مرکز خبر- روز جمعه ١٧ اسفندماه، جمع کثیری از فعالان زن، فعالان مدنی، فعالان محیط زیست به همراه جمعی از «مادران آشتی»، با وجود تهدیدهای امنیتی مراسمی در خارج از شهر سنه برگزار کردند.

شرکت کنندگان در این مراسم با شعار «نه به اعدام، نه به قتل‌های ناموسی و مبارزه متحدانه علیه گرانی و نابرابری» به پیشواز روز جهانی زن رفته‌ و بر ادامه مبارزه و مقاومت خود تاکید کردند.

شرکت کنندگان در این مراسم همچنین با در دست داشتن تصاویر پخشان عزیزی، مددکار اجتماعی و فعال مدنی محکوم به اعدام، وریشه مرادی، فعال حقوق زنان محکوم به اعدام و شریفه محمدی، فعال کارگری محکوم به اعدام و محبوس در زندان لاکان رشت، خواستار لغو کامل حکم اعدام و آزادی فوری این سه زندانی سیاسی محکوم به اعدام و دیگر زندانیان سیاسی محبوس در زندان‌های جمهوری اسلامی شدند.

شرکت کنندگان در این مراسم همچنین پلاکارهایی با مضامین «٨ مارس گرامی باد»، «زن ناموس کسی نیست» و «گرامی‌باد روز جهانی زن» در دست داشتند.

شرکت کنندگان در این مراسم با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی از وجود زن به‌شدت می‌هراسد، اعلام کردند: این هراس از انقلاب ژینا و شعار پیشرو آن، «زن، زندگی، آزادی»، چنان فزونی یافته که حاکمیت اقدام به صدور احکام اعدام و زندان برای زنان مبارز کرده است. زنانی چون پخشان عزیزی، شریفە محمدی و وریشه مرادی، که حکومت سعی در خاموش کردن صدایشان داشت، به نمادی از مقاومت در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه بدل شده‌اند. این صداها نه‌ تنها خاموش نشده، بلکه به فریادی جهانی علیه استبداد بدل گشته است.

به مناسبت ٨ مارس، روز جهانی زن همچنین روز گذشته، جمعه ۱۷ اسفندماه، مراسماتی در شهرهای مریوان و بوکان برگزار شد و فعالین زن با پخش تراکت‌هایی با مضامین «گرامی‌باد روز جهانی زن»، «ژن ژیان ئازادی» و «نه به اعدام» این روز را گرامی داشته و مخالفت خود را با حکم اعدام اعلام کردند.

 

متن کامل بیانیه سه تشکل و گروه زنان در سنه به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن(۲۰۲۵) به شرح زیر می‌باشد:

«هشت مارس یادآور مبارزات تاریخی زنان علیه ستم، نابرابری و استثمار است. این روز که ریشه در اعتراضات کارگران زن در قرن نوزدهم دارد، سرآغاز جنبش‌های گسترده‌ای شد که به دستاوردهای مهمی در زمینه حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی انجامید. از مبارزه برای حق رأی تا مقاومت در برابر نظام‌های مردسالار و خشونت‌های ساختارمند، زنان همواره در مسیر آزادی و برابری ایستادگی کرده‌اند و علیرغم تمامی موانع، از آرمان‌های خود دست نکشیده‌اند.

با این وجود در ایران نهاد قدرت، همواره با اعمال سیاست‌های زن‌ستیزانه، تلاش کرده است تا زنان را از حقوق اساسی‌شان محروم کند. قوانین سرکوبگرانه‌ای همچون حجاب اجباری، کودک‌همسری، سرکوب آزادی‌های فردی و نقض حقوق باروری، ابزاری برای کنترل زنان و مشروعیت‌بخشی به سلطه‌ی مردسالارانه است. این سیاست‌ها نه‌تنها آزادی و اختیار زنان را محدود کرده، بلکه خشونت علیه آنان را در ابعاد گسترده‌ای قانونی و مشروع جلوه داده است. آمار فزاینده‌ی زن‌کشی، تجاوز، کودک‌آزاری و مجازات‌های شدید علیه زنان، نشان‌دهنده‌ی وضعیت اسفناک آنان در ایران است. 

