«نباید اجازه دهیم چنگال سرمایه‌داری ٨ مارس را نیز به کنترل خود درآورد»
سونیا.م می‌گوید: اگرچه مطالعه تاریخی مبارزات زنان ضروری است اما به دلیل تفاوت جغرافیا و شرایط، باید خود آزمون و خطا کنیم و راه درست مبارزه را برگزینیم.
نیان خسروی
سنه- در آستانە روز جهانی زن، شهر سنه مملو از شعارهای «ژن ژیان ئازادی» بر روی دیوار، درختان، سنگ‌ها، جدول‌ها و بیلبوردها است، شعارهایی که خط خطی شده‌اند اما محتوای آن مشخص است و این حاصل درک مردم از انقلاب زنان است، در آستانه هشت مارس با زن جوانی که امید رهایی زنان را در سر دارد و معتقد به ماندن و ساختن است گفت‌وگویی داشتیم.
سونیا.م به خبرگزاری ما می‌گوید: قبل از استارت انقلاب ژن ژیان ئازادی، تصمیم جدی برای مهاجرت داشتم اما بعد از آن رسالت خود را در ماندن و تغییر اوضاع دانستم، اگر من به عنوان یک زن جوان که انرژی و انگیزه بیشتری نسبت به مادرانمان دارم برای تغییر اوضاع قدمی برندارم پس باید قید آزادی را بزنم، اما در رویای من زنان جامعه از تساوی با مردان، فرصت‌های برابر، حقوق یکسان و تمام آنچه از آن سال‌ها دریغ شده‌اند برخوردارند اما اگر برای این اهداف نجنگیم همه در حد یک رویا باقی می‌مانند، با شروع انقلاب زن کە هنوز بە مقصد نرسیده اما در جریان است، این جسارت و شجاعت را در خود پیدا کردم که فرار نکنم بلکه بمانم و بجنگم.
«برپایی عدل از اهداف ما زنان است»
وی می‌گوید: تجربەهای زیادی از ستم علیه زنان دارم زیرا در جامعە‌ای بزرگ شدە‌ام کە در آن بی‌عدالتی نسبت به زن امری روتین و عادی است، با این حال دیگر دوره زنانی است که نمی‌خواهند مادرانی فداکار و زنانی از خودگذشته باشند این تقدس‌گرایی که تنها بار سنگینی بر دوش زن است را نمی‌خواهند و این یعنی آگاهی، که با تاوان سنگینی همراه بوده با طرد شدن از سوی خانواده و جامعه، کشتە شدن و هرزه خطاب شدن از سوی مردان، مهاجرت‌های اجباری، طلاق‌ها و جدایی‌های سخت و شکستن هزاران تابو از سوی زنانی که راه را اندک اندک برای دیگران باز کردند، این آگاهی گران تمام شده و من و امثال من باید قدر آن را بدانیم و مبارزه را ادامه دهیم.
این فعال زنان افزود: فرزندان این سرزمین باید از آزادی برخوردار باشند و جانفداهایی که ما هستیم این مژده را به آنها می‌دهیم که سنت‌های غلط، آیین اجباری و در نهایت قوانینی که ضد زن هستند با تلاش ما از بین خواهند رفت، کسانی که راه را برای ما هموارتر کردند ما را نیز تشویق به ادامه راه کردند و ما نیز برای آیندگان همین را انجام می‌دهیم و امیدوارم به هدف نزدیک‌تر شویم و برای فرزندان‌مان تاوانی نماند و آنها آزادی را لمس کنند، به آنها می‌گویم زیر بار ظلم نروید و در صورت داشتن قدرت، ظلمی روا ندارید زیرا برپایی عدل از اهداف ما زنان است مانند مادرانمان در گذشته که اگرچه قدرت داشتند و رئیس قبایل بودند اما مانند مردان امروز، سالار بودن را انتخاب نکردند.
«تفاوت جغرافیا منجر به تغییر جهت در مبارزه می‌شود»
سونیا.م بیان داشت: ما جمعی از زنان در شهر سنه هر سال هشت مارس را با دعوت کردن زنان به منزل یکی از دوستان گرامی می‌داریم در آنجا به خواندن برخی مطالب در پیرامون هشت مارس می‌پردازیم علل و پیدایش چنین روزی را مرور می‌کنیم و از مبارزینی چون رزا لوگزامبورگ، کلارا زتکین و ... تقدیر می‌کنیم. این روز را نه برای تبریک گفتن، بلکه برای یادآوری رشادت‌های چنین مبارزانی گرامی می‌داریم، زیرا برای آزادی باید از شکست‌هایشان، پیروزی‌هایشان درس گرفت. درست است که باید از ایده‌های آنها استفاده کنیم اما بنابر شرایطی که در آن قرار داریم ممکن است نحوه مبارزه آنها جوابگوی موقعیت ما نباشد، از نظر من تفاوت جغرافیا و تفاوت شرایط منجر به تغییر جهت در مبارزه می‌شود، بنابراین با شناختی از مبارزین زن، باید خود آزمون و خطا کنیم و برای شرایط اکنون راه درست را برگزینیم.
سونیا.م همچنین افزود: نباید اجازه دهیم چنگال سرمایه‌داری هشت مارس را نیز به کنترل خود درآورد در این روز خون‌ها ریخته شده، شناخت کافی از تاریخ مبارزین زن این آگاهی را به زنان می‌دهد که در تبریک این روز برای خرید کادو و جشن‌های بی‌محتوا بازار گرمی نکنند، متأسفانه بسیاری آن را با ولنتاین و مناسبت‌هایی که هدیه نظام سرمایه‌داری است اشتباه گرفته‌اند و منجر به ایجاد پارادوکسی عظیم می‌شوند، اما سرزنش کردن در این مواقع نتیجه عکس دارد پیشنهاد من پخش بروشورهایی در معرفی هشت مارس در سطح شهر است که چند بار فعالان حقوق زن در شهر سنه این کار را انجام دادند و از نظر من حتی اگر یک زن دچار دگرگونی شده باشد ما به هدفمان رسیده‌ایم زیرا آگاهی جریان دارد و با مقابله غیر مستقیم می‌توانیم مسیر گرامیداشت هشت مارس را به سمتی درست هدایت کنیم و اندیشه آزادی را در زنان جاری سازیم ما خواهان برابری هستیم نه بیشتر و نه کمتر.
سونیا از منفعل شدن انجمن زنان و دلیل آن خبر می‌دهد و می‌گوید: در اعتراضات سال گذشته بسیاری از زنان حکم‌های سنگین گرفته و همیشه تحت نظر بودە و باید مدام جوابگو باشند و تعهد بدهند کە فعالیتی نخواهند داشت و در مراسم و تجمعی شرکت نمی‌کنند، برای همین فعالیت‌ها کمتر شده است، اما مبارزه به طرق مختلف ادامه دارد زنان فعالیت هنری و فرهنگی خود را دنبال می‌کنند بە صورت مداوم در تکاپو برای رشد و پیشرفت خود هستند و بودن زنانی این چنین خود امید به آینده‌ای روشن است، زیرا از طریق شاگردانشان ،فرزندانشان و کسانی که با آنها در ارتباط هستند تکثیر می‌یایند، تفکر آنها هر روز به زنی دیگر انتقال می‌یابد و در آینده شاهد زنانی جسور و تشنه آزادی خواهیم بود.