همبستگی فعالان مدنی یمن با مردم غزه و محکوم کردن سکوت جامعه جهانی

بیش از صد روز است که محاصره نظامی اسرائیل بر نوار غزه ادامه دارد. کمبود کمک‌های بشردوستانه و شرایط آب و هوایی نامساعد، در کنار بی‌تفاوتی جامعه جهانی در یافتن راه حل‌ و پایان دادن به جنایات علیه غیرنظامیان، وضعیت نابسامانی را در منطقه ایجاد کرده است.

 

رانیا عبدللە

یمن- بسیاری از فعالان حقوق زنان، دانشجویان و فعالان مدنی در شهر تعز یمن، جنایات هولناک علیه غیرنظامیان در نوار غزه و بی‌توجهی و سکوت بین‌المللی و منطقه‌ای نسبت به مسئله فلسطین را محکوم کردند.

لارا ولید، دانشجوی دانشکده ادبیات دانشگاه تعز یمن درباره حملات اسرائیل به غزه تشریح کرد: از تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حملات اسرائیل به نوار غزه متوقف نشده است. در اثر این حملات، هزاران غیرنظامی کشته و زخمی شده‌اند. گذشت بیش از سه ماه از شروع این حملات و ارتکاب جنایات نسل‌کشی در حق مردم عادی و ویرانی زیرساخت‌ها، بدون هیچ اقدامی برای جلوگیری از نقض گسترده حقوق بشر توسط اسرائیل، ما زنان را مجبور می‌کند تا علاوه بر محکوم کردن این کشتارها و جنایات، صدای خود را به صدای کشورهایی همچون آفریقای جنوبی که شکایتی علیه جنایات اسرائیل تنظیم کرده‌اند، بیفزاییم.

 

سارە عریقی، عضو هیئت مدیره اتحادیه خبرنگاران یمن، در واکنش به حملات اسرائیل به نوار غزه اظهار داشت: آنچه در غزه رخ می‌دهد، جنایتی فجیع و غیرانسانی علیه بشریت به شمار می‌رود؛ در حالی که قدرت‌های بزرگ جهانی خود را مدافعان حقوق بشر معرفی می‌کنند. نقض گسترده حقوق بشر در غزه به چشم جامعه جهانی و نهادهای بین‌المللی در جریان است.

وی تأکید کرد که محله‌های مسکونی غزه بر سر شهروندان بی‌گناه آن ویران شده‌اند. حملات اسرائیل تفاوتی میان زن و مرد و کودک قائل نیست. وی همچنین از سکوت و بی‌تفاوتی نهادهای بین‌المللی ابراز نگرانی کرد و پرسید: صدای سازمان ملل متحد که همیشه پرچم‌دار حقوق بشر بوده، اکنون در برابر این فاجعه انسانی کجاست؟

وی با تأکید کرد: حملات هفتم اکتبر سال گذشته نخستین حملات در تاریخ اشغالگری اسرائیل نبوده، بلکه حلقه‌ای از زنجیره طولانی جنایات اسرائیل به شمار می‌رود. وی خاطرنشان کرد که به مدت دهه‌ها شاهد بوده‌ایم مردم فلسطین با بدترین شکل نقض حقوق بشر روبرو بوده‌اند، در حالی که جامعه جهانی و منطقه‌ای در برابر این جنایات سکوت اختیار کرده‌اند.

سارە عریقی درخصوص شکایتی که آفریقای جنوبی به دیوان بین‌المللی دادگستری علیه اسرائیل ارائه داده است، گفت: این اقدام مثبتی برای شکستن سکوت جهانی در برابر جنایات نسل‌کشی مرتکب شده توسط رژیم اشغالگر اسرائیل علیه غزه و اتخاذ تدابیری برای جلوگیری از ادامه این جنایات و پاسخگو کردن اسرائیل است.

وی در پایان خواستار حمایت همه کشورها از شکایت آفریقای جنوبی علیه اسرائیل شد تا نقض گسترده حقوق بشر توسط اسرائیل محکوم شود و ابراز امیدواری کرد که وجدان جهانی حداقل یک‌بار بیدار شود.

 

نورا حجیره، فعال اجتماعی، با تأکید بر اینکه آنچه در غزه رخ می‌دهد، جنایات و کشتار جمعی علیه غیرنظامیان است، گفت: بسیاری از طرف‌ها درباره صلح سخن می‌گویند و نقش خود را در برقراری آن برجسته می‌کنند، اما در عمل، از طرف‌هایی که مرتکب نسل‌کشی می‌شوند، حمایت می‌کنند. وی افزود: به عنوان یک مادر، از آسیب دیدن فرزندانم می‌ترسم و غم عمیقی برای مادران در غزه احساس می‌کنم، به ویژه کسانی که فرزندان، پدران، برادران و خواهرانشان کشته شده‌اند؛ در حالی که جامعه جهانی و منطقه‌ای حتی تلاش نمی‌کنند تا گامی برای خاتمه این نقض شدید حقوق بشر علیه غیرنظامیان بردارند.

نورا حجیره تصریح کرد: از زمان آغاز حملات اسرائیل به غزه در تاریخ ۷ نوامبر، دیوان بین‌المللی کیفری مشغول جمع‌آوری مدارک و شواهد بوده است؛ این در حالی است که این نهاد زمان زیادی را تلف می‌کند تا انگشت اتهام را به سوی رژیم اشغالگر اسرائیل نشانه نرود؛ چرا که منافع آن با قدرت‌های بزرگ گره خورده است، حتی به بهای جان غیرنظامیان فلسطینی. وی ابراز امیدواری کرد که سایر کشورها نیز همچون آفریقای جنوبی عمل کنند و صدای مان را متحد کنیم تا پایانی بر نقض گسترده حقوق مردم فلسطین باشد.

 

سارە اغبری ضمن تأکید بر این‌که مسئله فلسطین و به ویژه غزه، یک مسئله انسانی است و همه باید با آن ابراز همبستگی کنند، خاطرنشان کرد: غیرنظامیان در غزه و فلسطین به دلیل این‌که حاضر به ترک سرزمین‌شان نیستند، مورد ستم و ظلم قرار گرفته‌اند و اسرائیل مرتکب وحشیانه‌ترین جنایات از جمله کشتار، ویرانی خانه‌ها و تجاوز به زنان  شده است. وی افزود: غیرقابل‌باور است که بیش از ۱۰۰ روز از حملات گذشته باشد بدون هیچ راه‌حل یا اقدامی برای پایان دادن به ستم اسرائیل. این دوره کوتاهی به‌نظر می‌رسد اما برای مردم غزه که در این مدت ترس و رنج زیادی را متحمل شده‌اند، بسیار طولانی بوده و بی‌تفاوتی جامعه جهانی وضعیت آنان را بدتر کرده است.