حسکە- امروز ٣٠ آگوست ٢٠٢٢،  اتحادیه‌ی زنان ارمنی برای اولین بار در تاریخ پس از ١٠٧ سال نسل‌کشی ارامنە در سوریه خود را سازماندهی کردە و  اولین کنگره‌ی خود را در منطقه‌ی تل هجر شهر حسکه با حضور ١۵٠ نماینده برگزار کردند. کنگره‌ی ستار، اتحادیه‌ی زنان سوریه، گردان نظامی شهید نوبر، مجلس زنان سوریه، حزب وحدت دموکراتیک PYD، حزب سوریه‌ی مستقبل، اعضا و دیگر ادارات سازمان‌های جامعه‌ی مدنی در این کنگره حضور داشتند، کنگره با یک دقیقه ادای احترام به مبارز تکوشر سیلوا کابوتیکیان آغاز شد.

سپس لوسین اردنیان عضو مجمع جامعه‌ی ارمنی ضمن خوش آمدگویی به همه‌ی حاضران، اولین کنگره‌ی اتحاد زنان ارمنی را به همه‌ی زنان جهان تبریک گفت.

سپس فیلمی در مورد کار زنان و نقش آنها در آموزش زنان ارمنی پخش شد.

لوسناک کاوریان عضو شورای جامعه‌ی ارامنه با بیان اینکه زنان ارمنی ارادەای قوی در برابر نسل‌کشی و قتل عام دارند، سخنان خود را اینگونه ادامه داد: «قتل عام سال ١٩١۵ درد بزرگی در تاریخ برای جامعه ارامنە بود. این کشتار باعث مهاجرت زنان، کودکان، سالمندان و کشته شدن میلیون‌ها نفر شد. هدف دولت عثمانی از بین بردن مردم ارمنی، نابودی تاریخ و فرهنگ آنها بود، این سیاست امروزه توسط دولت اشغالگر ترکیه همچنان ادامه دارد. اما امروزه زنان ارمنی خود را در برابر تمامی برنامەهای نسل‌کشی تحت نظارت ادارەی خودگردان خود را سازماندهی کرده و اتحاد خود را شکل داده‌اند و این پاسخی است به نقشه‌های پلید دولت‌ها. همچنین زنان ارمنی برای دفاع از سرزمین خود، قدرت خود را در عرصەی نظامی ایجاد کردە و خود را سازماندهی کردەاند. در کشتار سال ١٩١۵، زنان مورد خشونت، قاچاق و تجاوز جنسی قرار گرفتند. امروز نیز دولت ترکیه از طریق گروهک‌های داعش به این سیاست علیه زنان ادامه می‌دهد و این در کشتار شنگال نیز بە وضوح دیده شد. از آنجایی که زنان جامعه را آموزش می‌دهند، امروزه مورد هدف همه‌ی برنامەها قرار گرفته‌اند. ما به عنوان اتحادیه‌ی زنان ارمنی این سیاست را قبول نداریم و با مبارزه‌ی خود از این اقدامات جلوگیری خواهیم کرد.»

اوزانیان هیستان باربارا عضو گردان شهید نوبر با تایید اینکه اتحادیه زنان ارمنی نقش مهمی در حمایت از حقوق همه زنان دارد، گفت: «دولت‌های حاکم زنان را از هر قشری هدف قرار می‌دهند، آنها می‌خواهند زنان در بردگی بمانند، بنابراین با همەی ابزارها و روش‌ها آنها را مورد هدف قرار می‌دهند و جنگ پلیدی را علیه ارزش‌ها و دستاوردهای آنها به راه می‌اندازند. زنان ارمنی در کشتار ١٩١۵ رنج فراوانی کشیدند، فرهنگ، زبان و تاریخ خود را در امواج مهاجرت از دست دادند، اما با اتحاد زنان ارمنی و تأسیس شورای جامعەی ارمنە و نیروی نظامی، مردم ارمنی بار دیگر به رهبری زنان سازماندهی شد و با اتحاد و ایستادگی مبارزەی بزرگی را علیه تهاجم و اشغالگری به راه انداخت. هدف ما به عنوان زنان این است که امروز بتوانیم با سازماندهی از سرزمین و مردم خود در برابر حملات محافظت کنیم. ما اراده‌ای قوی داریم، هیچکس نمی‌تواند جلوی ارادەی آزاد ما بایستد. امروز زنان ارمنی در برابر سنت‌های جامعه که زنان را به بردگی می‌کشد مقاومت کردە و برای تغییر افکار فعالیت‌های ارزندەای انجام شدە است.»