''لحظه به لحظه گویم، زیر شکنجه گویم، یا مرگ یا زندگی!''
دیروز ۱۱ شهریور۱۴۰۰ شماری از زنان در شهر هرات، مقابل دفتر والی این ولایت راهپیمایی را به راه اندختند. آنان در این راهپیمایی خواهان داشتن حق تحصیل و حق کار شدند.
کابل- بیشتر از دو هفته میشود که طالبان در افغانستان حاکم شدهاند. آنان به شکل رسمی هیچ قانونی را برای زنان وضع نکردهاند ولی به شکلی از اشکال مانع آزادیهای زنان شدهاند. از جمله آنان اعلام کردند که دختران و پسران در کشور باید در مکاتب و دانشگاهها بەصورت جداگانه تحصیل نمایند. فقط معلمان و استادان زن حق دارند که به دختران تدریس نمایند و معلمان و استادان مرد به پسران تدریس کنند.
در ولایت هرات یکی از مقامات طالبان گفته است که زنان فقط میتوانند در رشتههای طب، نرسنگ، پیداگوژی و شرعیات تحصیل کنند، سایر رشتهها در حیطهی کار زنان نمیباشد.
زنان تظاهرکننده با حمل این پلاکارتها:
هیچ حکومتی بدن حمایت زنان پایدار نمیماند!
تحصیل، کار، امنیت حق مسلم ماست!
نترسید! نترسید! ما همه با هم هستیم!
لحظه به لحظه گویم، زیر شکنجه گویم، یا مرگ یا زندگی!
از جان خود گذشتیم، با خون خود نوشتیم، یا مرگ یا زندگی!
نقض حقوق زن، نقض حقوق انسان! به تجمعات اعتراضی خود ادامه دادند.

پریسا سروری یکی از گردانندگان گردهمایی این تجمع در شهر هرات در پیام صوتی به خبرگزاری زنان گفت: ''دستآوردهای بیست سالهی ما نباید زیر پا شود. اگر زن نباشد این حکومت هرگز پذیرفته نمیشود. دادخواهی ما برای این بود که مکاتب دولتی، غیردولتی و مراکز آموزشی باز شود تا قشر ما بیسواد نماند. امروز حتی معلمان ما اجازهی ورود به معارف را ندارند. در شهرک صنعتی مانع کار آنان شدند. گفتند اگر وظیفه بروید باید با پایپیاده به خانه بروید. ما تا یک قطرهی خون که داشته باشیم مبارزه میکنیم از تمام زنان، دختران حتی از وطن خود دفاع میکنیم ولی به هیچ کسی اجازه نمیدهیم که این آزادی ما را بگیرند و صدای ما را خاموش کند. این اولین دادخواهای ما نیست و دادخواهی ما ادامه خواهد داشت ما تا یک قطره خون داشته باشیم دادخواهی خواهیم کرد ما نمیگذاریم که آن آزادی که داشتیم و به دست آوردیم از ما بگیرند''.
وی همچنین افزود: ''بعد از تظاهرات امروز از سوی طالبان تهدید میشویم، اعتراضات و تظاهرات زنان و مردم در افغانستان امیدهای دلگرمکنندهی است برای به آگاهی رسیدن مردم و منسجم شدن آنان به علیه رژیم طالبانی''.
