بهاران لهیب

بامیان - روز گذشتە آغاز سال تعلیم در افغانستان بود. زمانی که فصل زمستان در مناطق سردسیر از راه می‌رسد. شاگردان مکاتب برای سه ماه رخصت می‌شوند. خانواده‌های که زندگی حد متوسط داشتند، تلاش می‌کردند تا برای فرزندان شان در طول رخصتی سه ماهه در کنار تفریح، موضوعات جدیدی را آموزش ببیند. اما در طول حاکمیت دو ساله طالبان دختران بالاتر از صنف ششم اجازه مکتب رفتن را ندارند، به همین منظور ما به دیدن بعضی از مکاتب که سال تعلیم را آغاز نمودند رفتیم. دختران که تازه به صنف ششم رفته بودند دلگیر به نظر می‌رسیدند و می‌گفتند: «امسال آخرین سال درسی ماست.» از رخصتی‌های که داشتند لذت نبرده بودند.

 در این جریان ما آمنه شاه یکی از شاگردان ولایت بامیان را ملاقات کردیم که با لبخند زیبایی گفت: «طالبان تلاش دارند ما دختران را از تحصیل محروم سازند. اما من این اجازه را امسال برای شان ندادم. من زمستان سال قبل صنف ششم را به اتمام می‌رساندم. تصمیم گرفتم که سال بعد هم دوباره مکتب بیایم. بنا در درس‌ها سهم نگرفته تا ناکام بمانم و صنف ششم را دوباره بخوانم.»

وی ادامه داد: «با این که من ممتاز صنف خود بودم. هر بار که دراین مورد فکر می‌کردم که سال بعد اجازه آمدن به مکتب را ندارم خیلی دلم گرفته می‌شدم. بنا خواستم امسال هم بیایدم، از درس‌ها و محیط مکتب در کنار معلمانم لذت ببرم. راه دیگری وجود نداشت جز سهم نگرفتن به درس‌ها بود تا نتیجه خوب به دست نیاورم و دولت طالبان مجبور شوند. مرا امسال دوباره بپذیرد و امید دارم تا سال بعد دولت شان سرنگون شود. من و همقطارانم به تحصیل خود ادامه بدهیم.»

ص.ف معلم یکی از مکاتب کابل گفت: «ما اکثراً طی محفل سال تعلیم را آغاز می‌کردیم. این دوسال است که دولت طالبان اجازه نمی‌دهند با آن هم ما، مراسم آغازسال  تعلیم را صنف به صنف تجلیل می‌کنیم.»

ع.د معلم مکتب در پروان می‌گوید: «دلم گرفته می‌شود که دختران بزرگتر نمی‌توانند برای ادامه تحصیل بیایند با آن هم وقتی فکر می‌کنم اگر بیایند. من مطمین هستم که مضامین علوم را از بین ‌برده، مکاتب را تبدیل به مدارس دینی می‌نمایند. بنا بهتر است دختران ما در خانه بمانند.»

ج.د یکی از شاگردان مزار که با آمدن طالبان تازه صنف دهم را آغاز نموده بود. اشاره کرد: «از این که طالبان برای ما اجازه مکتب رفتن را نمی‌دهند دلگیرم. ولی هر بار که فکر می‌کنم. اگر طالبان برای دختران بالاتر از صنف ششم اجازه مکتب رفتن بدهند و تمام مضامین ما دینی و هر روز افراد «امر به معروف و نهی از منکر» طالبان به مکاتب بیایند و در مورد پوشش ما، به توهین و تحقیر بپردازند. من بودنم را در خانه ترجع می‌دهم.»  

روحیه محمدی معلم در ولایت کاپیسا افزود: «من چندین ماه می‌شود حقوق ماهانه خود را نگرفتم. همه معلمان در سرتاسر کشورم در عین وضعیت قرار دارند، با این که مانند دولت قبلی میلیون‌ها دالر به طالبان از طرف امریکا کمک شده، با آن هم طالب دولت خود را فقیر خطاب می‌کند.»

خ.س معلم در تخار گفت: «هر روز طالبان معلمان مکتب ما را تهدید می‌کنند که شما را اخراج می‌کنیم. همه معلمان با لبخند نفرت انگیز به طالبان می‌فهمانند که ما علاقمند چهره‌های جنایت‌بار شما نیستم. فقط به خاطر اولاد وطن خود می‌ایم که به دست شما وحشی‌ها تربیه نشوند.»

همه مصاحبه شنونده‌‌گان پیام شان این بود: «بگذار طالب و بادارش امریکا اخرین تلاش‌های خود را بکنند و به توهین و تحقیر ما ادامه بدهند. این شب‌های سیاه به سحر رسیدنیست، ما اگر روزی مانند خواهران کوردی خود سلاح به دست گرفتیم. پوز هر دو را به خاک مالیده و آزادی را به دست خواهیم آورد.»