مرکز خبر - با ادامه‌ی تهاجم روسیه در اوکراین، دو برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل اعلام کردند از نزدیک خشونت سیستماتیکی که غیرنظامیان اوکراینی با آن روبه‌رو هستند را دنبال می‌کنند.

دکتر موکوگی به‌ویژه از دیدن زنی که در حین زایمان همراه نوزاد متولد نشده‌ی خود در نتیجه‌ی بمباران بخش زایمان بیمارستانی در ماریوپول جان خود را از دست داد، متأثر شد و گفت این اقدام خارج از درک بشر است و همه‌ی درگیری‌ها با رنجی همراه است که حدو مرزی ندارد.

در مهاجرت‌های گسترده‌، زنان در خط مقدم قربانیان قرار دارند، زیرا آوارگی اجباری آنها را در بدبختی، ناامنی و ناامیدی فرو می‌برد و به‌ویژه آنها را در معرض خشونت جنسی قرار می‌دهد.

نادیا مراد فعال ایزدی، تجربه‌ی خود را به یاد می‌آورد و می‌گوید: زندگی در کمپ پناهندگان، حیثیت ما را از بین برده وما را آسیب‌پذیرتر کردە است.

 

فراخوانی برای جلوگیری از تجاوزجنسی در اوکراین

دو برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل خواستار حمایت از زنان اوکراینی در برابر خشونت جنسی شده و گفتند که ما به جای درمان عواقب آن از پیشگیری از تجاوز دفاع می‌کنیم.

از جمله اقدامات اولویت‌دار پیشنهادی، آموزش رفتارهای پیشگیرانه و افزایش آگاهی در میان پناهندگان، کارکنان سازمان‌های بشر دوستانه و کشورهای میزبان است.

علاوه‌بر مبارزه با مصونیت از مجازات، لوازم پزشکی موردنیاز برای پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی نیز باید تهیه شود.

این زنان نه تنها از آسیب جسمی و اخلاقی رنج می‌برند بلکه از طردی که از سوی جامعه‌ی خود با آن مواجه می‌شوند، تابوها، ترس القا شده توسط عاملان و فقدان عدالت رنج می‌برند و این کرامت زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. باید از این اتفاق در جوامع دیگر جلوگیری کرد.

نادیا مراد از رویکرد جامع با هدف ارائه‌ی مراقبت‌های طولانی مدت به زنان حمایت کرده و گفت: "کاش این صندوق برای من وجود داشت"، با اشاره به پروژه‌های سازمان که قبلاً بیش از ۲۰۰۰ بازمانده را در زمینه‌های پزشکی، روانی و اجتماعی در سطوح اقتصادی و حقوقی همراهی کرده است.

این صندوق توسط دکتر دنیس موکوگی، متخصص زنان کنگویی در بیمارستان پانزی در سال ۱۹۹۹ تاسیس شد و مؤسسه‌ی مسئول "بازسازی زنان قربانی آزار جنسی در طول درگیری‌های مسلحانه در کنگو" بود.

به طور گسترده‌تر این صندوق جدید که در ژنو مستقر است، هدفی ۳ بعدی دارد.

این در مورد دادن صدایی به بازماندگان است تا بتوانند به کمک دسترسی داشته باشند و همچنین غلبه بر تابوها به این زنان اجازه می‌دهد تا جایگاه خود را در جامعه پیدا کنند و به دنبال عدالت باشند.

روند دعاوی حقوقی هنوز بسیار کند است و زنان گاهی بیش‌از ۴۰ سال باید منتظر بمانند تا پرونده‌ی آنها توسط دادگاه بررسی شود و دکتر موکوگی این را " ادای احترام جامعه‌ی بین‌المللی به جلادان" و آن‌را ننگ بشریت خوانده و محکوم می‌کند.

این فراخوان برای کمک به قربانیان خشونت جنسی و راه‌اندازی صندوق جهانی برای بازماندگان همراه با نشست‌های شصت‌وششمین کمیسیون وضعیت زنان است که توسط زنان سازمان ملل در نیویورک برگزار می‌شود.