«ما زنان نباید اجازه دهیم زن‌کشی عادی شود»
زنان کرماشان در واکنش به مرگ آرمیتا گراوند، از جنبش‌ها و تشکل‌های زنان خواستند که با همبستگی بیشتر مبارزات خود را ادامه دهند چون تا زمانی که جمهوری اسلامی در قدرت باشد، حجاب اجباری و روسری طناب دار زنان این سرزمین است.
ژوان کرمی
کرماشان- آرمیتا گراوند نوجوان ۱۶ سالەی اصالتا کرماشانی ساکن تهران ۶ آبان ماه ۱۴۰۲ پس از ۲٨ روز کما در بیمارستان فجر تهران درگذشت. ۷ آبان در بهشت زهرای این شهر با حضور جمعیت زیادی از شهروندان به خاک سپرده شد. گزارش‌های فراوانی دربارەی حادثەی مترو و مرگ مغزی آرمیتا گراوند منتشر شده است که بیشتر این گزارش‌ها حاکی از این است که این حادثه درپی برخورد نیروهای امنیتی با آرمیتا به خاطر خودداری از رعایت حجاب اجباری رخ داده و برخورد فیزیکی و ضرب‌وشتم وی توسط مٲمورین امنیتی موجب ضربه به سر وی و در نتیجه مرگ مغزی‌اش شده است. نهادهای حکومتی ایران این گزارش‌ها و هرگونه برخورد نیروهای امنیتی با آرمیتا گراوند را رد کردەاند. اما عموم مردم با توجه به شواهد و قراین از جمله بازداشت خانوادەی آرمیتا، بازداشت خبرنگاری که اولین گزارش‌ها را از حادثه مخابره نمود، سانسور ویدیوهای منتشر شده از دوربین‌های مداربستەی مترو، بستری شدن آرمیتا در یک بیمارستان وابسته به ارتش و... بر این باورند که آرمیتا گراوند به خاطر رد حجاب اجباری و در اثر ضرب‌وشتم نیروهای حکومتی به قتل رسیده است.
مرگ و بەخاکسپاری وی واکنش‌های فراوانی را درپی داشت. دو فعال سیاسی و مدنی در شهر کرماشان نیز در این خصوص واکنش‌هایی داشته و مواضع خود را اعلام کردەاند.
«نباید اجازه دهیم زن‌کشی عادی شود»
ھ.گ یکی از فعالان سیاسی و مدنی کرماشان با درخواست از زنان سراسر روژهلات و ایران برای اعتراضات علیە جمهوری اسلامی گفت: همەی ما می‌دانیم کە آرمیتا گراوند اولین قربانی این رژیم جنایتکار نیست و آخرین قربانی آن نیز نخواهد بود. ما زنان کرماشان و روژهلات کوردستان و همەی زنانی کە در ایران نمی‌خواهند بردەی این حکومت مستبد، مرکزگرا و زن‌ستیز باشند، باید دور هم گرد آمده و متحد شویم و علیه این خون‌های به ناحق ریخته شده و برای بازگرداندن کرامت زن همچون یک انسان، به پا خیزیم. ما زنان و همەی انسان‌های آزادیخواه و برابری‌طلب نباید اجازه دهیم زن‌کشی عادی شود. آنها می‌خواهند با تکرار این جنایت‌ها اخبار و فجایع را برای ما عادی‌سازی کنند و این مسئله در نهایت به استیصال و انفعال ما بینجامد. ما می‌دانیم تا زمانی که جمهوری اسلامی در قدرت باشد، حجاب اجباری و روسری طناب دار زنان این سرزمین است.
وی در ادامە می‌گوید: باید ثابت کنیم که هیچکدام از قربانیان زن‌ستیزی فراموش نمی‌شوند و راهشان، شجاعتشان و رؤیاهایشان ادامه خواهد داشت. شجاعت آرمیتا گراوند در برابر این دژخیمان باید همەی ما را بیدار کند، زیرا که او حاضر نشد در مقابل خشونت مزدوران از باورهای خود و زیستن حقوق خود در همین اکنون پا پس بکشد. آرمیتا باور نداشت که آزادی و برابری و همەی رؤیاهای انسانیمان را به آیندەای نامعلوم حواله کند و آن را در همین اکنون می‌خواست. جسارت و شجاعت زنان پایان نمی‌یابد، بلکه به سلطنت زورگویان که می‌خواهند جسم و فکر و ذهن زنان را در کنترل خود داشته باشند پایان می‌دهد.
«داشتن امید، زنده نگەداشتن و انتقال آن به یکدیگر بزرگترین مبارزە است»
ش.ا دیگر کنشگر سیاسی و مدنی کرماشان با اشاره به رویاهای آرمیتا گراوند عنوان کرد: من از همەی تشکل‌ها، سازمان‌ها، گروەها و جنبش‌های زنان با هر سلیقه و رویکردی می‌خواهم همچون یک سال گذشتە و بلکه متحدتر به میدان آمده و نگذراند یاد آرمیتای شجاعشان به فراموشی سپرده شود. آرمیتا در یک استوری اینستاگرام گفتە است (حتی تاریک‌ترین شب نیز پایان خواهد یافت و خورشید خواهد درخشید). ما نیز باید با همین میزان امید به این شب تاریک بنگریم و به همین اندازه برای صبح آزادی و برابری در دلمان اشتیاق باشد. نظام کاپیتالیستی و دولت-ملت‌ها و دیکتاتوری‌هایش می‌خواهند واقعیت تلخ نابرابری و استبداد کنونی را همچون ماهیت ازلی و ابدی جهان به ما القاء کنند و بپذیریم که سرنوشت ما همین است.
این فعال سیاسی و مدنی می‌گوید: آنها هرگونه امید به فردایی بهتر را در دل ما هدف قرار می‌دهند، اما آرمیتاها به یوتوپیاهای خود باور داشتند و اعتقاد داشتند که درخشش خورشید آزادی را خواهیم دید. داشتن امید، زنده نگە داشتن و انتقال آن به یکدیگر بزرگترین مبارزەای است که اکنون باید انجام دهیم. زنان، ملت‌های تحت ستم، کارگران، زحمتکشان و استثمارشدەگان باید بیش از پیش به همگرایی و اتحاد بپردازند. این همان چیزی است که نظام سلطه از آن می‌ترسد، زیرا می‌دانند در صورت آگاهی و همگرایی تودەهای ستمدیده، هرگز دوام نخواهند آورد و انقلاب «ژن ژیان ئازادی» همانگونه که در سطح اجتماعی و فرهنگی تحول بزرگی ایجاد نموده، در سطح سیاسی نیز موفق به تغییر نظام کنونی خواهد شد و طرحی نو در خواهد انداخت.