مرکز خبر- مطابق تازه‌ترین داده‌های مرکز آمار ایران، ۷۲ درصد از زنان غیرفعال در بازار کار، «مسئولیت‌های شخصی و خانوادگی» را علت اصلی عدم جستجوی شغل عنوان کرده‌اند؛ در حالی که این رقم در میان مردان غیرفعال، نزدیک به صفر است.

این آمار زنگ خطری است که از تثبیت ساختارهای تبعیض‌آمیز در نظام اجتماعی و اقتصادی ایران حکایت می‌کند؛ ساختارهایی که نقش‌های جنسیتی را از پیش تعریف کرده و بارِ نان‌آوری را بر دوش مردان، و بار بی‌دستمزدی کار خانگی را بر دوش زنان گذاشته‌اند.

در شرایطی که بحران اقتصادی، تورم و بیکاری همه را تحت فشار قرار داده، کمر زنان زیر دوگانگی کارِ بی‌مزد در خانه و انزوای اجباری از بازار کار خم شده است. سیاست‌های رسمی و فرهنگ غالب، به جای تسهیل حضور برابر زنان در اقتصاد، همچنان آنان را به «مسئولان خانه» تقلیل می‌دهد.
سوال اینجاست: چند دهه دیگر باید بگذرد تا مسئولیت‌های خانوادگی، به بهانه‌ای برای حذف زنان از فضای اقتصادی و عمومی بدل نشود؟ و نظام‌های حمایتی، چه زمانی به جای تشویق به خانه‌نشینی، حق کار و استقلال زنان را به رسمیت خواهند شناخت؟