتی و موانع پیش روی برگزاری آن می‌گوید: «حساسیت نهادهای امنیتی در بوکان ابتدا بر سر عدم برگزاری این مراسم بود و زمانیکه مقاومت مردمی را چنین دید، تصمیم به کنترل و تشدید فضای امنیتی کرد به شکلی که حتی در چند ساعت مانده به مراسم نیز، برخی از فعالین مدنی و سیاسی به اداره اطلاعات شهر فراخوانده شدند. با وجود تمام این مسائل شکوه جمعیت امسال نمودی راستین از مقاومت مردمی بود.»

 

زنان به مثابه‌ی خالقان مبارزه

از آنجا که نوروز برای خلق کورد همیشه نمادی از مقاومت و مبارزه بوده است و مبارزه واقعی بدون زن تعبیری ندارد، آتش نوروز «کیوه‌ره‌ش» به دست زنان برافروخته شد. اگرچه در برخی نقاط باورهای زن‌ستیز در قالب‌های فکری گوناگون حتی در میدان پیشوازی از سال نو، بر چوپی و آتش نوروز سایه افکنده‌اند تا حضور زنان را بی‌رنگ کنند اما زنان در این مراسم به سمت نوروزی حقیقی گام برداشتند  تا با برافروختن آتش امسال علیه تفکرات ارتجاعی و مروجان فرهنگ پدر-مردسالار، مبارزه‌ای دیگر خلق کنند. به گفته‌ی کیمیا.و یکی از حاضران این جشن، حضور گسترده‌ی زنان در این مراسم مژده‌ای از بهار آزادی بوده است.

 

مبارزه و نوروز اجتناب ناپذیرند

نوروز رنگارنگ بوکان بار دیگر نشان داد که فراتر از یک جشن است. این نوروز به‌ویژه برای نسل جدیدی از مردم، یادآوری کرد که پایداری در برابر ظلم و ستم نه تنها یک ضرورت فرهنگی است بلکه یک وظیفه اجتماعی و سیاسی نیز می‌باشد. کماکان نوروز در بر دارنده‌ی شجاعت و از خودگذشتگی بسیاری از افراد از گذشته تا به امروز است و میراثدار خون جانباختگان راه آزادی و آینه‌ای از جریان مبارزات است. جریانی که همانند نوروز، اجتناب ناپذیر است.