«حمایت وزیر آموزش و پرورش از نیروهای امنیتی مهمترین پناه اجتماعی کودکان بعد از خانواده را فروریخت»
١٨ تشکل حامی کودکان با انتشار بیانیه‌ای مشترک ضمن محکوم کردن ورود نیروهای امنیتی به مدارس و تهدید و بازداشت دانش‌آموزان، خواستار پایان دادن به اعمال خشونت علیه کودکان و دانش‌آموزان شدند.
مرکز خبر- جمعی از تشکل‌های حامی کودکان در ایران در رابطه با اتفاقات اخیر در ایران و کشته شدن بیش از ٣٠ کودک دو تا هجده ساله در اعتراضات سراسری ایران و بازداشت و یورش نیروهای امنیتی به مدارس بیانیه‌ای صادر کرده و ضمن محکوم کردن کشتار کودکان و یورش نیروهای امنیتی به مدارس و قتل و ضرب‌وشتم و بازداشت خواستار پایان دادن به اعمال خشونت‌آمیز علیه کودکان و دانش‌آموزان و آزادی هرچه سریع‌تر کودکان بازداشت شده شد.
متن کامل بیانیه‌ی ١٨ تشکل حامی کودکان به شرح زیر است:
در یک ماه گذشته اسفناک‌ترین اتفاق‌ها برای کودکان کشورمان رقم خورده است. بر اساس گزارش‌های متعدد، حدود سی کودک دو تا هجده ساله در اعتراض‌های خیابانی با خشونت تمام کشته شده و تعداد زیادی نیز مجروح، مصدوم و دستگیر شدند. در این میان، متأسفانه مدارس هم از خشونت‌ها در امان نمانده‌اند؛ مکانی که در همه جای دنیا حتی در جنگ‌ها و جنبش‌ها جزو امن‌ترین مکان‌ها به شمار می‌آید و تأمین امنیت آن جزو بدیهی‌ترین وظایف حکومت‌هاست، توسط ارگانی که طبق قانون نیز حق ورود به مدارس را ندارد، مورد هجوم واقع شده و به یکی از ناامن‌ترین مکان‌ها برای کودکان تبدیل شده است و کودکانی در مدارس دستگیر شده‌اند یا مورد ضرب و جرح قرار گرفته و متأسفانه در مواردی هم کشته شده‌اند. برخی مسئولان نشان داده‌اند که کمترین صلاحیتی برای آموزش به کودکان و مراقبت از آن‌ها ندارند. آن‌هایی که خود به تشدید این فشار و ناامنی در مدارس کمک کرده‌اند و البته برخی نیز متعهدانه وظیفه‌ی حرفه‌ای خود را در قبال کودکان انجام داده‌اند و تا حد توان از امانت‌های مردم مراقبت کرده‌اند و رنج خود را به جای رنج کودکان انتخاب کرده‌اند اما مهمترین متولی آموزش و دانایی کودکان کشور، یعنی وزیر آموزش و پرورش در موضعی بسیار عجیب و خلاف اصول انسانی و حقوق کودک، از حمله به مدارس حمایت کرد و در واقع با این کار، مدرسه را که مهمترین پناه اجتماعی کودکان بعد از خانواده است، فروریخت. نهادی که قرار بود زمینه‌های رشد کودکان در دفاع از حق‌طلبی و آزادی‌خواهی، زمینه‌ی آموزش‌های مرتبط با صلح و مدارا را فراهم کند، با تهدید و تحقیر و ایجاد رعب و وحشت، سعی در مطیع کردن همراه با زور و اجبارکو‌دکان را داشته است.
اکنون کودکانمان بی‌پناه مانده‌اند و وضعیت روحی و روانی آن‌ها نامساعد است. در وضعیتی که به چنین وزیری و نهادهای مرتبط برای حمایت از دانش‌آموزان امیدی نیست، لازم است همگی در اقداماتی حمایتی و مطالبه‌گرانه در ایجاد فضایی امن برای آنان تلاشی جمعی داشته و انتظار آن است که با حمایت حداکثری و گسترده از کودکان، رعایت حقوق حداقلی آنان مانند حق داشتن عقیده، نظر و حق برپایی اجتماعات مسالمت‌آمیز و... که هم در مفاد قانون اساسی و هم در پیمان‌نامه‌ی جهانی حقوق کودکان درج شده است، را مورد تأکید قرار بدهیم.
