مرکز خبر -

 

 متن بیانیه به شرح زیر است:

"زمان زیادی از حاکمیت نیروهای مرتجع طالبان با همکاری دیگر تروریستهای اسلامی در افغانستان نمی‌گذرد، که مردم با یک توحش و بربریت لجام گسیخته‌ای روبروهستند، که از سیطره‌ی یک نظام بنیادگرا و مرتجعی برخاسته و می‌خواهد با زور اسلحه و خشونت مردم را مجبور کند، تا از ارتجاعی‌ترین قوانین اسلامی پیروی کنند.  

به نمایش گذاشتن اجساد قربانیانی که در گوشه و کنار شهرها و ولسوالی‌ها بر زمین افتاده‌اند، تیرباران و کشتن زنی که بدون همراهی مرد راهی بیمارستان بوده، روا داشتن خشونت بر زنانی که حجاب و یا موازین اسلامی را رعایت نمی‌کنند، جدا کردن دخترکی ۱۲ ساله‌ از مادرش همراه با  گریه و فریاد، که تروریستهای اسلامی او را برای بردگی جنسی همراه خود می‌برند، زنان و کودکان آواره‌ای که گرسنه و تشنه، از ترس و وحشت در پارک‌ها و مناطق دور بە سر می‌برند. آواره‌گی صدها هزار مردمی که از ترس جان، خانه و کاشانه‌ی خود را رها کرده و در پی‌پناهگاهی سرگردانند، این‌ها همگی ناشی از سیاست‌های به غایت سلطه‌گرایانەی امپریالیست‌ها دارد که در بوجود آوردن و سازمان دادن طالبان و ده‌ها نیروی ارتجاعی و بنیادگرای اسلامی در منطقه نقش مستقیم دارند.    

 افغانستان امروز دستخوش حوادث فاجعه‌باری است، رعب و وحشت حاکم، کشتارهای روزانه، سنگسار و حمله به تمام آزادیهای نسبی اجتماعی-سیاسی، زندگی مردم و بویژه زنان که قربانیان اصلی این حملات می‌باشند را مورد تهدید جدی قرار داده است.       

اخبار، گزارشات و تصاویری که از افغانستان از سوی رسانه‌های غربی انتشار می‌یابد، اهداف معینی را دنبال کرده و تصویر واقعی از هم پاشیدن شیرازه اقتصادی، بهداشتی، آموزشی و امنیتی جامعه‌ی افغانستان را نشان نمی‌دهند با وجود این فریبکاری‌ها، عمق فاجعه‌ای که بر مردم این سرزمین و بویژه زنان می‌گذرد نمی‌تواند از چشم کسی پوشیده بماند.

 بیشترین نوک حمله‌ی این تهاجم وحشیانه متوجه زنان و پایمال نمودن حقوقشان و در نهایت خانەنشین کردن آنهاست. زنان افغانستان با شدیدترین تبعیضات، ستم، سرکوب، تجاوز، بی‌حقوقی و حذف فیزیکی روبە‌رو هستند. با همه‌ی این سرکوبگری‌ها و توحش آنها ساکت ننشسته‌اند و هر روز به اعتراض و تجمعات دست می‌زنند. زنان افغانستان توحش جانیان طالبان را به جان خریده، با وجود اینکه این احتمال را می‌دهند که مورد ضرب و شتم قرار بگیرند و یا حتی کشته شوند، اما بدرستی راه مقابله با این هجوم و خشونت را فقط در اعتراضات و متشکل شدن می‌بینند.

این زنان هر روزه در کابل و هرات و شهرهای دیگر، مقابل مراکز دولتی سابق دست به اعتراض می‌زنند و در بیانیه‌ای، "حق تحصیل، کار، آزادی، حضور در عرصه‌ها و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و هدایت و رهبری جامعه را از جمله حقوق اساسی خود اعلام کرده و افزودند که برای به دست آوردن این حقوق سال‌ها تلاش کرده‌اند و حاضر نیستند از آنها چشم بپوشند". 

گویا با تبلیغات نیروهای اشغالگر و مزدوران آنها باید مردم افغانستان باور کنند، که تروریست‌هایی که بیست سال پیش  توسط تهاجم ناتو از حاکمیت در افغانستان ساقط شدند، آنچنان تغییر کرده‌اند، که امروز با نام جدید "امارت اسلامی"  علیه تروریسم مبارزه خواهند کرد.

  زنان افغانستان تجربه‌ی تلخی از دوران حاکمیت طالبان دیروز و "امارت اسلامی" امروز در حافظه‌ی خود دارند.

