لارا گوهری

 

مهاباد- پس از حمله شیمیایی و بیولوژیکی به چند مدرسه در سطح شهر مهاباد و در پی اعلام فراخوان فعالان مدنی شهر اکثر مدارس سطح شهر در مقطع ابتدایی و متوسطه نوبت اول و دوم، به اعتصابات پیوسته و دانش آموزان کلاس‌های درس را بایکوت نموده‌اند.

چند مدرسه در سطح شهر کاملاً بسته بوده و معلمان و کارکنان مدرسه نیز در مدرسه حاضر نشده‌اند و این مدارس شامل مدارس دخترانه و پسرانه‌ی این شهر می‌باشد.

زیور یکی از دانش آموزانی است که روز شنبه در مدرسه معروف شافعی مورد حمله شیمیایی قرار گرفته بود او می‌گوید: «بچه ها بیشتر شکم درد داشتیم و وقتی نفس می‌کشیدیم درد آنقدر شدید بود که نمی‌خواستیم دیگر نفس بکشیم، یعنی درد نفس کشیدن آن لحظه خیلی بیشتر از نفس نکشیدن بود و من خودم آنقدر سردرد داشتم که از پا افتادم».

وی در ادامه می‌افزاید:« یکی از دوستانم در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است و او درحالی به بیمارستان منتقل شده که همراه من مرخص شد ولی دوباره شب حالش بد می‌شود و او را به بیمارستان می‌برند و در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌کنند. ما اجازه نمی‌دهیم هیچ تفکر و هیچ حکومتی سلامتی ما را به خطر بیندازد و ما را از حقوق اولیه خودمان محروم کند. از حقوق خود دفاع می‌کنیم و علیه حکومت اعتراض می‌کنیم ما نسلی نیستیم که اجازه دهیم صدای مان را ببرند و خفه مان کنند. این کشور و این خاک مال ماست دیکتاتور نمی‌تواند و حق ندارد در خاک خودمان در داخل مدرسه خودمان، برای مان میدان جنگ درست کند و اگر قصد جنگیدن دارد ما در اعتراضات و اعتصابات نشان دادیم که شیوه مبارزه ما چطور پایه‌های این حکومت را می‌لرزاند،کلاس‌های درس را بایکوت می‌کنیم، بدون مقنعه به مدرسه می‌رویم و هیچ قدرتی نمی‌تواند جلوی ما بایستد».

والدین به عنوان اصلی‌ترین پشتیبان دانش آموزان و حامیان این فراخوان اعتصاب، کودکان خود را به مدرسه نفرستاده‌اند.معلمان و مدیران که خود در معرض این خطر قرار دارند تحت فشار شدید آموزش و پرورش برای حضور در مدرسه هستند و وجود معلم‌های حکومتی نیز در بین این معلمان حق طلب موقعیت و حیثیت شغلی آن ها را به خطر انداخته است.

س.م از معلمان شهر مهاباد است. او می گوید: «اوایل به آن دلیل که درس بچه ها عقب افتاده بود دوست نداشتم مدرسه تعطیل شود اما حالا وقتی می‌بینم هیچ پیگیری در این زمینه صورت نگرفته و بچه‌ها آنقدر از لحاظ روحی و جسمی صدمه می‌بینند وظیفه خود می‌دانم که کلاس‌های درس را تشکیل ندهم و در فضایی همچون بستر مجازی شاد کلاس‌های درس را برگزار کنیم اما انکار مداوم این حملات از سوی آموزش و پرورش، نهادهای امنیتی و حتی رسانه‌های داخلی که سکوت کرده‌اند، اجازه نمی‌دهد که این درخواست را مطرح کنیم و آنچه که از سیاست آموزش و پرورش در مقابل این حملات دیده‌‌ام تنها انکار و ساده انگاری است.«