خشم زلزلە‌زدگان بە اندازەی آزارشان بزرگ است
دو ماه پس از زلزله ۶ فوریه در سمسور، نە تنها هیچ زخمی التیام نیافته بلکە خشم و آزار زلزلە‌زدگان در میان ویرانەها همانند نخستین روز زلزلە است.
مدینه مامداغلو
سمسور- پس از زلزله ۶ فوریە، یکی از شهرهایی که ساختمان‌های فروریخته‌‌ی آن همچنان در حال آواربرداری است، سمسور است و بعد از آواربرداری تنها فضاهای خالی در شهر باقی مانده و غم و اندوە زلزلە‌زدگان برای از دست‌دادن بستگانشان بە خشم تبدیل شدە است. در همین زمینە گلی آکار با ابراز خشم خود از وضعیت موجود گفت: ٩ روز پس از زلزلە مردم از مکان‌‌های تخریب شدە بە جاهای دیگر منتقل شدند. وی همچنین نسبت بە عدم همکاری دولت واکنش نشان داد.
«آنها نگذاشتند کاری کنیم»
گولی آکار دختر، داماد و سه نوه خود را در ساختمان فروریخته در محله جمهوریت از دست داد. او با در دست‌داشتن تیشرت نوه‌ی پنج ساله‌اش روی آوار نشسته و با اشارە بە روز زلزلە گفت: بە مدت ۴ روز هیچ کمکی بە کسی نشد.
وی گفت: روز بعد از حادثه ما به اینجا آمدیم و پسرم نیز از کانادا آمد، روز اول سر و صدای زیادی از محل بلند شد، بیل آوردیم اما نگذاشتند در ساختمان‌های فروریخته کار کنیم، آنها اگر سریع شروع به کار می‌کردند بچه‌هایم نجات پیدا می‌کردند.
«صدای همه در روز اول شنیده شد»
گلی آکار با بیان اینکه فرزندانش ٩ روز زیر آوار بودند گفت: در اینجا سه بلوک شهرک ویران شد، پسرم طی یک روز از کانادا به اینجا آمد اما مسئولان بە مدت چهار روز نتوانستند در اینجا حضور یابند. آنها اگر زودتر بە اینجا آمدە بودند شاید یکی از اعضای خانوادەام را نجات می‌دادیم. پنج نفر جان خود را از دست دادند، فریاد زدیم، زنگ زدیم، اما کسی را نجات ندادیم، در این آپارتمان دولتی نبود همه زیر آوار مردند، ما تلاش کردیم ولی باز هم نگذاشتند کاری کنیم. روز اول صدای همه آنها شنیده شد، اما چه کسی می‌تواند ٩ روز زیر آوار بماند؟
او با اندوە فراوان در مورد وضعیتی کە در آن قرار گرفتەاند می‌گوید: آنها گفتەاند که اجساد را دسته جمعی دفن کرده و نخواستند آنها را به ما پس بدهند اما ما آن را نپذیرفتیم پیکرها را بردە و همەی آنها را در کنار هم دفن کردیم. جگرم می‌سوزد پنج نفر از نزدیکانم جان خود را از دست دادند، من هرگز فرزندانم را فراموش نمی‌کنم.