مرکز خبر- در ادامە حبس و مقاومت زینب جلالیان در زندان و عدم ملاقات وی با خانوادە، بی‌خبری از وضعیت وریشە مرادی، انتقال پخشان عزیزی به بند زنان در زندان اوین و تداوم حبس دیگر زنان در زندان‌های ایران، جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان «کژار» بیانیەای را منتشر کرد.

 

متن بیانیە بە شرح زیر است:

زندان و مبارزات زنان در طول یکسال گذشته، موجب گشته که رژیم فاشیست ایران به هراس واداشته شود. مقاومتی که موجب انرژی بخشی به سایر فعالین می‌گشت، سنگری که هیچ گاه خالی نگشت و همواره علی‌رغم سرکوب‌های فراوان، فریاد آزادیخواهی در آن رسا و رساتر گشت. در طول ده روز گذشته، خبر بازجویی از تنها زن مبارز محکوم به حبس ابد، یعنی زینب جلالیان، آن هم با دستبند و پابند، منتشر گردید و همه‌ی آنانی که دلشان برای آزادی می‌تپید، ابراز نگرانی کردند.

 در طول این شانزدە سال، زینب جلالیان علی‌رغم تمام شکنجه‌های حاکمیت فاشیست ایران، گام به عقب ننهاد. او هم اکنون در زندان یزد، بسر می‌برد و از بیماری‌هایی همچون برفک دهان، ناخنک چشم، ضعف بینایی، آسم و ناراحتی گوارشی و کلیوی در رنج به سر می‌برد و همچنان از دسترسی به خدمات پزشکی محروم است و بینایی چشم با آسیب بسیاری مواجه است. البته که تهاجمات و خشونت‌های اعمال شده علیه زینب جلالیان، به این موارد محدود نمانده  و بارها بازجویان وزارت اطلاعات، او را به ابراز ندامت، تهدید نموده‌اند، اما در طول این  شانزدە سال، این مقاومت و مبارزه‌ی رادیکال زینب جلالیان بود که به نمونه برای تمام زنان مبارز مبدل گردید. اگر چه رژیم از هیچ راهکاری برای ندامت سرباز نزد، اما نتوانست به هیچ کدام از اهدافش برسد.

رژیم زن ستیز ایران، زنان فعالی که از هویت و موجودیت‌شان سخن می‌گویند، همچون مانعی بر سر راه خود می‌بیند. رفیق‌مان وریشه مرادی، و سایر زنان فعال دیگر همچون گلرخ ایرایی، پخشان عزیزی و نرگس محمدی نیز در طول این مدت، از هویت و موجودیت و حقوق زنان سخن به میان آوردند. بی خبری، بازجویی‌های پیاپی، تحت فشار قرار دادن خانواده، سانسور و… جنگ روانی رژیم علیه زنان است. این در حالی است که زندان به آینه‌ی تمام نمای جامعه مبدل گشته است. خانه باشد، یا شهر، زندان باشد یا خیابان، سنگر مقاومت به همدیگر پیوند خورده و نمی‌توان آنها را از همدیگر مجزا دانست. نه اعدام، نه حبس ابد و نه شکنجه، نمی‌تواند آنان را از رسیدن به اهداف‌شان وا بدارد، زیرا که مقاومت زنان و زندان قدمتی دیرینه دارد. دیدیم که جامعه‌ی آزادیخواه در سراسر ایران، چگونه به صدای زینب جلالیان، وریشه مرادی، پخشان عزیزی و زنان فعال دیگر مبدل شدند.

از سوی دیگر، در طول این یک هفته، علاوه بر انتقال پخشان عزیزی به بند زنان در زندان اوین، خبرِاعدام زن جوانی به نام سمیرا سبزیان، منتشر گردید. سمیرا زن جوانی است که از ده سال پیش تاکنون در زندان بوده است. سمیرا مادر دو فرزند است و حکومت زن ستیز ایران، درصدد است تا جان او را بگیرد.

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان« کژار»، همواره بر این معتقد بود، زندان نیز سنگر مبارزه و مقاومت است. در طول سال‌های مبارزه ی کژار در شرق کوردستان و ایران، زنان پیشاهنگ بسیاری جان فدایی نموده‌اند. سنگری که مقاومت پیشه می‌کند و مقاومتی که زندگی می‌آفریند. از همین‌رو در راستای آزادی زنان فعال، مبارز و آزادیخواه، فعالیت می‌نماید و از همه‌ی فعالین مدنی و سیاسی می‌خواهد صدای زندانیان باشند.