«خشونت مرز و کشور نمی‌شناسد؛ مبارزه با آن وظیفه‌ای جهانی است»
هم‌زمان با روز جهانی مقابله با خشونت علیه زنان، یلدا احمد از گسترش خشونت علیه زنان در افغانستان و جهان ابراز نگرانی کرد و بر ضرورت همبستگی جهانی برای پایان دادن به خشونت‌های ساختاری، جنسیتی و دولتی تأکید نمود.
بهاران لهیب
افغانستان- ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، تنها یک تاریخ در تقویم نیست؛ بلکه یادآور مبارزه‌ای طولانی برای کرامت انسانی، آزادی و حق زیستن بدون ترس است. در حالی‌که زنان در سراسر جهان با اشکال مختلف تبعیض و خشونت مواجه‌اند، زنان افغانستان در یکی از سخت‌ترین دوره‌های تاریخی خود قرار دارند. پس از بازگشت طالبان، چرخه خشونت ساختاری، حقوقی و اجتماعی علیه زنان با شدتی بی‌سابقه گسترش یافته است: ممنوعیت آموزش دختران، حذف زنان از کار و مشارکت اجتماعی، مجازات‌ها در ملاعام، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه، آزار اذیت جنسی، تجاوز، قتل‌های سیستماتیک، ازدواج‌های اجباری، و محدودیت‌هایی که زندگی روزمره آنان را به محاصره‌ای تمام‌عیار تبدیل کرده است.
در چنین شرایطی، ۲۵ نوامبر تنها یک روز نمادین نیست؛ صدایی است برای زنانی که خاموش شده‌اند، یا خاموش ساخته شده‌اند، اما حضور و مقاومت شان همچنان الهام‌بخش است. این روز فرصتی است برای یادآوری این حقیقت که مبارزه با خشونت علیه زنان، نه یک مسئولیت فردی بلکه وظیفه‌ای جمعی، جهانی و تاریخی است.
یلدا احمد روانشناس و فعال حقوق زن افغانستان پیام را به مناسبت ۲۵ نوامبر فرستاده است که از همبستگی سراسری زنان جهان می‌گوید. نامبرده سخنانش را چنین آغاز می‌کند: «خشونت، مرز، سرحد، نژاد، کشور، جنس و دین نمی‌شناسد. این گفته‌ها را در لای متن‌ها و نوشته می‌توانسیتم پیدا کنیم. اما امروزه این واقعیت تلخ تمام کشور‌های دنیا است. تمام کشور‌های دنیا تحت انواع خشونت‌های مختلف به سر می‌برند. اگر از کشور فلسطین بگویم که همه روزه زنان و کودکان و تمام مردم به اشکال مختلف خشونت را تجربه می‌کنند و جان‌های شان را از دست می‌دهند. یا مردم ایران به‌خصوص زنان که از طرف رژیم خوان‌آشام و کودک‌کش ایران مورد انواع خشونت‌ها قرار می‌گیرند.»
یلدا در ادامه سخنانش از وضعیت زنان افغانستان در کنار سایر زنان کشور‌های جهان بازگو می‌کند: «هولناک‌ترین خشونت‌ها را مردم کشور من و به‌خصوص زنان روز به روز تجربه می‌کنند. آنان روزشان را با فرمان‌های زن‌ستیز و مستبدانه از طرف خون و خیانت طالبان به شب می‌رسانند.»
یلدا در مورد روز محوحشونت علیه زنان می‌افزاید: «به عقیده من روز خشونت علیه زنان زمانی معنا پیدا می‌کند که تمام مردم اعم از زنان و مردان مترقی دنیا به خاطر همبستگی و مبارزه علیه خشونت ایستادگی و مقاومت نمایند و یکجا با هم برای پایان خشونت‌ها مبارزه کنند.
«به امید دنیایی عاری از خشونت»
با این حال، مقاومت زنان در افغانستان و دیگر کشورها، همراه با صداهای عدالت‌خواهی چون پیام یلدا احمد، ثابت می‌کند که امید و مبارزه خاموش نمی‌شود. این روز یادآور آن است که پایان دادن به خشونت علیه زنان تنها با مشارکت همگانی اعم از زن و مرد ممکن است. جهان برای ساخت آینده‌ای عاری از خشونت نیازمند پیوند همبستگی، آگاهی جمعی و تلاش مشترک است؛ آینده‌ای که در آن هیچ زنی به‌دلیل جنسیت خود از حق زندگی، آموزش، کار و آزادی محروم نباشد.