خلق معنا از دریچهی هنر
مراسم انتشار دو کتاب پرورش رفتار هنرمندانه و راهبردهای هنرمندانه با سخنرانی نسیم احمدیزاده، مژگان بختیاری، زینب حیدری، فرشته صاحبقلم، مرضیه طلایی، نادر فاطمی و مهتا معینی برگزار شد.
نفس جاویدان
تهران - مراسم انتشار دو کتاب پرورش رفتار هنرمندانه و راهبردهای هنرمندانه با سخنرانی نسیم احمدیزاده، مژگان بختیاری، زینب حیدری، فرشته صاحبقلم، مرضیه طلایی، نادر فاطمی و مهتا معینی ۶ اردیبهشت ١۴٠٣ در حیات نظر برگزار شد.
فرشته صاحب قلم مربی هنر و پژوهشگر در حوزهی آموزش هنر است. او در بارهی کتابها گفت: «پرورش رفتار هنرمندانه» فصلی از کتاب «خلق معنا از دریچهی هنر» است که مفهوم هنر را به مثابه نوعی رفتار، به ویژه رفتار هنرمندانه تبیین میکند. این کتاب از این منظر، پرسش ما پیرامون «چگونه هنر را آموزش دهیم؟» به «چگونه رفتار هنرمندان را پرورش دهیم» تغییر میدهد. کتاب با طرح پرسشهای آغازین و پیشنهادهای موثر برای شروع پژوهش، ایجاد فضای گفت و گو، توجه به ساخت ژورنالهای کلامی_ بصری، تجزیه و تحلیل و حل مسائل بصری و توسعهی تفکر خلاق و نقاد، دارای ساختار علمی و موجه است. در سراسر این کتاب تأکید میشود که چنانچه رفتار هنرمندانه، به عنوان یک برنامهی جامع هنری، در دانشگاهها و مدرس پرورش یابد، این تأثیرگذاری نه تنها در فرآیند آموزشی، بلکه در زندگی شخصی تک تک افراد، راهی به سوی خلق معنا میگشاید. کتاب «راهبردهای هنرمندانه» فصلی از کتاب «خلق معنا از دریچهی هنر» است که به توصیف موجز و همه جانبهای از این معانی میپردازد. مطالعه و کاربرد راهبردهای این کتاب موجب تغییر بینش و ادراک ما نسبت به نقش طراحی در هنر (کلامی و بصری)، ارزش تصویر، امر بصری سازی در یادگیری و یاددهی و روش تخقیق نیز میگردد. این کتاب همچنین، محدودیتها و چالشها ی به کارگیری راهبردهای هنرمندانه را در زمینههای مختلف بررسی میکند و حاوی طرح عملی برای تصمیمگیریهای آموزشی است.
زینب حیدری در سخنرانیهایش گفت: همیشه به دنبال خلق معنا بودم و در جست و جوی یک زبان تپنده تا اینکه از طریق این کتابها توانستم این راهبردها را استفاده کنم و به هدفم برسم.
مژگان بختیاری خطاب به مربیهای کودکان گفت که دچار توهم نشوند و این توهم را به کودکان انتقال ندهند. ما وقتی در جامعهی محدود و خودسانسورگر هستیم تنها در مفهومی از آزادی به سر میبریم. پس آنچه که شما به عنوان آزادی در سر دارید تنها وهمی بیش نیست. چون پیشاپیش ذهن کودکان از طریق رسانه و بسیاری از چیزهای دیگر به کنترل درآمده است. متأسفانه بیشتر مخاطبان هنر نه کودکان بلکه والدین آنان هستند و چون جایگاه طبقاتی آنان طبقه متوسط به بالا است تنها هدفشان از هنر مصرف کردن آن است.