به امید افغانستان عاری از جنگ و هرنوع زن‌ستیزی!
۸ مارس امسال برای زنان افغانستان همچون سال‌های گذشته نبود. دوباره سرکار آمدن طالبان زندگی زنان افغان را دچار تغییر و تحولات جدی ساخت و از تمام عرصه‌های اجتماعی حذف کرد. زنان با وجود سرکوب و فشار طالبان دست از مبارز و اعتراضات خود نکشیده و به شیوه‌های مختل
۸ مارس امسال برای زنان افغانستان همچون سال‌های گذشته نبود. دوباره سرکار آمدن طالبان زندگی زنان افغان را دچار تغییر و تحولات جدی ساخت و از تمام عرصه‌های اجتماعی حذف کرد.اما زنان با وجود سرکوب و فشار طالبان دست از مبارز و اعتراضات خود نکشیده و به شیوه‌های مختلف و در هر فرصتی سعی بر ابراز خواسته‌های خویش دارند.
زهره کریمی نیز یکی دیگر از زنان فعال در افغانستان می‌باشد که به مناسبت ۸ مارس برای زنان سرزمینش پیامی ارسال کرده و می‌گوید: «فقط خود ما زنان، خودمان را رهبری می‌توانیم و از این مشکلات خود را نجات بدهیم. باید ما زنان انسجام، اتحاد و اتفاق خود را حفظ کنیم و در این شرایط اساس محتاطانه حرکت کنیم.»
بهاران لهیب
کابل - زهره کریمی، فعال حقوق زن در ولایت بغلان و یکی از برگزارکننده‌‌‌گان راهپیمایی در همین ولایت با شعار «نان، کار، آزادی» به‌مناسبت روز جهانی زن در مصاحبه‌ی اختصاصی با خبرگزای زن چنین می‌گوید:
«متاسفانه از هشتم مارچ روز جهانی زن نمی‌توانیم در ولایت خود تجلیل به عمل بیاوریم. ولی با وجود آن هم من از همین موقع استفاده کرده روز زن را به تمامی زنان رنج‌دیده و ستم‌کشیده‌ی ما تبریک می‌گویم!»
زهره پیرامون وضعیت زنان ابراز می‌دارد:
«شرایط کنونی، شرایط سرکوب، تحقیر‌و توهین و محروم ساختن زنان از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان می‌باشد. طالبان در مدت شش ماه حاکمیت‌شان دروازه‌ی تحصیل و کار را به روی زنان و دختران بسته‌اند و فقط به سرکوب زنان به شیوه‌های گوناگون پرداختند.»
وی در جریان سخنان خود به راه‌حل و نقش رهبری‌کننده زنان در این شرایط اشاره می‌نماید:
«فقط خود ما زنان، خودمان را رهبری می‌توانیم و از این مشکلات خود را نجات بدهیم. باید ما زنان انسجام، اتحاد و اتفاق خود را حفظ کنیم و در این شرایط اساس محتاطانه حرکت کنیم.
زنان با حاکم شدن طالبان وظایف خود را از دست دادند. بناً به‌خاطر خودکفایی زنان در ولایت‌ها و ولسوالی‌های خود کورس‌های خیاطی و آموزشی را ایجاد کنیم. هم می‌توانیم زنان را خودکفا سازیم و هم یک تعداد از زنان را رهبری می‌نماییم. از این طریقه‌ها می‌توانیم جامعه خود را رهبری کنیم.»
زهره کریمی همچنین در پیامی برای زنان افغانستان می‌گوید:
«لطفا به‌هیچ‌صورت باخت را قبول نکنید. درست است که طالبان حاکم شدند. همچون شرایط حاکم است، به عقب برگشتانده شدیم و تمام حق و حقوق خود را از دست دادیم. دست از کار نکشیم.
ما زنانی را داریم که در دور اول حاکمیت طالبان هم رنج‌های گوناگونی را متحمل شدند. زنانی را داریم که در راه مبارزه شهید شدند ولی هیچگاه باخت را قبول نکردند. بناً ما و شما هم زنان مبارزی هستیم که هیچگاه نباید تسلیم شویم و بشکنیم.
از تمام زنان مبارز می‌خواهم که کشور را به هیچ عنوان ترک نکنند. چون ترک کشور راه‌حل محسوب نمی‌شود. دست به دست هم بدهیم این وطن را آباد بسازیم. من مطمئن هستم که دوباره به کار و تحصیل خود ادامه می‌دهیم چون دولت طالبان را قبول نداریم و جهانیان هم نباید قبول داشته باشند. باید حوصله‌مندی را حفظ بکنیم و دست به دست هم داده کشورمان را آباد بسازیم.
به امید روزی که دیگر زنان توهین و تحقیر نشوند تا بتوانیم روز زن را به شکل اساسی تجلیل بکنیم، نه به شکل نمادی.
به امید این که دیگر زنان مورد ظلم و ستم قرار نگیرند!
دیگر زنان را جنس دوم نشمارند!
به امید افغانستان عاری از جنگ و هرنوع زن‌ستیزی!»