مرکز خبر- حملات به روژاوای کوردستان و سقوط رژیم سوریه و مزدوران تحریر شام، تغییرات عمده‌ای در سوریه ایجاد کرده است. بیشترین تحلیل‌ها در مورد وضعیت سوریه انجام می‌شود و روزانه نظرات مختلفی درباره ساختار سوریه جدید مطرح می‌شود. این حملات و تحولات واقعیت‌های مختلف را از دیدگاه گروه‌های سیاسی نشان می‌دهند و این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا آن‌ها از چه نوع نظام حکومتی و قدرتی حمایت می‌کنند.

بهار مونزیر، فعال حوزه زنان، در فیس‌بوک درباره موضع حزب‌های سیاسی اسلامی صحبت می‌کند و می‌گوید: تغییرات در سوریه و منطقه، یادآور خاطراتی از بعث عربی و داعشی‌های موصل و شنگال است. یک نیروی داعشی توجه و اعتماد اسلامی‌های کوردستان را به خود جلب کرده‌ است و از آن‌ها حمایت می‌کنند. در یک نشست عمومی در مورد همکاری روژاوا و سوریه اسلامی حضور داشتم که یک نفر به‌طور مستقیم از داعش‌های جدید سوریه دفاع کرد. او گمان می‌کرد که همه‌ی ما نمی‌دانیم یا نادیده می‌گیریم که اسد چه جنایاتی علیه مردم سوریه مرتکب شده است.

بهار مونزیر در ادامه صحبت‌هایش گفت: اسلامی‌های کوردستان بیشترشان از رویدادهایی که ما نگران آن هستیم، خوشحالند. خوشحالی آنها همیشه عزای ما بوده است و تفاوت‌های این موضوع ریشه در مسائل اصلی دارد. امیدوارم که آزادی‌خواهان بتوانند به‌طور قوی عمل کنند تا بشریت را از تمام این جنایتکاران نجات دهند.

بهار مونزیر در نهایت اظهار کرد: آنچه که در زندان‌های سوریه مشاهده می‌شود، باید به دلیلی برای ارجاع به دادگاه‌های بین‌المللی برای محاکمه عاملان این جنایات بزرگ در دنیا تبدیل شود. در مورد آزادی‌خواهی در جهان، نباید به افرادی مانند اسد و گروه‌های وابسته‌اش اجازه داده شود که از دادرسی بین‌المللی فرار کنند. از طرف دیگر، ارتباط با این گروه‌ها و شبکه‌ها که تأثیر زیادی بر فعالیت‌های بین‌المللی دارند، به‌ویژه در خاورمیانه، برای جلوگیری از این جنایات که به کودکان و انسان‌ها وارد می‌شود، ضروری است. در هر موقعیتی، آزادی‌خواهی و حمایت از انسان‌ها باید تقویت شود. در هر جایی که زنان و دوستداران برابری قوی‌تر شوند، هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مشارکت زنان در شکل‌دهی به سیاست جهانی شود. آنچه که در سوریه مشاهده می‌شود، یک نماد دیگر از شکست و درد است. امیدواریم که هوشیار باشیم و از سیاست‌های ضدانسانی آن‌هایی که تصویر سیاسی خود را بر روی سینەهای کودکان بی‌گناه ترسیم می‌کنند، دلخوش نباشیم. همیشه امید به زندگی بهتر منطق بوده است و نه شعار.