مرکز خبر - میلیون‌ها زن در سرتاسر جهان هنوز قادر نیستند محصولات قاعدگی بخرند یا برای مدیریت بهداشت و سلامت قاعدگی خود به آب و امکانات بهداشتی دسترسی پیدا کنند. در بسیاری موارد قاعدگی باعث می‌شود مدرسه و کار خود را از دست بدهند و سلامتیشان به خطر بیفتد.

در سال ۲۰۲۲ در ایالت سیتامارهی، بیهار، هند، زنان در طی یک کمپین آگاهی‌بخشی به عنوان بخشی از برنامه‌ی مدیریت بهداشت قاعدگی که توسط یونیسف سازماندهی شده بود، نوار بهداشتی دریافت کردند.

 

فقر پریود چیست؟

هر ماه بیش از دو میلیارد نفر در سراسر جهان پریود می‌شوند. قاعدگی - یا پریود - یک فرآیند طبیعی و سالم است، با این حال میلیون‌ها زن نمی‌توانند محصولات قاعدگی بخرند یا به آب سالم و بهداشتی برای مدیریت سلامت و بهداشت قاعدگی خود دسترسی پیدا کنند. این امر زندگی، حقوق و آزادی‌های آنها را مختل کرده است.

فقر پریود، به معنای عدم توانایی مالی در دسترسی به محصولات قاعدگی، امکانات بهداشتی، آموزشی و آگاهی برای مدیریت سلامت قاعدگی است. به عبارت ساده‌تر، پریود برای زنان و دختران هزینه‌ی زیادی دارد و این عادلانه نیست.

 

چه چیزی باعث فقر پریود می‌شود؟

انگ، گرانی محصولات قاعدگی و کمبود آب و امکانات بهداشتی در سراسر جهان، عواملی هستند که فقر پریود را به همراه دارند.

محصولات قاعدگی برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان غیرقابل تهیه هستند. سیاست‌های کور جنسیتی و قوانین مالیاتی تا حدی مقصر هستند، اما چنین سیاست‌گذاری‌هایی، بیش از هر چیز با انگ و تابوی مرتبط با قاعدگی همراه هستند. به عنوان مثال، در بسیاری از ایالت‌های آمریکا، ویاگرا (برای اختلال نعوظ) به عنوان یک محصول بهداشتی معاف از مالیات طبقه‌بندی می‌شود، در حالی که محصولات بهداشت قاعدگی به عنوان کالاهای لوکس طبقه‌بندی شده و با بالاترین نرخ مالیات خریداری می‌شوند.

علاوه بر این، بیش از ۱.۵ میلیارد نفر هنوز از خدمات اولیه‌ی بهداشتی از قبیل توالت خصوصی محروم هستند. نداشتن دسترسی به توالت‌های ایمن باعث می‌شود کار و تحصیل زنان بسیاری با اختلال مواجه شود. از هر ۱۰ زن در مناطق روستایی در ۱۲ کشور، حداقل ۱ نفر از آنها در آخرین قاعدگی خود مکان خصوصی برای شستشو و تعویض پد بهداشتی ندارند.

فقر پریود همچنین با انگ و فقدان اطلاعات و آموزش تشدید می‌شود. نه تنها بسیاری از زنان جوان آگاهی لازم را نداشته و برای پریودهای خود آماده نیستند؛ بلکه سیاست‌گذاران و بزرگسالان دارای قدرت تصمیم‌گیری نیز در مدارس و محیط‌های کاری از آموزش قاعدگی به این زنان خودداری می‌کنند.

در بنگلادش و مصر، به ترتیب تنها ۳۲ درصد و ۶۶ درصد از دختران پیش از شروع اولین قاعدگی خود از آن آگاه بودند. بسیاری از آنها به شدت شوکه شده و ترسیده بودند.

