مرکز خبر- امروز دوشنبه ٩ بهمن‌ماه، همزمان با انتشار خبر اعدام وفا آذربار، پژمان فاتحی، محمد(هژیر)فرامرزی و محسن مظلوم، چهار زندانی سیاسی کورد، جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان(کژار) با انتشار بیانیه‌ای ضمن محکوم کردن اعدام این چهار زندانی سیاسی و دیگر زندانیان سیاسی، عقیدتی و آزادی‌خواهان، افزایش اعدام زندانیان سیاسی و عقیدتی را در راستای ایجاد ترس و وحشت عنوان کرد و نوشت: «اگر چه رژیم در صدد سرکوب صداهای مخالف است، اما صدای آزادی‌خواهانه‌ی این روزها، رساتر از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد. با وجود همه‌ی این تهدیدها، زندانیان سیاسی بار دیگر نشان دادند که از شکنجه هراسی ندارند، آنان نه تنها درون زندان را به سنگر مبارزه تبدیل ساخته‌اند، بلکه همگان را به این اقدام قاطع فرا می‌خوانند.»

 

متن کامل بیانیه‌ی جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) به شرح زیر است:

با توجه به منابع خبری و آمار منتشر شده در دی‌ماه امسال، قریب به ٩٠ زندانی توسط رژیم دیکتاتور ایران، اعدام گشته‌اند. این درحالی است که بطور کلی در سال ٢٠٢٣ تعداد زندانیان اعدام گشته در ایران به بیش از ٧٠٠ نفر زندانی رسیده است. در طول هفته‌ی گذشته اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی و همچنین خطر حکم اجرای  چهار زندانی سیاسی کورد موجب نگرانی بسیاری از زندانیان سیاسی و آزادی‌خواهان دیگر گشته بود. همین امر موجب گشت که از روز پنجم بهمن‌ماه تا به اکنون ۶١تن از زندانیان در بند زنان اوین، زینب جلالیان، خانواده‌های زندانیان، تعدادی از زندانیان سابق و شماری از فعالین آزادی‌خواه، در اعتراض به اعدام، اعتصاب غذا نمایند. این اعتصاب غذا، به عبارتی خشم عمومی زندانیان در برابر جنایتی به نام اعدام، بود. از سوی دیگر خانواده‌های هر چهار زندانی سیاسی کورد، به زندان اوین فراخوانده شدند تا آخرین ملاقات را با فرزندان خود داشته باشند. اما به رغم همه‌ی تلاش‌های خانواده و فعالان حقوق بشری و سیاسی بامداد امروز یعنی ٩ بهمن‌ماه هر چهار زندانی کورد، توسط رژیم ایران اعدام گشتند.

با گسترش مبارزات خلق‌ها در ایران، رژیم نیز از حربه‌ی اعدام، به منظور سرکوب فریاد آزادی‌خواهانه‌ی خلق، استفاده نمود. روزانه جوانان بسیاری را به پایه‌ی چوبه‌ی دار می‌کشاند تا ترس و رعب ایجاد نماید و دیگران را نیز مجبور نمایند که از مطالبات خود دست بکشند، زیرا در غیر اینصورت آنان نیز به سرنوشت دیگر اعدام گشتگان دچار خواهند شد. اعدام، قتل عمد حاکمیتی است که خون نوشیدن و سر به دار آویختن برایش امری عادی بوده و جان گرفتن به کار شب و روزش تبدیل شده است. بسیاری از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، با جنگ ویژه‌ی رژیم مواجه شدند و تحت شکنجه‌های روحی و جسمی بسیاری قرار گرفتند. هم اکنون هم زندانیان بسیاری تحت شکنجه‌های رژیم هستند و خطر اعدام قریب‌الوقوع آنان وجود دارد.

اما در مقابل، در طول این مدت، شاهد اعتراضات بسیار گسترده‌ی فعالین اجتماعی و سیاسی بودیم. هر اندازه که حاکمیت درصدد سرکوب بود و در صدد برآمد که فضا را بیشتر امنیتی نماید، اما توان جمعی زنان زندانی امری غیرقابل انکار است. زنان زندانی گامی قاطع در برابر قتل عمد رژیم برداشتند به اعدام نه گفتند. پیام آنان در طول این مدت، بسیار شفاف بوده و در صدد هستند که به این جنایات پایان بخشیده شود. جامعه‌ی آزادی‌خواه نیز، از این موضع زنان زندانی، حمایت نمود.

ما به عنوان جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان ( کژار)،  ضمن تسلیت به خانواده‌های هر چهار زندانی کورد، این جنایات را بشدت محکوم می‌نماییم. اگر چه رژیم در صدد سرکوب صداهای مخالف است، اما صدای آزادی‌خواهانه‌ی این روزها، رساتر از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد. با وجود همه‌ی این تهدیدها، زندانیان سیاسی بار دیگر نشان دادند که از شکنجه هراسی ندارند، آنان نه تنها درون زندان را به سنگر مبارزه تبدیل ساخته‌اند، بلکه همگان را به این اقدام قاطع فرا می‌خوانند. در همین راستا از آزادی‌خواهان در عرصه‌های گوناگون می‌خواهیم که هم آوا و هم‌صدا گردند تا پاسخی محکم به سیاست‌های جامعه‌ستیزانه، نژادپرستانه و فاشیستی رژیم بدهند.در یک جمله می‌توان گفت که جنایت اعدام، یعنی ترس رژیم از صدای مخالف، پس برای رساتر نمودن صدای آزادی‌خواهی زندانیان سیاسی، مبارزه‌مان را گسترش دهیم.