استقبال شهروندان کرماشان از نمایش «یا اگر نمی‌شدهای ژنی»
نمایش «یا اگر نمی‌شدهای ژنی» با حضور زنان بازیگر و عوامل پشت صحنه و تولید، در هفتمین روز اکرانش با استقبال شهروندان علاقەمند به هنر در شهر کرماشان روبرو شد.
ژوان کرمی
کرماشان - یکشنبه ۲۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ در «تالار انتظار» شهر کرماشان واقع در میدان آزادگان این شهر، مردم علاقەمند به هنر و به ویژه هنر تئاتر، به تماشای نمایش «یا اگر نمی‌شدهای ژنی» نشستند. این هفتمین اکران نمایش مذکور در طی هفتەی گذشته بود و رٲس ساعت ۱۷ در کارگاه نمایش تالار انتظار آغاز شد. اکران این نمایش تا روز ۲۷ بهمن‌ماه ادامه خواهد داشت و با توجه به استقبال مردم امکان تمدید آن نیز وجود دارد.
در این نمایش که با نویسندگی و کارگردانی «دانیال محبی» بر روی صحنه رفته است، حضور زنان به عنوان بازیگر و عوامل پشت صحنه و تولید نمایش برجسته بود. کیمیا غلامی و ترنج ارشادی به عنوان بازیگر نمایش‌های درخشانی داشتند و تارا ارشادی به عنوان طراح لباس، دلنیا امیریان به عنوان طراح حرکات فرم، مطهره مرادپور به عنوان طراح نور، کیانا جوادی به عنوان دستیار و برنامەریز، هانیه فرهادی به عنوان منشی صحنه، کوثر ویسی‌پور به عنوان اجرای نور و یاسمن اکبری به عنوان روابط عمومی در تولید و اکران این نمایش نقش ایفا نمودند.
این نمایش مضمونی تاریخی داشت و به موضوعاتی همچون «زن، سیاست و جنگ» در اواخر سلسلەی قاجار و جنگ جهانی اول می‌پرداخت. در خصوص «زن» می‌توان گفت این نمایش به وضعیت ابژەگی زن در میان اشراف و شاهزادگان دورەی قاجار نگاه ویژەای داشت و به روایت این مهم می‌پرداخت که زن حتی در میان بالاترین خانوادەهای نظام پدرشاهی نیز فرودست بوده و در وضعیتی انقیادی و تبعیض‌آمیز می‌زیسته است، اما توٲمان در برابر این وضعیت مقاومت نموده و به مبارزه نیز پرداختە است.
در حاشیەی اکران این نمایش با دو تن از تماشاگران گفت‌وگوی کوتاهی داشتیم. مریم سجادی در خصوص نمایش، اکران و نقش‌آفرینی بازیگران عنوان کرد: من تئاتر را دیدم، خیلی جالب بود. من خودم به رویدادهای تاریخی خیلی علاقەمندم و مسائل تاریخی را خیلی دنبال می‌کنم. دوستان خیلی عالی بودند و زیبا اجرا می‌کردند. مضمون نمایش خیلی جالب بود، مخصوصا اینکه در مورد زنان بود و همیشه می‌گویند پشت یک آدم موفق همیشه یک زن هست.
مونا رضایی نیز دربارەی برداشت خود از این نمایش و حسی که از آن گرفته است گفت: نکتەی جالبی که در این کار توجه من را جلب کرد این بود که در برهەهای مختلف تاریخ این نگاه ابزاری به زنان متٲسفانه خیلی موج می‌زند. امیدوارم این نگاه ابزاری که به زنان وجود دارد با تغییر شرایط و گذر زمان، تغییر کند. از نگاه خودمان شروع کنیم و آن را تغییر دهیم. آنطور که مشخص است در گذشته هم این قضیه وجود داشته و متٲسفانه الان هم همچنان وجود دارد. هر چند در زمان‌هایی کمتر شده است اما همچنان این نگاه ابزاری را در جامعه داریم و امیدوارم با فرهنگ‌سازی درستی که باید اتفاق بیفتد، این نگاه از بین برود.