در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۸، دولت اشغالگر ترکیه با تانک‌ها، توپخانه و هواپیماهای جنگی در برابر دیدگان جهانیان عملیات سرکوبگرانه‌ای را علیه شهر باستانی عفرین آغاز کرد. این عملیات با نام «عملیات شاخه زیتون»، در حالی که دولت ترکیه آن را تحت عنوان صلح و آرامش تبلیغ می‌کرد، حقیقتاً موجب برهم خوردن آرامش منطقه ما شد و تا حد زیادی بافت جمعیتی عفرین را تغییر داد. در جریان این جنگ، نیروهای مزدور وابسته به ارتش ملی سوریه که تحت فرمان دولت ترکیه بودند، سرزمین ما را اشغال کردند. هزاران نفر از جوانان، مادران و پدران ما به قتل رسیدند، ده‌ها زن و دختر ما ربوده و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. خانه‌ها و زمین‌های ما غارت و به تصرف درآمد.

از آغاز «عملیات شاخه زیتون» تا به امروز، مردم ما در عفرین تحت سلطه نیروهای مزدور وابسته به ارتش ملی سوریه، قربانی بی‌شماری از جنایات جنگی شده‌اند که فراتر از هر گونه اخلاق و انسانیت است. در نتیجه ظلم و ستم این نیروها، مردم ما مجبور شدند سرزمین‌های خود، روستاها و شهرهایشان را ترک کنند و به مناطق شمال و شرق سوریه پناه ببرند. به این ترتیب، آن‌ها در سرزمین خود آواره شدند و به جمع پناه‌جویان پیوستند.

تمامی این اقدامات جنایات جنگی به شمار می‌آید و ما به‌هیچ‌وجه این ظلم و اشغالگری را نمی‌پذیریم. پس از آوارگی از عفرین، هفت سال را در منطقه شهبا گذراندیم و با وجود تمامی سختی‌ها و رنج‌ها، هنوز امید داریم که روزی دوباره با سر بلندی و آزادی به سرزمین خود بازگردیم. اما در تاریخ ۲ ژانویه ۲۰۲۴، نیروهای مزدور وابسته به ارتش ملی سوریه با حمایت دولت ترکیه به اردوگاه‌های ما در شهبا و تل‌رفعت حمله کردند و ما را با زور و خشونت از آن مناطق بیرون راندند. در این مسیر، بسیاری از مردم ما قربانی جنایت‌های این گروه‌ها شدند؛ قتل، شکنجه و ربودن انسان‌ها، به‌ویژه زنان، بخشی از این فجایع بود و مردم عفرین و شهبا بار دیگر با ظلمی بزرگ روبه‌رو شدند.

اکنون ما می‌خواهیم صدای خود را به گوش تمام نیروهای جهانی برسانیم و از آن‌ها بخواهیم که در بازگشت ما به عفرین حمایت و پشتیبانی کنند. با فروپاشی رژیم بعث، امروز سراسر سوریه وارد مرحله‌ای جدید از تاریخ خود شده است. تمامی مردم سوریه خواستار بازگشت به سرزمین‌های خود و ایجاد یک سوریه دموکراتیک هستند. ما زنان عفرین و شهبا نیز همین خواسته را داریم؛ می‌خواهیم در یک سوریه دموکراتیک، بر روی زمین‌ها و املاک خود، آزادانه و با عزت زندگی کنیم. آرزوی ما این است که فرزندانمان در سرزمین نیاکان خود، یعنی در عفرین، رشد کنند و هویت و فرهنگ خود را حفظ نمایند. اما با وجود اشغالگری ترکیه و حضور گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به ارتش ملی سوریه، هیچ تضمینی برای بازگشت امن ما وجود ندارد.

ما خواستار بازگشت به روستاها و شهرهای خود هستیم، اما تا زمانی که این نیروهای اشغالگر و چهره‌های متجاوز از سرزمین ما بیرون نروند، امنیت و آرامش برای بازگشت ما فراهم نخواهد شد. به همین منظور، از نیروهای ائتلاف، تمامی نهادهای بین‌المللی و سازمان ملل متحد درخواست می‌کنیم که امنیت و دفاع از مردم عفرین و شهبا را تضمین کنند و شرایطی فراهم آورند که ما به‌صورت امن و با اراده آزاد به سرزمین‌های خود بازگردیم و زندگی را از سر بگیریم.

ما آماده‌ایم که تحت نظارت و ضمانت سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی، بازگشت خود به خانه‌ها و املاکمان در عفرین و روستاهایمان را آغاز کنیم. این بازگشت باید با رضایت کامل، در امنیت و به‌صورت پایدار انجام شود تا بار دیگر بتوانیم در سرزمین‌های خود، زندگی شرافتمندانه‌ای را از نو بسازیم.

بر همین مبنا:

۱- سازمان ملل متحد و صلیب سرخ جهانی باید برای مردم عفرین و شهبا شرایطی امن و شرافتمندانه فراهم کنند تا بتوانند به خانه‌های خود بازگردند و تدابیر امنیتی لازم را برای آن‌ها اعمال کنند.

۲- کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد باید برای تحقق سه شرط اساسی بازگشت پناهندگان به صورت داوطلبانه، امن و پایدار مسئولیت خود را به‌طور جدی و با تعهد کامل به انجام رساند

۳ - سازمان ملل متحد باید فشار به دولت ترکیه وارد کند تا گروه‌های ارتش ملی سوریه و تمامی نیروهای مزدور وابسته به دولت ترکیه از عفرین و شهبا خارج شوند.

۴-  خانواده‌های غیرعفرینی که به‌طور غیرقانونی در عفرین مستقر شده‌اند، باید به مکان‌های خود بازگردند و عفرین و سایر مناطق باید به صاحبان اصلی‌شان بازگردد.

 ۵ - تمامی زنان و مردم عفرین و شهبا باید در این روند مهم برای بازگشت شرافتمندانه، دموکراتیک و آزاد، تلاش خود را تقویت کنند و صدای خود را به گوش جهانیان برسانند.

 ۶ - تا زمانی که بازگشت به عفرین و شهبا عملی شود، ما به فعالیت‌های خود با تمام قوا ادامه خواهیم داد و برای این منظور باید سازمان‌دهی و دفاع از خود را نیرومندتر کنیم.

مجلس کنگره ستار زنان عفرین و شهبا
۱۵٫۰۱٫۲۰۲۵