فارغ‌التحصیلان اقلیم کوردستان در میانه ناامیدی و بیکاری
فارغ‌التحصیلان اقلیم کوردستان، به‌ویژه زنان، با نداشتن فرصت اشتغال روبه‌رو هستند؛ از این رو از حکومت می‌خواهند تا درهای استخدام را بازگشایی کند تا بتوانند آرزوهایشان را دنبال کنند و در ساخت جامعه مشارکت نمایند.
شیا کویی
کویه – عدم استخدام فارغ‌التحصیلان یکی از موانع اصلی جوانان در اقلیم کوردستان است، چرا که منجر به افزایش نرخ بیکاری، ناامیدی و فقدان امید می‌شود، امری که اعتماد به آموزش را در آینده متزلزل می‌سازد، تأثیر منفی بر اقتصاد ملی دارد و کشور را از استعدادهایی که با تحصیل سرمایه‌گذاری شده‌اند محروم می‌کند.
استمرار چشم‌پوشی از استخدام فارغ‌التحصیلان در اقلیم کوردستان، جوانان را به مهاجرت و ترک وطن وا داشته تا به دنبال فرصت‌های بهتر باشند، که این امر بهره‌مندی کشور از نیروی جوان و مستعد خود را کاهش می‌دهد. به‌علاوه، به‌دلیل آداب و رسوم، مهاجرت برای زنان دشوارتر است و آنها مجبور هستند در خانه بمانند و منتظر آینده‌ای نامعلوم باشند.
زیبا جعفر، فارغ‌التحصیل رشته رسانه، در مورد تجربه خود گفت: «امیدوارم آینده در رشته‌ام کار کنم و یک رسانه‌نگار موفق شوم، اگرچه در کشور ما زنان آن‌گونه که مردان دیده می‌شوند، دیده نمی‌شوند، و این سد بزرگی است برای زنانی که نمی‌توانند آزادانه کار کنند؛ و این نیازمند تلاش بسیار است.»
او افزود: «از همان ابتدا خانواده‌مان ما را حمایت کردند تا تحصیلاتمان را کامل کنیم، و اکنون باید این لطف را جبران کنیم، اما متأسفانه هنوز از نظر مالی به آنها وابسته‌ایم، چون استخدام از سال ۲۰۱۲ متوقف شده است. امیدوارم فرصت به کسانی که تحصیلاتشان را تمام کرده‌اند داده شود؛ چون من هم امیدوار بودم، اما می‌بینم همه درها به روی ما بسته است و مجبوریم به‌صورت داوطلبانه کار کنیم، و این شکل فعالیت تضمینی برای ادامه‌دادن نیست.»
وی توضیح داد: «ما سال‌های زیادی درس خواندیم و هیچ چیزی دریافت نکردیم. احساس ناامیدی و نادیده گرفته شدن داریم. کسی صدای زنان را نمی‌شنود؛ در حالی که باید به آنان همچون مردان حقوق و فرصت‌های شغلی ارائه شود.»
کویستان فقی، فارغ‌التحصیل رشته مدیریت بازرگانی از دانشکده پلی تکنیک، گفت: «هیچ فرصت استخدامی وجود ندارد و این دلیل اصلی از دست دادن انگیزه برای تحصیل در میان دانشجویان است. من هرچند تحصیلم را تمام کرده‌ام و علاقمندم برای مدرک بالاتر ادامه دهم، اما وقتی این وضعیت را می‌بینم، دچار ناامیدی می‌شوم.»
او سپس افزود: «دوستانی دارم که در دوره دبیرستان را رها کرد و به‌طور کامل کنار کشید. بنابراین از حکومت اقلیم کوردستان می‌خواهم درهای استخدام را برای همه فارغ‌التحصیلان قدیمی و جدید باز کند، تا فرصت‌های کاری پیشرفت کند و بتوانیم اهدافمان را تحقق ببخشیم.»