کوبانی - روز جهانی منع خشونت علیه زنان در ۲۵ نوامبر دارای سابقه‌ی مبارزه و مقاومت در برابر اشغالگری است. روزی که سه خواهر میرابال منبع الهام و نیروی مبارزه برای بسیاری از زنان شدند. اگرچه ائتلاف‌های زیادی علیه خشونت در مقابل زنان شکل گرفته است، اما از دهه‌ی ۱۹۶۰ تا ۲۰۲۱، زنان معترض همچنان هدف رژیم حاکم بوده و به قتل می‌رسند.

اعلام این روز اساس خود را از مبارزات خواهران میرابال گرفته است. پاتریا، مینروا و ماریا ترزا از فعالان سیاسی در جمهوری دومینیکن بودند که علیه سیستم و سیاست‌های رئیس‌جمهور رافائل تروخیو شورش کردند. در ۱۴ ژوئن طی یک مهمانی رافائل تروخیو سعی کرد مینروا را مورد آزار جنسی قرار دهد بنابراین مینروا موضع خود را نشان داد و به صورت رافائل سیلی زد. در پی این حادثه، مینروا که در دانشگاه حقوق می‌خواند، سازمانی به نام جنبش ۱۴ ژوئن را تشکیل داد. این جنبش نام خود را از تاریخچه‌ی جنبشی گرفته است که رافائل تروخیو خورد و همچنین سوف را به عنوان نماد جنبش انتخاب کرد. اندکی پس از این حادثه، رافائل تروخیو دستور ربودن و شکنجه‌ی سه خواهر را صادر می‌کند و مینروا را از اعتبار خود محروم می‌کند. این سه خواهر به دستور رافائل دستگیر می‌شوند.

افراد آموزش‌دیده در روز مبارزه با خشونت، با شعار "مبارز کن! خشونت و اشغال را نابود کن!"، با اعضا و روسای مشترک نهادها و نهادهای خودمدیریتی در مقر کمیته‌ی صلح نشستی برگزار کردند. در این جلسه اعضا، مدیران و روسای مشترک سازمان حضور داشتند. سمینار به ریاست بوزان خلیل، رئیس مشترک برگزار شد. موضوع سمینار در مورد 25 نوامبر و تاثیراتی که بر مبارزات بر علیه خشونت به جا گذاشته است.

 

"تا زمانی که زنان به آزادی خود نرسند، جامعه نیز آزاد نخواهد شد"

بوزان خلیل ابتدا از تاریخچه‌ی زن از بدو شروع و تا زمان از بین رفتن دستاوردهای زنان می‌گوید: "زن-مادر پایه‌های جامعه هستند، اما متأسفانه در واقعیت کنونی زن و رنج وی در جامعه کوچک دیده می‌شود. چگونه می‌توان با این خشونت و قتل و غارت مبارزه کرد و خشونت موجود در جامعه را از بین برد و برابری و عدالت و آزادی و دموکراسی را جایگزین آن کرد. قبل از ۵۰۰۰ سال پیش زنان نیروی کار زیادی داشتند، همه چیز توسط زنان خلق شده بود اما ذهنیت مرد – دولت که تاکنون هم تاثیرات آن بر جامعه وجود دارد، این ارزش و دستاوردها را غارت و تحت سلطه‌ی خود گرفت. در شخصیت زن جامعه نابود و همه چیز دچار انحراف شد. هر زنی که علیه سلطه و اقتدار مردسالاری قیام می‌کند، مانند سه خواهر میربال، سکینه جانسز، فیدان، لیلا، زهرا، امینه، هَبون، هَورین مورد هدف اقتدارگرایان قرار می‌گیرند. علاوه بر این، دولت ترکیه به مردم منطقه حمله می‌کند که در عین حال خشونت علیه زنان و کودکان است. دولت ترکیه نمی‌خواهد زنان آزاد باشند و به حقیقت خود دست یابند. در داخل خانه ما با همان ذهنیت مردسالارانه با همسر و خواهر و دختر خود برخورد می‌کنیم. تنها حق بچه‌زاییدن و خانه‌داری را به زنان داده‌ایم. اما ما باید آگاه باشیم که دشمن نمی‌خواهد زنان به حقیقت برسند. در مصر زنان ختنه می‌شوند، و این شدیدترین نوع خشونت بر علیه زنان است."

محمود حسن یکی از اعضای شورای دادگستری و یکی از شرکت‌کنندگان حاضر در جلسه‌ی مردان با خبرگزاری ما در این مورد صحبت کرد.

 

"ذهنیت مردسالارانه خشونت علیه زنان را تداوم می‌بخشد"

 محمود در سخنانی با بیان اینکه زنان در جامعه واقعاً از خشونت رنج می‌برند، باید مبارزه‌ی خود را با این خشونت افزایش دهیم، افزود: "زنان همراستا و موازی با جامعه است، زیرا زنان جامعه هستند. بخشی از زندگی ما هستند. جامعه بدون وجود هر دو جنس ممکن نیست، هر دو جنس مکمل یکدیگر هستند. جامعه توسط هر دو اداره می‌شود، وقتی جامعه بی‌تاثیر و تحقیر می‌شود طرف مقابل هم تحقیر می‌شود. مادر خود مدرسه‌ست، زیرا زنان کودکان را تربیت می‌کنند. البته که زنان نقش بسزایی در جامعه دارند و علاوه بر این، مادر باعث گسترش دانش در جامعه می‌شود. زن کشاورزی را کشف کرد، و جامعه را مدیریت کرده است. زنان با اسامی منفی همچون جادوگر، سحرباز سعی بر منفی‌سازی چهره‌ی زنان و بی‌تاثیر کردن نقش آنان در جامعه داشته‌اند. در سال‌های اخیر برخی حقوق به زنان اعطا شده است اما نه آنطور که لازم است. خشونت علیه زنان هر روز در سرزمین‌های اشغالی انجام می‌شود، تا زمانی که این خشونت از بین نرود، جامعه نیز به امنیت و آسایش دست نخواهد یافت."