 علاوه براین، آنها شرایط زندگی زنان در کشورهایی مانند ایران  تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، تجاوزات تروریست‌های اسلامی به کوردستان عراق، شمال سوریه و مناطق دیگر جهان را هم شاهد بودند. زنان خوب می‌دانند، که علیرغم اسامی و القاب گوناگونی که این تروریستهای اسلامی، بر خود نهاده‌اند، آن‌ها اما در مواضع به شدت زن‌ستیز، متحجر عصر بربریت خود همه از یک جوهرند .

آنها خوب به یاد دارند که چگونه گروه‌های تروریستی در سودان و سومالی به مدارس دخترانه حمله برده و دختران را به بردگی جنسی به گروگان گرفته‌اند.

 زنان افغانستان خوب می‌دانند، که چهل وسه سال پیش بر زنان ایران چه گذشت و چگونه مرتجعین اسلامی برای تثبیت حاکمیت خود، ابتدا دستور تهاجم به حقوق زنان را صادر کرده و زن‌ستیزی را به یکی از مهمترین سیاستهای قانونی خود تبدیل نمودند.  

 زنان افغانستان تهاجم وحشیانه‌ی داعش بە "شنگال" در کوردستان را  فراموش نکرده‌اند. قتل‌عام مردان، به اسارت بردن زنان، دختران و کودکان نیز به همین منوال. هنوز همه به یاد داریم که وحشیان اسلامی داعش جنایت‌های خود را در بریدن سر و به دار آویختن ساکنین این مناطق در شبکه‌های اجتماعی  به نمایش می‌گذاشتند و سرنوشت و جنایت وحشیانه‌ی تروریست‌های داعش نسبت به زنان و دخترانی که به اسارت آنها در می‌آمدند را نمی‌توان از ذهن خود پاک کرد.

با وجود تمام این جنایات و تصاویر ضد انسانی که پیش روی ماست، زنان افغانستان هر روز با مشت‌های گره کرده و قامتی ایستاده بە خیابانهای کابل، هرات و دیگر شهرها آمدە و فریاد آزایخواهی و حق‌خواهی را سر می‌دهند. آن‌ها همزمان به یاد دارند که چگونه زنان و مردان مبارز کورد شمال سوریه، روژاوا را به گورستان متجاوزین داعش تبدیل کردند و چگونه زنان ایران به طور مداوم بیش از چهار دهه پیشتازان جنبش مقاومت علیه جمهوری اسلامی هستند.

وهمین مقاومتهای موجود در افغانستان بیانگر آن است که زنان حاضر نیستند گردن به وحشیگریهای طالبان و دارو دسته‌اش نهاده و تسلیم گردند. امروز آنها با تکیه بر این دستاوردها در مقابل توحش طالبان به میدان آمده‌اند با مطرح کردن خواستها و مطالبات خود، مانند کار، تحصیل و آزادی، حاضر نیستند به قوانین ارتجاعی اسلامی تن در دهند.  مقاومت و ایستادگی زنان کوبانی در مقابل توحش داعش، دفاع از حقوق و حرمت انسان و برابری زن و مرد در منطقه  نقطه‌ی مقابل نظام سرمایه‌داری و ارتجاع حاکم اسلامی برآن بود. این نکته‌ی قوت آن جنبش اجتماعی بود. این دستاوردهای مبارزات زنان کوبانی می‌تواند الگویی برای سازمان دادن و جنبشی شدن اعتراضات زنان افغانستان قرار گیرد.  

ما اعضای پلاتفرم دموکراتیک فراملیتی زنان، اشغال افغانستان را به وسیله‌ی گروهای ارتجاعی اسلامی طالبان قاطعانه محکوم کرده و همبستگی خود را از مردم ستمدیده‌ی این سرزمین و بوِیژه زنان رزمنده و آزادیخواه اعلام می‌داریم. و انزجار خود را نسبت به نیروهای امپریالیستی و متجاوزی که بعد از بیست سال اشغال و جنگ در افغانستان، زمینه را برای حاکمیت طالبان آماده کردند و فریبکارانه به دولت اشرف غنی و ارتش پوشالی‌اش دستور دادند بدون هیچ دفاعی عقب‌نشینی نمایند و فریبکارانه برای وضعیت اسفناک زنان افغانستان اشک تمساح بریزند، ابراز می‌داریم."

 

پیروز باد مقاومت زنان افغانستان بر علیه توحش طالبان و همپالگی‌های اسلامی!

مرگ بر ارتجاع سرمایه داری!

پلتفرم دمکراتیک فراملیتی زنان