کاشت نهال، تجلی دیگری از مقاومت زنان زرگان
هنا خضر، کشاورز منطقه مرگدای حسکه، سی سال است که با شش خواهر و برادر در روستای زیدیه کشاورزی می‌کند. آنها در مسیر دستیابی به استقلال، دوشادوش یکدیگر کار می‌کنند.
سورگل شیخو
زرگان - علیرغم حملات و توپباران‌های مداوم دولت ترکیه، زندگی در شهر زرگان کانتون جزیره در منطقه شمال و شرق سوریه جریان دارد. کشاورزان در اقدامی نمادین، گلوله‌های توپ را از زمین برمی‌دارند و درست در همان محل، دانه و نهال می‌کارند.
این عمل، پیامی روشن به اشغالگران است که: «هرچقدر هم حمله کنید، نمی‌توانید جریان زندگی را متوقف کنید.» زنان این سرزمین، در محل فرود هر گلوله توپ، نشانه‌ای از زندگی بی‌پایان می‌کارند.
هنا خضر به همراه سه خواهر و سه برادرش در روستای زیدیه، با درک نیازهای خاک، در هر فصل به کشت انواع سبزیجات و غلات می‌پردازند. او در گفت‌وگو با ما، از پیامی سخن می‌گوید که می‌خواهند از طریق کشاورزی به جهانیان برسانند.
کشت همزمان سبزیجات، گندم و پنبه
هنا خضر می‌گوید علیرغم خستگی ناشی از حملات و توپباران‌های مداوم، آماده کشت محصولات جدید می‌شود. او توضیح می‌دهد: «برای ادامه زندگی باید تلاش کنیم، به همین دلیل با وجود خستگی از حملات مداوم، در حال آماده‌سازی زمین برای کشت هستیم. ما انواع سبزیجات مانند بادمجان و کدو را همراه با پنبه، گندم و لوبیا می‌کاریم. پس از شخم زدن زمین، بلافاصله کاشت سبزیجات را آغاز می‌کنیم. هر روز حدود هفت تا هشت ساعت کار می‌کنیم.»
«خستگی ما نشانه‌ای از مقاومت است»
هنا با لبخند در پاسخ به پرسش «خسته نمی‌شوید؟» می‌گوید: «البته که خسته می‌شویم، دستان ما از آهن نیست. اما برای زنده ماندن باید کار کنیم، چاره‌ای جز این نداریم. من و خواهران و برادرانم با اتحاد کامل در کنار هم کار می‌کنیم. پس از درگذشت پدر و مادر، می‌دانیم که اگر خودمان کار نکنیم، کسی برای ما کاری نخواهد کرد. این زندگی بدون مقاومت ممکن نیست. با وجود توپ‌هایی که اطرافمان می‌افتند، زندگی همچنان جریان دارد.»
«راه استقلال از مسیر کار می‌گذرد»
هنا خضر با اشاره به چالش‌های کشاورزی می‌گوید: «اینجا با کمبود برق و آب روبرو هستیم، اما با استفاده از انرژی خورشیدی، آب چاه‌ها را تأمین می‌کنیم. ما به یکدیگر قوت قلب می‌دهیم و پشتیبان هم هستیم. گرچه نتوانستیم به مدرسه برویم، اما زندگی درس‌های بزرگی به ما آموخت. از کودکی با کار عجین بودیم و فرصت تحصیل نداشتیم.»
او قاطعانه می‌گوید: «با تمام توان کار می‌کنیم تا مستقل باشیم و در درجه نخست به مردان نیازی نداشته باشیم. کار کردن در زمین خودمان بهتر از بیکار نشستن است.»
جنگ، مانع تحقق رؤیاهای ما
هنا خضر با تأکید بر اهمیت برابری در کار می‌گوید: «باید همه با هم و برابر کار کنیم. نمی‌شود یکی کار کند و دیگری بنشیند. ما همگی کار می‌کنیم و نتیجه تلاش‌مان را با هم تقسیم می‌کنیم.»
او با دلتنگی ادامه می‌دهد: «هر انسانی آرزوهایی در سر دارد، اما گاهی شرایط اجازه تحقق آنها را نمی‌دهد. تا امروز هیچ یک از رؤیاهایم به واقعیت نپیوسته و دلیلش جنگ است. جنگ مانع رسیدن ما به آرزویمان برای صلح و آرامش در این سرزمین شده است. امیدوارم این جنگ پایان یابد و زندگی رنگ آرامش بگیرد.»