شبنم توکلی

تهران- نمایشگاه انفرادی مهناز پسیخانی در گالری گویه از تاریخ ۱۵دی ماه ۱۴۰۲ تا ۲۵ دی برگزار شد. این نمایشگاه شامل ١٣ اثر پرتره است. مهناز پسیخانی دانش‌آموخته کارشناسی هنرهای زیبایی از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد تصویرسازی از دانشکده هنر سوره است. او همچنین عضو هیئت مدیرەی انجمن هنرمندان نقاش ایران و نایب رئیس آن است.

مهناز پسیخانی می‌گوید: پرتره، پنجرە گشوده میان بیننده و سوژه است. پرتره، غایت نیست؛ بلکه همواره وسیله‌ای برای رسیدن به چهره‌ی انسانی است. اگر پرتره به خودش منتهی شود، تبدیل به بت می‌شود، از این رو من میان «او» و «بیننده» حائلی ساختم. خدشه، فاصله، نقش... از نزدیک شدن به «او» در هراس شدم و از «او» فاصله گرفتم. پوشاندمش...

وی در ادامە می‌گوید: بعد از هفت سال از آخرین نمایشگاه انفرادی‌ام تصمیم گرفتم از تو بگویم. از اکرم، ساناز، سارا، نگین، گیتی، شیلا و... از تویی که در جامعه‌ی مردسالار، بقچه‌ی غم‌ها و غصه‌هایت را هر روز می‌بندی و به کناری می‌گذاری و شب‌ها دوباره بازش می‌کنی و در خلوت خود می‌گریی. و باز هر صبح دوباره قوی و استوار با همه‌ی انرژیت از رختخواب جدا می‌شویی تا دوباره شروع کنی، زیرا که معتقدم دنیا هر صبح از یاد می‌برد که در انتهای روز به اصرار تو به تو آزادی ارزانی کرده است! اما تو امیدواری را به کناری نهاده‌ای و حتی به ما نگاه هم نمی‌کنی. دختری که در نقاشی‌هایم خیره به بیننده می‌نگریست، دیگر حتی به ما نگاه هم نمی‌کند. عزیزم دنیا نه برای ما صبر می‌کند و نه از جا ماندن ما نارحت می‌شود. این است راز زندگی.

مهناز پسیخانی ادامه داد: این مجموعه با دخترانی شروع شد که خیره به بیننده می‌نگریستند آن زمان فکر می‌کردم که جوان‌های ما عزم کرده‌اند که جهان اطراف خود را بسازند اما با اتفاقاتی که در یکسال اخیر افتاد من احساس کردم که نگاه باید تغییر پیدا کند و به طریقی که انگار امیدشان را از دست داده‌اند و تصمیم به تغییر خودشان گرفته‌اند.