همچنین تبعیض در تخصیص منابع در چارچوب سیستم نابرابر نئولیبرال و بحران‌های اقتصادی بیشترین فشار را بر اقشار آسیب‌پذیر جامعه، به‌ویژه زنان حاشیه همچون زنان بلوچ، کورد، مهاجر و بخش اعظمی از زنان مشاغل غیررسمی وارد نموده است. در این شرایط، زنان همراستا با جنبش زنان در دیگر جنبش‌های اعتراضی همچون جنبش کارگران، بازنشستگان، معلمان و دانشجویان، همدل و همپا در مسیر مبارزه برای عدالت و برابری حضور داشته و به صدای آنان در برابر ستم‌های ساختاری، قدرتی مضاعف بخشیده‌اند.

زنان ایران در بند حکومتی هستند که از وجود زن به‌شدت می‌هراسد. این هراس از انقلاب ژینا و شعار پیشرو آن، «زن، زندگی، آزادی»، چنان فزونی یافته که حاکمیت اقدام به صدور احکام اعدام و زندان برای زنان مبارز کرده است. زنانی چون پخشان عزیزی، شریفە محمدی و وریشه مرادی، که حکومت سعی در خاموش کردن صدایشان داشت، به نمادی از مقاومت در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه بدل شده‌اند. این صداها نه‌ تنها خاموش نشده، بلکه به فریادی جهانی علیه استبداد بدل گشته است.

در این میان، مبارزات زنان در کوردستان به‌ عنوان یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های پیشرو از جنبش‌های رهایی‌بخش زنان، به نمادی از بلوغ و تکامل این جنبش‌ها در خاورمیانه تبدیل شده است. زنان کورد نه تنها علیه ستم‌های چندلایه‌ی جنسیتی، ملی و طبقاتی مبارزه کرده‌اند، بلکه با ایجاد ساختارهای مستقل و سازمان‌یافته، الگویی نوین از مقاومت، خودسازماندهی و مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه ارائه داده‌اند. در سنگرهای نبرد و در عرصه‌های اجتماعی و فکری، آنان با ایستادگی و جانفشانی، نقشی بی‌بدیل در پیشبرد آرمان‌های برابری و آزادی ایفا کرده‌اند. سازماندهی و مشارکت زنان در تمامی ابعاد سیاسی، اجتماعی، اثباتی بر این حقیقت است که آزادی زنان، بنیان آزادی کل جامعه است.

جنبش زنان مسیری بی‌بازگشت را پیموده است. آگاهی، سازماندهی و تجربه‌ی تاریخی این مبارزات، بازگشت به دوران نابرابری و ستم را ناممکن ساخته است. زنان در سراسر جهان و به‌ویژه در خاورمیانه، دیگر هرگز به گذشته‌ای که در آن صدای‌شان خاموش بود باز نخواهند گشت. این حرکت، نه تنها برای زنان، بلکه برای کل جوامع، تغییری بنیادین و غیرقابل بازگشت به همراه دارد. پیروزی در این مسیر، نه یک احتمال، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای تحقق عدالت و آزادی است.

ما اعلام می‌داریم که هشت مارس، روز جهانی زن، یادآور یک جنبش سیاسی و اجتماعی فراگیر است که زنان ایران به ویژه کوردستان، در راه تحقق آرمان‌هایشان با عزمی راسخ‌تر از گذشته تلاش می‌کنند. زنان و مردان در کنار هم علیه انواع نابرابریها ایستادگی کرده و برای ساختن جهانی آزاد، برابر و عادلانه مبارزه می‌کنند. 
بر این اساس امسال در روز جهانی زن، باید شعار نه به اعدام، نه به قتل‌های ناموسی و مبارزه متحدانه علیه گرانی و نابرابری سرلوحه مبارزاتمان باشد.»