مرکز خبر- ٢٠ زن زندانی سیاسی و فعال مدنی که با دو تن از فعالان و کارشناسان محیط زیست همبند بوده‌اند، در نامه‌ای خواستار آزادی آنها از زندان شدند.

امضا کنندگان این نامه، آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی و بازداشت‌شدگان اخیر را «یکی از نتایج جنبش زن، زندگی، آزادی» اعلام کرده و با تاکید بر بی‌گناه بودن شمار دیگری از زندانیان که همچنان «به دلیل اعمال نظرهای ضابطان (بازجویان) و مقامات قضایی – امنیتی» در زندان‌ها هستند، به تداوم حبس فعالان محیط زیست که در «مسیرهای غیربشری و ناعادلانه به دلیل سیاست‌های اقتدارگرایانه حکومتی و کشمکش‌های قدرت، متحمل زندان شده‌اند»، اشاره کرده و نوشته‌اند: در حالی که همه ناظران بر ساختگی بودن پرونده اذعان داشته‌اند، اما موارد بی‌شمار نقض حقوق بشر در این پرونده پایان نمی‌پذیرد.

نویسندگان این نامه در ادامه از «دو سال بازداشت در سلول‌های بند امنیت سپاه پاسداران و هشت ماه تحمل سلول‌های انفرادی، بازجویی‌های تحت شکنجه و فشار روحی و روانی شدید و برخی نیز زیر شکنجه فیزیکی، تهمت، افترا، تهدید، ارعاب، نیرنگ و فریبکاری، هتک حرمت و تهدید و آزار جنسی، تهدید به تزریق آمپول هوا و فلج‌کننده، مخدوش کردن نوشته‌های متهمان، نشان دادن عکس و فیلم از کاووس یبدامامی و تحت بازجویی بودن خواهر و پدر و … متهمان، ایجاد صداهای دلهره‌آور و کوبیدن به صندلی‌ها و دیوارها، ملاقات با همسر با لباس‌های خون‌آلوده و لب‌های چاک خورده، عدم دسترسی به پرونده تا امروز به دلیل محرمانه و فوق امنیتی خواندن آن، عدم دسترسی به وکیل تا جلسات دادگاه، بی‌اطلاعی از کیفرخواست تاکنون، توهین قاضی به متهمان و اخراج آن‌ها از جلسات محاکمات و دادگاه و عدم ابلغ آرا و بالاخره محرومیت از آزادی مشروط، مرخصی و شمول بخشنامه‌های صادره از سوی قوه قضائیه» به عنوان «موارد بی‌شمار نقض حقوق بشر در این پرونده» نام برده‌اند.

و در نهایت، آرای صادره را با توجه به روند دادرسی و صدور احکامی که «حتی بر خلاف قوانین حکومت می‌باشد»، «اساسا بی‌اعتبار و فاقد وجاهت قانونی» دانسته و افزودند: ما همبندیان و امضاکنندگان این نامه، فارغ از تفاوت آرا سیاسی و عقیدتی در پافشاری به موازین و اصول حقوق بشر وحدت‌نظر و اصرار داشته و بر این باوریم که آزادی فعالان و کارشناسان محیط زیست ایران؛ سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی، طاهر قدیریان و همه بی‌گناهان محبوس در زندان‌ها امری ضروری است. هر چند با آزادی‌شان هم، رنج و کابوسی که بر زندگی آن‌ها و خانواده‌ها و جامعه ایران سایه انداخته، جبران نخواهد شد.

ای نامه توسط نرگس محمدی، ناهید تقوی، زهرا زهتابچی، فاطمه مثنی، مهوش شهریاری، فریبا کمال‌آبادی، سپیده قلیان، بهاره هدایت، فائزه هاشمی، گلرخ ایرایی، ویدا ربانی، شکیلا منفرد، عالیه مطلب‌زاده، نوشین جعفری، هستی امیری، رها عسگری‌زاده، ژیلا مکوندی، ملیحه جعفری، گلاره عباسی و بهاره سلیمانی به امضا رسیده است.