آگرین حسینی

دیواندره-  نمایشگاه گروهی زنان هنرمند دیواندرە از ١ الی ۴ بهمن ماه در خانه هنرمندان دیواندره واقع در اداره فرهنگ دایر  برگزار شدە و هنرهای تجسمی سمیە خانی، سمیرا روشنی و معصومه محمدی بە نمایش گذاشتە شدە است.
 در این رابطه با  سمیه خانی  یکی از این هنرمندان گفت‌وگویی داشتیم.

سمیە خانی در ابتدای سخنان خود می‌گوید: از ۹ سالگی نقاشی را شروع و در کلاس‌های مختلفی شرکت کردم. از اوایل دانشجویی آموزش طراحی و نقاشی را برای دانشجویان آغاز کردم، البته همزمان از استاد‌های خوبی در حال یادگیری بودم و در حال حاضر نیز حدودا با ۱۰۰ هنرجو در سنین مختلف درحال کار کردن می‌باشم.

وی می‌گوید: شاید چیزی که بیشتر از همه چیز من را جذب طراحی و نقاشی می‌کرد این بود که وقتی مشغول نقاشیم اصلا گذر زمان و لحظات رو حس نمی‌کنم، خالی از هر فکر و درگیری می‌شوم و تنها چیزی که حس می‌کنم بی‌خیالی صرف است. از طریق نقاشی به موضوعاتی چون مشکلات زنان، کودکان و مسائل اجتماعی در زبانی استعاره‌ای می‌پردازم.

سمیە در ادامە بیان کرد: فکر می‌کنم راه  درازی را در پیش دارم برای رسیدن به هنر انتقادی و مفهومی و تا به حال با جنبه‌های زیبا شناختی هنر درگیر بوده‌ام. جهان هنر به حدی وسیع و متنوع است کە پیدا کردن راه و سبک خود واقعا کاری دشوار است و من هنوز در تلاشم با امتحان سبک‌ها و تکنیک‌های مختلف نقاشی سبک خودم را پیدا کنم و متأسفانه جذب اکثر تکنیک‌ها و سبک‌ها می‌شوم و انتخاب برایم سخت شده است.

سمیە خانی در ادامە افزود: به نظرم در جامعه‌ی امروز زنان به خوبی توانسته‌اند هنرشان را عرضه کنند، بە خصوص در نقاشی. چون قوانین و محدودیت‌ها در این رشته نسبت به سایر رشته‌های هنری کمتر است. حداقل جایی است که می‌توان خودمان باشیم جدا از برچسب‌هایی که جامعه به جرم زن بودن به ما می‌زند اینجا در میان دنیای رنگ‌ها آزادانه زندگی می‌کنیم. 

وی در پایان سخنان خود گفت: باید خودمان را باور داشته باشیم و روی کارمان متمرکز باشیم .خوشبختانه یا متأسفانه هنرمند امروز وقتی موفق خواهد بود که علاوه بر سواد هنری ، سواد اقتصادی ،سیاسی ،فرهنگی و...را نیز داشته باشد. پس خلق چند اثر هنری به تنهایی کافی نیست زنان باید آگاهی را چاشنی هنر خود کنند. به نظر من در درون هر انسانی احساساتی نهفته و انباشته شده وجود دارد که ناشی از روح عصر، شرایط اقتصادی روزگار، تبادل عقاید و حتی شرایط زندگی خصوصی و...است که ممکنه حالت ناخودآگاه و یا آگاهانه داشته باشد. شاید انباشته شدن بیشتر این احساسات برای روح و ذهن انسان خطری بزرگ باشد و اینجاست که  انسان به هنر نیاز پیدا می‌کند و  نیاز است که به وسیله هنر نقاشی، موسیقی، شعر و...این احساست را بیان کند و هنرمند دست به آفرینش می‌زند.