ازسرگیری مذاکرات ایران و اروپا در سایه تشدید بحرانهای منطقهای
منابع دیپلماتیک از سرگیری مذاکرات میان ایران و اتحادیه اروپا در هفتههای آینده خبر دادهاند؛ مذاکراتی که پس از ماهها وقفه و در شرایطی حساس از سر گرفته میشود.

مرکز خبر- در حالی که تنشهای منطقهای و فشارهای بینالمللی علیه تهران رو به افزایش است، منابع دیپلماتیک از ازسرگیری قریبالوقوع مذاکرات ایران و اروپا خبر میدهند؛ گفتوگوهایی که قرار است با محوریت مسائل هستهای و امنیت منطقه پس از ماهها وقفه دوباره آغاز شود.
به گزارش رسانههای بینالمللی، دیپلماتهای اروپایی و مقامات جمهوری اسلامی ایران به دنبال تعیین چارچوبی جدید برای بازگشت به میز مذاکره هستند. برخی منابع اعلام کردهاند که فرانسه، آلمان و بریتانیا در تلاشاند ضمن حفظ کانالهای ارتباطی با تهران، از افزایش تنشهای هستهای جلوگیری کنند.
از سوی دیگر، مقامهای ایرانی خواستار آن شدهاند که اروپا نقش فعالتری در کاهش فشارهای تحریمی و رفع برخی محدودیتهای اقتصادی ایفا کند. با این حال، اختلافات عمیق در زمینه غنیسازی اورانیوم و حمایت ایران از گروههای نیابتی در منطقه، همچنان از موانع اصلی این مذاکرات به شمار میرود.
امروز دوشنبه ٢٩ تیرماه، اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی با موافقت ایران با دور جدید مذاکرات با اروپا خبر داد و اعلام کرد استانبول میزبان این مذاکرات خواهد بود.
براساس این خبر مذاکرات روز جمعه ٣ مردادماه، در «استانبول» برگزار میشود. براساس گفتههای این مقام جمهوری اسلامی مذاکرات ایران و اروپا به صورت مجزا از مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا انجام میشوند.
این در حالی است که افزایش تنشهای امنیتی در منطقه، جنگ غزه، و تداوم فشارهای آمریکا بر سیاستهای منطقهای ایران، بر فضای مذاکرات سایه افکنده است.
تحلیلگران معتقدند اگرچه بازگشت به مذاکرات میتواند از تشدید بحران جلوگیری کند، اما رسیدن به توافقی پایدار همچنان دور از دسترس به نظر میرسد.
این مذاکرات در حالی از سر گرفته میشود که در داخل ایران، فشارهای اقتصادی، محدودیتهای سیاسی و نارضایتیهای اجتماعی رو به افزایش است. منتقدان بر این باورند که فضای بسته و انحصاری موجود، مشارکت عمومی در تصمیمگیریهای کلان را با مانع روبهرو کرده و در عین حال، تحریمها و انزوای بینالمللی، بار مضاعفی را بر دوش مردم گذاشته است. در چنین شرایطی، بازگشت ایران به گفتوگوهای دیپلماتیک میتواند در کنار کاهش فشارهای خارجی، به ابزاری برای تثبیت نظم موجود بدل شود؛ با این حال، برخی ناظران هشدار میدهند که این روند ممکن است با به حاشیه راندن مردم در بازتعریف نظم جهانی، آنان را بیش از پیش در انحصار و تنگنای سیاسی گرفتار کند.