مرکز خبر- ٧ زن محبوس در زندان اوین در نامه‌ای سر گشاده از فعالین محیط زیست بازداشتی حمایت کردند و حکم اعدام را نیز محکوم نمودند در این نامه به فشارها برای گرفتن اعتراف اجباری از زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد و «اعدام» شیرین علم‌هولی اشاره شده است.

در ابتدای نامه آمده است : «مجازات «اعدام» با سلب «حق حیات» یکی از فاحش‌ترین موارد نقض حقوق‌بشر است که جراحت ناشی از آن هرگز التیام پیدا نمی‌کند. دهه‌هاست که جامعه ایران درد اعدام عزیزانش را بر دل نشاند و این روزها دوباره شاهد اعدام تعدادی از جوانان معترض بوده‌ایم که تعدادی از آن‌ها هنوز در معرض خطر اعدام قرار دارند.»

در این نامه در رابطه با سایه حکم اعدام روی زندانیان آمده است: «ما زنان زندانی سیاسی در محبسی به سر می‌بریم که سایه شوم احکام «اعدام» و تهدید به «مرگ» بر سر تعدادی از هم‌بندی‌هایمان سنگینی کرده است.»

همچنین در این نامه در مورد فعالین محیط زیست و پرونده سازی و شکنجه‌های جمسی و روحی این بازداشتی‌ها آمده است:  «فعالان محیط‌زیست که به باور مردم ایران از شریف‌ترین و پر تلاش‌ترین ایرانیان برای حفظ محیط‌زیست و آیندەی سرزمین‌مان ایران هستند، از جمله آن‌ها می‌باشند. آن‌ها با پرونده‌سازی‌های بی‌اساس سپاه پاسداران بازداشت شدند و ۲ سال در سلول‌های انفرادی بند امنیت تحت فشارهای روحی، روانی و جسمی قرار گرفتند، تا به کارهای نکرده‌ای اعتراف کنند که بازجویان سپاه «اعدام» را برایشان تدارک ببینند.»

در مورد اقدام به اعدام نمایشی بازداشتیان برای شکنجه نیز آمده است: «یکی از منزجرترین ابزارهای بازجویان برای اعمال فشار برای اخذ اعتراف، نمایش صحنه «اعدام» برایشان بوده و حقیقتاً تهدید به «اعدام» در تنهایی و بی‌کسی سلول‌های انفرادی، فاصله چندانی با «اعدام» ندارد.»

همچنین در این نامه در مورد پروندەی تعدادی از بازداشتیان زن آمده است: «سپیده کاشانی و نیلوفر بیانی دو هم‌بندی ما در کنار سایر همکارانشان در چنین شرایطی روانه دادگاه فرمایشی شده و بدون وجود هیچ نوع ادله قانونی و مستندات حقوقی «جاسوس» خوانده شده و حتی با اتهام «افساد فی‌الارض» مواجه شدند.

مریم حاج‌حسینی یکی دیگر از هم‌بندیان ما که از برگزیدگان و منتخبان علمی کشور است، به مدت ۴۱۲ روز را در خانه امن وزارت دفاع در منطقه‌ای دور از شهر تهران (منطقه‌ای کوهستانی) حبس بوده و همواره با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام «افساد فی‌الارض» مواجه بوده است.

مهوش شهریاری و فریبا کمال آبادی ماه‌های طولانی در سلول‌های انفرادی و تحت فشارهای روحی، روانی و جسمی شدید، از بدو بازداشت به دلیل باورهایشان با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام افساد فی‌الارض و جاسوسی مواجه بوده‌اند به طوری که بازجویانشان در بازداشت اخیرشان به صراحت از تلاش وزارت اطلاعات برای تاب دادن ۷ جسد بهائی سخن گفته است.