مرکز خبر - دیروز پنج‌شنبه جمعی دیگر از فعالین اجتماعی زنان و کمیته‌های محلات مریوان در رابطه با محکوم کردن قتل فجیع فائزه ملکی‌نیا توسط پدرش، نسبت به "افزایش خشونت سیستماتیک علیه زنان و زن‌ستیزی" بیانیه‌ای صادر کردند.

زنان مریوان در پلاکاردهایی که در دست دارند، خواهان "تشکیل کمیته‌های زنانِ محلات علیه خشونت" هستند. 

 

متن بیانیه به شرح زیر است:

طی چند روز گذشته خبر جانباختن دختری ۲۲ ساله سنندجی همه را به نوعی شوکه کرد که توسط بخوانید پدر خود با انگیزه‌ی قرون وسطایی و متحجرانه « دفاع از ناموس خانواده» به قتل رسید.

این خبر در شبکه‌های اجتماعی انتشار یافت و بسیاری از کاربران، انزجار خود از این جنایات را ابراز نمودند. بدون شک آمار واقعی قربانیان قتل‌های ناموسی فراتر از آماری می‌باشد که توسط رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شود.

بدین وسیله ضمن محکوم کردن چنین جنایت هولناکی یاد تمامی قربانیان قتل‌های خانوادگی و فائزه ملکی‌نیا دختر جوانی که به اتهام داشتن "دوست پسر"  با دستهای کثیف پدرش به آتش کشیده شد را گرامی می‌داریم!

«قتل‌های ناموسی» یکی از اشکال وحشیانه‌ی خشونتی است که بر زنان و دختران اعمال می‌شود.

این خشونتِ افسارگسیخته که ریشه در مناسبات پدرسالاری دارد، دیر بازیست مثل خُره به جان زنان در جوامع عقب‌مانده افتاده و هر روزه هم ابعاد دهشتناکی پیدا کرده است.

طی سالیان متمادی زنان در تمامی عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، قضایی، اقتصادی و … مورد خشونت و تبعیض جنسیتی آشکار قرار گرفته‌اند.

این خشونت‌ها و تبعیضات با اتکا به قوانینی که زن را ملک مرد می‌داند نهادینه شده‌ است. بر چنین بستری، خشونت‌های خانوادگی علیه زنان افزایش یافته است و زنان نه تنها از حمایت قانونی و قضایی در مقابله با خشونت مردان و خانواده برخوردار نیستند بلکه قانون و مجریان آن، عملا و با مسکوت گذاشتن قضیه دست مردان را در اعمال این خشونت‌ها که علاوه بر آسیب‌های روانی جبران‌ناپذیر، که در بسیاری از موارد به مرگ و یا نقص عضو آنان منجر می‌شود، کاملا باز گذاشته است.

طبق قانون قتل فرزند به دست پدر و یا جد پدری مجازات بازدارنده‌ای وجود ندارد،که صد البته منظور از فرزند بیشتر دختران و زنان هستند. به همین دلیل بسیاری از جانیان بی‌مهابا از مجازات، دختران خود را وحشیانه با داس، چاقو، اسلحه گرم و یا با به آتش کشیدن به قتل می‌رسانند.

 در مورد همسران و یا برادران متهم به «قتل‌های به اصطلاح ناموسی» هم صدها مورد وجود دارد که این قاتلان با استناد به «دفاع از ناموس خانواده» حداکثر به چند سال زندان محکوم شده‌اند و بعدا آزادانه به زندگی خفت‌بار خود ادامه داده‌اند.

نبایستی فراموش کنیم که فرهنگ و سنت‌های عقب‌مانده قرون وسطایی هم که در دل جوامع سنتی جا خوش کرده می‌تواند یکی از دلایل مهم ارقام بالای این گونه جنایات هولناک باشد، اما نگاهی به قتل‌های اخیر نشان می‌دهد که زنان در هیچ جا از خطر کشته شدن توسط نرمردان در امان نیستند.

ما جمعی از فعالین اجتماعی و کمیته‌ی محلات مریوان ضمن محکوم کردن چنین جنایاتی و برای مقابله با این چنین توحش ضدانسانی مقابل این جنایات که هر روزه بنوعی و از جایی جان نیمی از جامعه را به خطر می‌اندازد و هر لحظه ممکن است جنایتی چه بسا هولناک‌تر رخ دهد را مورد خطاب قرار می‌دهیم که باهم علیه این جنایات که سیستماتیک تولید و باز تولید می‌شود بایستیم و از تمامی انسان‌های آگاه و مبارز و هر انسانی که ذره‌ای بویی از انسانیت و نوع‌دوستی برده است فارغ از هر نوع رنگ و گویش و ملیت و ...کنار هم برای به حداقل رساندن این جنایات و حداقل مجرم شناختن بانیان چنین فجایع سکوت اختیار نکنند و همراه هم به وضع موجود اعتراض کنیم و بعنوان کسانی که سلامت جامعه مسئله‌اش هست و خودمان را در مقابل آن بنوعی مسئول می‌دانیم بایستیم و یک صدا بگوییم نه به خشونت سیستماتیک علیه زنان.