جمعی از زنان فعال: اعدام حربه‌ای سیستماتیک و وسیله‌ای برای سرکوب
جمعی از زنان فعال صنفی، فعال حقوق زنان، خانواده‌های دادخواه و همچنین زندانیان سیاسی سابق در اعتراض به اعدام شهروندان در شهرهای مختلف ایران به بهانه‌های واهی، بیانیه‌ای صادر کردند.
مرکز خبر- روز شنبه ٢٣ اردیبهشت‌ماه، جمعی از زنان فعال صنفی معلمان، فعال حقوق زنان و کودکان، فعال مدنی، خانواده‌های دادخواه و همچنین زندانیان سیاسی سابق با انتشار بیانیه‌ای اعدام شهروندان در شهرهای مختلف ایران به بهانه‌های مختلف را در روزهای اخیر را محکوم کرده و آن را حربه‌ی سیستماتیک جمهوری اسلامی برای سرکوب، ارعاب و زهر چشم گرفتن از مردم و حذف فیزیکی افراد دانسته و خواستار فوری توقف اعدام‌ها و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و فعالین دربند، و آزادی بازداشت شدگان انقلاب جاری شده و نوشتند: «همه باهم هستیم و انقلاب زن زندگی آزادی متوقف نمی‌شود.»
از جمله امضا کنندگان این بیانیه می‌توان به یاسمن آریانی فعال مدنی و حقوق زنان، رها احمدی مدافع حقوق زنان و کودکان، شهناز اکملی، مریم کریم‌بیگی و فائزه مجدم از خانواده‌های دادخواه، سوری بابایی چگینی، کوکب بداغی‌پگاه فعال صنفی معلمان، نصرت بهشتی معلم بازنشسته، فعال حوزه‌ی زنان و کارگری، فرشته دیدنی فعال حقوق زنان، سارا سیاهپور فعال صنفی معلمان، حدیث صبوری زندانی سیاسی سابق و فعال مدنی، منیره عربشاهی فعال مدنی، فریبا فریدونی فعال مدنی، فرنگیس مظلوم زندانی سیاسی سابق، مادر، لیلا میرغفاری فعال حوزه‌ی زنان و زندانی سیاسی سابق و پوران ناظمی فعال حقوق زنان اشاره کرد.
متن کامل بیانیه‌ی زنان کنشگر به شرح زیر است:
در هشتمین ماه انقلاب زن زندگی آزادی، جمهوری اسلامی دست به اعدام‌های گسترده زده و تعدادی از زندانیان در زندان‌های مختلف شهرهای کشور را با اتهامات سیاسی و غیرسیاسی به چوبه‌ی دار سپرده است. تنها در بازه زمانی ۱۲ روز از اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ حکم اعدام دست‌کم ۶۴ نفر به جرم توهین به مقدسات اسلامی، سیاسی و مواد مخدر اجرا شده که بار دیگر عیان کننده‌ی بی‌رحمی و تکرار یک جنایت عریان است.
اعدام به عنوان یک حربه‌ی سیستماتیک وسیله‌ای برای سرکوب، ارعاب و زهر چشم گرفتن از مردم بوده که برای حذف فیزیکی افراد به‌کار گرفته شده و نه تنها هیچ معضلی را حل نکرده بلکه به ابزاری برای قدرت نمایی طبقه‌ی حاکم و الگویی برای چرخیدن خشونت و جنایت در لایه‌های مختلف جامعه تبدیل شده است.
در بیش از چهار دهه‌ی عمر جمهوری اسلامی این حکومت هیچ صدا و اعتراضی را برنتابید. حق آزادی بیان و اندیشه و عقیده را گرفت، حق انتخاب را از مردم گرفت، با گرفتن حق آزادی پوشش از زنان و جنس دوم شمردن زن، تلاش کرد تا این دروغ را به نیمی از جامعه تحمیل کند که در برابر حکومت آپارتاید جنسیتی زنان هیچ قدرتی ندارند و نخواهند داشت، مردم را روز به روز بیشتر از قبل استثمار کرد و در فقر و فلاکت نگه داشت تا آنقدر در مشکلات خود غرق شوند که ساکت مانند. هرگاه هم مردم به پا خاستند و فریاد آزادی سر دادند با زور و کشتار جمعی سعی در خاموش کردن آن‌ها کرد. اما حقیقتی که جمهوری اسلامی را در تنگنا و مخمصه قرار می‌دهد این است که نه زندان و حبس‌های سنگین، نه شکنجه و نه اعدام، هرگز اثر نداشته و چهار دهه مقاومت و مبارزه مستمر، اثبات این واقعیت است که مردم از این حکومت به تنگ آمده‌اند و بارها اعلام کرده‌اند که این حکومت هرگز انتخاب اکثریت نبوده است. زنان و جوانان و دانشجویان و دانش‌آموزان و کارگران و معلمان و بازنشستگان و کادر درمان و رنگین کمانی‌ها که عمیقاً به شرایط موجود و ظلم و ستم و تبعیض معترضند و به طور کل مردم ایران مرعوب نخواهند شد و از پا نخواهند نشست.
ما امضا کنندگان این بیانیه ضمن اعتراض به اعدام، با خواست فوری توقف اعدام‌ها و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و فعالین دربند، و آزادی بازداشت شدگان انقلاب جاری، اعلام می داریم که همه باهم هستیم و انقلاب زن زندگی آزادی متوقف نمی‌شود. لذا با صدای بلند خطاب به جمهوری اسلامی اعلام می‌کنیم تا آخرین نفس دست از مبارزه برنخواهیم داشت، به راستی هر قطره خونی که از ما ریخته شود، ریشه می‌شود به عمق این خاک، و ساقه‌هایش آنقدر تنومند می‌شوند که نفس از این حکومت خواهد گرفت، چنان‌چه خون‌های ریخته شده از دهه‌ی شصت تا تیرماه ۷۸ و سال ۸۸ و خیزش دی‌ماه ۹۶ و آبان‌ماه ۹۸ از قلب نسل دیگری جوانه زد و انقلاب زن زندگی آزادی از آن رویید!