«مانع سقوط دانشگاه به دره‌ی جهل زایی و دگرآیینی خواهیم شد»
شماری از دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاە فردوسی مشهد با انتشار بیانیەای فضای سرکوب بر دانشگاەها را محکوم و نوشتەاند: هرگز شما قادر به خط کشیدن میان ما و جامعه نخواهید بود.
مرکز خبر- در ادامە تشدید فضای امنیتی در دانشگاەها، سرکوب، تهدید، بازداشت، اخراج استادان و دانشجویان، تعدادی از دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه فردوسی مشهد بیانیەای را منتشر کردە و گفتەاند: باید هرگونه تبعیض جنسیتی را در دانشگاه ملغی نموده و دانشگاه در موعد هرساله‌ی خود بازگشایی شود.
متن بیانیە بە شرح زیر است:
ما اگر به عنوان دانشجویان و دانش‌آموختگان گرد خواستەهایمان جمع گشته‌ایم، عنوان و مقتضیات عنوان‌مان را از عامه‌ی مردم کسب کرده‌ایم، ما به هزینه‌ی آن مردی که بر سنگ فرش خیابانی جوراب می‌فروشد دانشجو و دانش‌آموخته گشته‌ایم. ما به هزینه‌ی آن زنی که در کوره‌ی آجرپزی قالب بر خشت می‌بندد و آن کودکی که به جای تحصیل محکوم به کار یدی شده است، تحصیل کرده و یا تحصیل می‌کنیم. «کجا ایستاده است آن مسئولی که دانشجو و دانشگاه و دغدغه‌ی دانشجو را از مسائل جامعه تفکیک می‌کرد؟»
دانشگاهی که خود، زمینی که بر آن قرار گرفته است با رنج زحمتکشان آماده‌ی ساختش گشته و با رنج دیگر زحمتکشانی ساختمان‌ها و راه‌ها و کلاس‌هایش در اختیار ما قرار گرفته است. چند تن از کارگران جز تحمل رنج، جان داده‌اند تا تونل متروای حفر شود که ما را به محل تحصیل‌مان می‌رساند؟ هرگز، هرگز شما قادر به خط کشیدن میان ما دانشجویان و جامعه نخواهید بود. ما با خون و دست رنج ملت پرورش یافته ایم و حافظ ملت نیز خواهیم بود. از آن زندگی شنیعی که بر ما امر می کنید حذر خواهیم کرد و با دستی لغزش ناپذیر، با همان نیشتری که به پاس مردمانمان به آن مجهز شده‌ایم، به تشریح ساختار به سرعت رو به تعفن موجود خواهیم پرداخت.
ما دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه فردوسی مشهد، به شدت موضع خواهیم گرفت در برابر بدطینتی جنون‌آمیزی که دانشگاه را به مغاک انحطاط کشانده و آن را در لبه‌ی پرتگاه قرار داده است. و ما، مانع سقوط دانشگاه به دره‌ی جهل زایی و دگرآیینی خواهیم شد. شما در پی آن هستید که دانشجو را مقابل استاد، و هردو را مقابل جامعه قرار دهید. از یک سال پیش که دانشجویان لازم دیدند که از خواست جامعه حمایت کنند، شما ما دانشجویان را تعلیق و اخراج کردید و بر دیگر دانشجویانی که چنان نکرده بودید نیز پرونده‌ی سرکوب را باز نگه داشتید.
در مقابل اساتیدی که حمایت از دانشجویان و به طبع آن حمایت از خواست جامعه را ضروری دانسته و اقدام به حمایت معلمانه‌ی خویش کردند، باز به تیغ سرکوب خود دل بستید و آنان را نیز اخراج کرده و از دانشگاه بریدید. بازگشایی دانشگاه را به تعویق انداختید، تا به نحوی دیگر دانشگاه و جامعه را منفک از یکدیگر جلوه داده و به نحوی جعل تاریخ کنید.
شما امر به تفکیک جنسیتی در هر محیط از دانشگاه می‌کنید؛ بعد از تفکیک جنسیتی و اجرای تبعیض جنسیتی در فضاهای سبز و بوفه‌ها و سلف‌های دانشگاه، اکنون کلاس درس، کارگاه و آزمایشگاه‌ها را به قلمرو تبعیضات‌تان اضافه می‌کنید؟ با این کار به دنبال در مقابل هم قراردادن دانشجویان و اساتید هستید؟ که این عمل علاوه بر اعمال تبعیض جنسیتی، موجب استحاله‌ی خبرچینی به فضیلت، از دست دادن احساسات انسانی و نظام مند گشتن فساد می شود.
دانشجو یا استادی که مقاومت سایرین در برابر امر نامشروع‌تان را گزارش می‌کند، با خبرچینی امتیازی را از شما کسب کرده که مصداق فساد است، با این عمل شما آن شخص را تهی از احساسات انسانی می‌سازید. اراده‌ی معطوف به آگاهی ما دانشجویان مانع از انحطاط دانشگاه خواهد شد و ما ذات جهل زدا و خودآیین دانشگاه را پاسداری خواهیم کرد و شما محکوم به آن هستید که از تمامی اقدامات نابخردانه‌ی پیشین‌تان ابراز پشیمانی کرده و از اکنون درپی جبران اشتباهاتتان باشید.
باید هرچه سریع تر تعلیق و اخراج دانشجویان را لغو نموده و هرچه زودتر اساتید اخراجی را به جایگاه پیشینشان بازگردانده و ضمن جبران خسارات وارده بر آنان، به شیوه‌ی علنی از آنان درخواست بخشش کنید. باید هرگونه تبعیض جنسیتی را در دانشگاه ملغی نموده و دانشگاه در موعد هرساله‌ی خود بازگشایی شود.