مرکز خبر- امروز جمعه ۲۴ اسفندماه، خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده دهه ۶۰، که برای بزرگداشت یاد و خاطره‌ی اعضای خانواده‌های کشته شده‌ی خود به آرامگاه خاوران رفته بودند، مراسم بزرگداشت آنان را پشت درهای بسته خاوران برگزار کردند.

بر اساس تصاویر و ویدئوهای منتشر شده توسط خانواده‌های دادخواه دهه‌ی شصت، این مراسم در شرایطی برگزار شد که از یک سال پیش تاکنون، ماموران امنیتی جمهوری اسلامی «درهای گلزار خاوران را به روی خانواده ها بسته‌اند و به آنها اجازه نمی‌دهند با حضور بر مزار عزیزان خود یاد آنها را گرامی بدارند.»

بر اساس گزارشات منتشر شده، خانواده‌های خاوران در شهریور ماه سال جاری با نوشتن نامه به مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم جمهوری اسلامی، به روند سرکوب و آزار و اذیت خانواده‌ها طی بیش از ۴۰ سال گذشته اعتراض کردند و «حق سوگواری» را ابتدایی‌ترین حق خود دانستند، اما هیچ پاسخی جز ادامه بسته بودن درهای خاوران دریافت نکردند.

پیش از این نیز بارها گزارش‌هایی در مورد جلوگیری از ورود خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام‌شده دهه ۶۰ به آرامگاه خاوران تهران برای برگزاری مراسم گرامیداشت یاد اعدام‌شدگان منتشر شده بود.

حکومت جمهوری اسلامی ایران بیش از یک سال است که همزمان با ممانعت از حضور خانواده‌های زندانیان سیاسی عقیدتی اعدام شده در این آرامگاه، اقدام به دفن اجباری پیکر شهروندان بهائی در قطعه مربوط به زندانیان سیاسی اعدام‌شده در تابستان ۶۷ کرده است.

خانواده‌های خاوران هدف جمهوری اسلامی از این اقدام را محو «سند جنایت کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ و بویژه تابستان ۶۷» ارزیابی و تاکنون بارها به این روند اعتراض کرده‌اند.

آرامگاه خاوران، در جنوب شرقی تهران و در حاشیه جادهٔ خاوران، که در کنار چند آرامستان متعلق به اتنیک‌های دینی قرار دارد، محل دفن هزاران تن از زندانیان سیاسی و عقیدتی اعدام‌شده در تابستان ۱۳۶۷ است که مخفیانه در گورهای دسته‌جمعی مدفون شده‌اند.