یمن –  در ماه‌های اخیر، در شهر عدن تحرکات اعتراضی زنان افزایش یافته است؛ چرا که آن‌ها احساس می‌کنند هم از جانب مقامات رسمی و هم از سوی نهادهای بین‌المللی دوگانه مورد تبعیض قرار گرفته‌اند؛ در کشوری که زنان در صدر قربانیان جنگ بوده و از تمامی مراحل تصمیم‌گیری کنار گذاشته می‌شوند.

سفر نماینده ویژه سازمان ملل به یمن واکنش‌های تند و خشمگینانه‌ای را در عدن برانگیخته است. فعالان جنبش «ثورة النسوان» (انقلاب زنان) این سفر را صرفاً نمایشی دانسته و تأکید کرده‌اند که با نادیده‌گرفتن عمدی صدای زنان آسیب‌دیده از جنگ و حذف فعالان و نمایندگان جامعه مدنی همراه بوده است.

در یک نامه اعتراض شدید، شرکت‌کنندگان اعلام کرده‌اند که سفر اخیر نماینده ویژه «از جدیت و اعتبار خالی» بود؛ چرا که محدود به دیدارهای رسمی با مقامات و گروه‌های سیاسی وابسته به قدرت شد و هیچ فضایی واقعی برای دیدار با کسانی که در متن نوشته نامه «با درد واقعی» توصیف شده‌اند، ایجاد نکرد.    

فعالان دفتر نماینده ویژه را متهم به سیاست «حذف سیستماتیک» کرده و بیان داشته‌اند که وی از برگزاری دیدار مستقیم با زنانی که نماینده قربانیان منازعه‌اند و همچنین فعالانی که برای حضور زنان در روندهای صلح و عدالت انتقالی تلاش می‌کنند، سر باز زده است. آن‌ها این امتناع را «تمایل آشکار» به طرف‌های رسمی دانسته‌اند که در نظر نامه «بخشی از بحران‌اند، نه راه‌حل».

در نامه آمده است: «ما نه جزء حاشیه جنگیم، بلکه در قلب تراژدی قرار داریم. حق داریم شنیده شویم، نه اینکه از پشت میزهای بسته و توسط طرف‌هایی که بدون تفویض اختیار و نمایندگی واقعی از مصیبت‌مان بهره‌برداری می‌کنند، درباره‌ ما سخن گفته شود.»

فعالان افزوده‌‌اند که حذف زنان از دیدارهای سازمان ملل نه فقط امیدهای صلح را تضعیف می‌کند، بلکه ثابت می‌کند که نهادهای بین‌المللی به‌شکل آگاهانه یا ناآگاهانه با سیاست‌هایی هم‌دست شده‌اند که تبعیض را تقویت کرده و گروه‌هایی را که بیشترین آسیب را از بحران دیده‌اند، نادیده می‌گیرند.

این جنبش در بیانیه خود اشاره کرده است: «این سفر هیچ چیز جدیدی به همراه نداشت، بلکه تصویر کلیشه‌ای مواجهه جامعه بین‌الملل با پرونده یمن را تثبیت کرد؛ جایی که زنان فقط برای نمایش در سخنرانی‌ها استفاده می‌شوند، اما از نقش واقعی سیاسی کنار گذاشته می‌شوند.»

شرکت‌کنندگان تأکید کردند که نادیده گرفتن مطالبات زنان و بازماندگان جنگ نه تنها عدالتی را نقض می‌کند، بلکه هر فرایند صلح را از اعتبار ساقط می‌سازد. آن‌ها افزودند: «صلح بدون عدالت ممکن نیست، و عدالت بدون صدای زنان تحقق نمی‌یابد. اگر سازمان ملل به نادیده‌گرفتن ما ادامه دهد، ما نخستین کسانی خواهیم بود که مشروعیت تلاش‌هایش را زیر سؤال ببریم.»