موارد زیر از جمله اقداماتی است که در این زمینه توصیه می‌شود:
۱- در شرایط فعلی به خانواده‌ها و همچنین نهادهای مدنی حامی کودکان توصیه می‌شود به منظور ایجاد فضایی امن برای فرزندانشان و ابراز آزادانه‌ی عقاید آنان تلاش کنند، با مدارس بیشتر در ارتباط باشند، وظایف مسئولان مدارس و همچنین انجمن‌های اولیاء و مربیان مدارس را برای حمایت از دانش‌آموزان در محیط مدرسه و به رسمیت شناختن حق انتقاد و اظهارنظر دانش‌آموزان را به آنان یادآور شده و زمینه‌ی امنیت فرزندان را در مواقع خطر و بحران فراهم آورند.
۲- معلمان و آموزگاران آگاه و دلسوز که خوشبختانه تعدادشان هم زیاد است، در کلاس‌های درس زمینه‌ی گفتگو، همراهی و همدلی با کودکان و نوجوانان را فراهم کنند. دانش‌آموزان نیاز دارند حرف بزنند و شنوایی توأم با مهربانی معلمان همراه به آنان امید و آرامش خواهد داد.
۳ - از وکلای دلسوز و مردمی تقاضا داریم بیش از گذشته با خانواده‌هایی که فرزندان آنان در زندان و کانون‌های اصلاح و تربیت در حبس هستند، همدلی و همراهی مجدانه داشته و برای آزادی هر چه سریع‌تر بچه‌ها تلاش کنند.
۴ - چنانچه مدیران و مسئولان مدارسی که حامی رویه‌های خشونت‌بار هستند، همچنان به ادامه‌ی روش‌های قبلی پافشاری کنند، که طبیعتاً به احساس ناامنی و ترس کودکان و خانواده‌ها دامن می‌زند، توصیه می‌شود که والدین هرچه سریع‌تر نسبت به جابه‌جایی فرزندان از آن مدارس به مدارسی امن‌تر اقدام یا بطور موقت از حضور کودکان در این‌گونه مدارس خودداری کنند، چرا که حضور توأم با ترس در مدارس، آسیب بیشتر و بلندمدت‌تری برای کودکان درپی‌خواهد داشت.
۵- در خصوص مرجع ملی حقوق کودک که علی‌رغم مخالفت همیشگی نهادهای مدنی، خود را نهاد دولتی ناظر بر اجرای مفاد پیمان نامه‌ی جهانی حقوق کودک در کشور می‌دانست، سکوت وهم‌انگیز مرجع تاکنون در وقایع اخیر و عدم حمایت از کودکان و نوجوانان آسیب‌دیده، ناکارآمدی آن سازمان را در مسئولیت خطیری که برای خود تعریف کرده بود، بیش از پیش آشکار ساخت.
۶- ما انجمن‌های حامی کودکان بر اساس پیمان‌نامه‌ی جهانی حقوق کودک که همواره پای‌بندی خود به آن را اعلام کرده و چراغ راه فعالیت‌های خود قرار داده‌ایم، همه‌ی اقدامات روزهای اخیر را خلاف اصول پیمان‌نامه می‌دانیم.
ضمن ابراز نگرانی از شرایطی که گریبان‌گیر کودکان و نوجوانان عزیز کشورمان شده است، هرگونه اعمال خشونت علیه دانش‌آموزان، ورود نهادهای امنیتی و انتظامی به محیط مدرسه، دستگیری و زندانی و تهدید و ارعاب آنان چه در مدارس و چه در خیابان را که همه‌ی این موارد مصداق بارز کودک‌آزاری و قابل پیگیری و شکایت از سوی والدین و مدعی‌العموم می‌باشد، محکوم کرده و خواهان پایان دادن به این رویه‌ی خشونت‌بار هستیم و تأکید می‌کنیم دانش‌آموزان گرفتار هر چه سریع‌تر آزاد شده و به آغوش خانواده‌های خود برگردند.