انگ و تبعیض در جوامعی که هنجارهای اجتماعی و فرهنگی مضر نسبت به پریود دارند، همواره تشدید می‌شود. در برخی از نقاط جهان، حتی امروزه، زنان قاعده کثیف یا غیرقابل لمس تلقی می‌شوند و تردد و دسترسی آنها به امکانات اجتماعی محدود می‌شود. برای مثال باور به اینکه زنان قاعده نباید به غذای خاصی دست بزنند وگرنه غذا فاسد می‌شود یا اینکه نباید وارد عبادتگاه‌ها و مکان‌های مذهبی و مقدس شوند چون تمیز نیستند.

 

چه کسانی تحت تاثیر فقر پریود هستند؟

فقر پریود یک موضوع بهداشت جهانی است که زنان چه در کشورهای ثروتمند و چه در کشورهای فقیر، به اشکال متفاوتی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. آنچه زنان می‌توانند برای مدیریت سلامت و بهداشت قاعدگی خود استفاده کنند، بسته به درآمد آنها و اینکه در مناطق شهری یا روستایی زندگی می‌کنند، بسیار متفاوت است.

به عنوان مثال، در بنگلادش، مصر، هند، ماداگاسکار و زیمبابوه، نوجوانان در مناطق شهری تمایل بیشتری به استفاده از نوار بهداشتی دارند، در حالیکه زنان مناطق روستایی تمایل بیشتری به استفاده از پارچه دارند.

در ایالات متحده آمریکا، از هر ۴ نوجوان، ۱ نفر و از هر ۳ بزرگسال، ۱ نفر برای خرید محصولات پریود با مشکلات مالی مواجه می‌شود؛ به ویژه نوجوانان رنگین‌پوست و خانواده‌های کم درآمد.

همچنین یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۰ توسط Plan International نشان داد که از هر ۱۰ دختر در بریتانیا، ۳ نفر برای خرید یا دسترسی به محصولات قاعدگی مشکل دارند و بیش از نیمی از آنها به جای تهیه‌ی این محصولات از دستمال توالت استفاده می‌کنند.

امروزه ۶۱۴ میلیون زن در مناطق آسیب‌دیده از جنگ و درگیری زندگی می‌کنند و تعداد زنانی که از جنگ، بحران‌ها و بلایا به کشورهای دیگر فرار می‌کنند رو به افزایش است. آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) در سال ۲۰۲۳ تخمین زد که زنان حدود ۵۱ درصد از کل پناهندگان جهان را تشکیل می‌دهند.

جای شک نیست که قاعدگی در زمان بحران متوقف نمی‌شود؛ با اینحال، همچنان مدیریت بهداشت قاعدگی و تلاش برای حفظ سلامت و منزلت زنان در هنگام واکنش به بحران، از اولویت‌های پایینی برخوردار است. در طول مدت مهاجرت و در جریان حمل و نقل و اسکان در اردوگاه‌ها، زنان آواره اغلب، حتی برای تعویض و شست‌ و شو حریم خصوصی ندارند.

در گزارش اخیر سازمان ملل متحد از غزه، بیش از ۵۴۰ هزار زن در سنین باروری به اقلام مورد نیاز برای حمایت از بهداشت، سلامت و حیثیت خود دسترسی نداشتند. آنها معمولا به دلیل عدم دسترسی به محصولات قاعدگی به استفاده از پارچه یا اسفنج متوسل می‌شوند. سازمان زنان سازمان ملل تخمین زده‌ که برای پوشش نیازها و حفظ کرامت زنان غزه، هر ماه حدود ۱۰ میلیون پد قاعدگی یکبار مصرف لازم است.

در طول بحران اقتصادی در لبنان، قیمت پدهای قاعدگی و سایر اقلام بهداشتی ساخت داخل کشور بین ۹۸ تا ۲۳۴ درصد افزایش یافت. در آوریل ۲۰۲۰، ۶۶ درصد از زنان رسما اعلام کردند که توانایی خرید محصولات قاعدگی را ندارند و از آنجایی که قاعدگی تابو است، بیشترشان در مورد آن صحبت نمی‌کنند.