محاصره‌ی سویداء؛ سیاستی سیتسماتیک برای اعمال گرسنگی و پاک‌سازی
از سیزدهم ژوئیه تاکنون، شهر سویداء در سوریه تحت محاصره‌ای اقتصادی و انسانی همه‌جانبه قرار گرفته است که توسط جهادی‌های وابسته به هیئت تحریر الشام با نام‌ها و عناوین مختلف اعمال می‌شود.
روشیل جونیور
سویداء – هدف از محاصره‌ی شهر سویداء در سوریه، مختل ساختن زندگی اقتصادی و معیشتی است؛ یعنی جلوگیری از ورود سوخت‌هایی که برای پمپاژ آب و تأمین مواد غذایی ضروری‌اند، تلاشی است برای فشار بر اهالی یا مجازات آن‌ها به خاطر امتناع از تسلیم شدن به سلطه‌ی حاکمین.
در سایه این محاصره، سویداء و حومه‌ی آن با تشنگی، گرسنگی و ویرانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در حالی‌که آثار جنایات، آتش‌سوزی‌ها و تخریب اموال، گواه ابعاد خشونت‌بار این عمل علیه غیرنظامیان است؛ اما سکوت معنادار بین‌المللی و همدستی داخلی تعمدی، رنج مردم شهر را دوچندان کرده است.
«ما در معرض نابودی‌ایم»
دکتر شریفه الصالح از سویداء می‌گوید: «ما در معرض نابودي‌ایم؛ این وطن را ساختیم و فداکاری کردیم، و هرگز به جدایی از سوریه فکر نکردیم. یک ذره از خاک در شهر قامشلو برابر است با یک ذره خاک در سویداء. از ۲۱ روز پیش تحت محاصره‌ای شدید از سوی شریکان وطن‌مان هستیم، و علت را نمی‌دانیم.»
او افزود: «کمک‌ها نمی‌رسند، پس از آن‌که برق بیمارستان‌ها قطع شد نوزادان نارس جان دادند. سوخت به نانوایی‌ها رسید، اما کافی نبود. وقتی تمام شد، اندکی آرد وارد کردند گویی نمایشی از ورود مایحتاج اساسی اجرا می‌کنند؛ در حالی که اجازه نمی‌دهند برق روشن شود تا کار پخت ادامه یابد.»
او توضیح داد: «دستگاه‌های انکوباتور نوزادان از کار افتادند. به دلیل کمبود سوخت، اجساد شروع به گندیدن کردند چون سردخانه‌ها از کار افتادند، و آب به حدی کم شد که مردم مجبور شدند یک سطل آب را با هم تقسیم کنند. در بیمارستان ما ۱۵۰۰ بیمار مبتلا به سرطان هستند که نیاز به دریافت دُز دارویی دارند، و جاده دمشق که شریان حیاتی سویداء محسوب می‌شود، بسته است».
شریفه صالح اشاره کرد: موانع موجود با بهانه‌ی «انتظار موافقت رئیس امنیت ملی، احمد دلاتی، که به تلفن خود جواب نمی‌دهد» مانع ورود کمک‌ها می‌شوند؛ از این طریق اهالی از دریافت دارو و غذا محروم می‌شوند.
او تأکید کرد: «اهالی سویداء در معرض یک جنگ منظم قرار دارند؛ ما در معرض نابودی‌ایم، و رسانه‌ها را از دیدن حقیقت منع می‌کنند. چرا؟ چون از افشای جنایات‌شان می‌ترسند. یک کودک خردسال را بر سینه مادرش سر بریدند و به او گفتند ما تو را نمی‌کشیم، بلکه می‌خواهیم عذاب بکشی. سپس حقایق را وارونه کردند و ما را متهم به ارتکاب این جنایات کردند.»
او خواستار بازگشایی یک گذرگاه انسانی از طریق اردن شد تا بیماران بتوانند برای درمان خارج شوند و سوخت، آرد و مواد غذایی وارد گردد.
محاصره اقتصادی و پیامدهای خطرناک آن
از سوی دیگر، مهندس غاده الشعرانی می‌گوید با تشدید نقض حقوق بشر، هزاران خانواده از روستاهای غربی و جنوبی حومه به سوی شهر سویداء مهاجرت کردند تا از بمباران، آتش و غارت فرار کنند. اما این کوچ در شرایطی تراژیک انجام شد؛ خانواده‌ها بدون اینکه حتی یک دانه گندم همراه خود داشته باشند، راهی شهر شدند، زیرا سیلوی غلات و انبارها سوخته شده و اموالشان به سرقت رفته بود.
او توضیح داد: این مهاجرت ناگهانی شرایط داخل شهر را تشدید کرد؛ چرا که سویداء دیگر قادر به تأمین غذای کافی و سرپناه برای هزاران آواره نبود، ضمن اینکه اهالی روستا معمولاً برای یک سال آتی مایحتاج ذخیره می‌کنند، اما آن گروه‌ها ذخایر آن‌ها را سوزاندند و فشار را دوچندان کردند.
او از نقض‌های مستقیم در بیمارستان ملی سویداء گفت: بمباران با خمپاره و سلاح‌های سنگین، قتل تعدادی از بیماران، مجروحان و کارکنان پزشکی، تجمع اجساد بازمانده از سرد‌خانه‌های خاموش به دلیل قطع برق، که سبب انتشار بوهای زننده و نگرانی از شیوع بیماری‌های همه‌گیر شد.
غاده الشعرانی تأکید کرد که به دلیل ممنوعیت ورود کمک‌ها از دمشق، بیمارستان‌های شهرهای شهبا و صلخد نیز با کمبود شدید دارو و تجهیزات پزشکی مواجه‌اند. وی همچنین در مورد خطرات تهدیدکننده این محاصره‌ی اقتصادی هشدار داد.
او اظهار کرد: «ممنوعیت ورود سوخت و مواد اساسی باعث شده پمپ‌های آب کار نکنند، آب در منازل و اماکن عمومی کمیاب شده است، ارتباطات عملاً قطع شده؛ حتی اعضای خانواده از حال هم خبر ندارند و حمل‌ونقل و توزیع غذا فلج شده، و توان عملیاتی بیمارستان‌ها و نانوایی‌ها فرو ریخته است.»
وضعیت فاجعه‌بار
او بر گفته‌ی دکتر شریفة الصالح تأکید کرد: «هرچند اجازه داده شد مقدار محدودی آرد به نانوایی‌ها وارد شود اما مقامات ورود گازوئیل لازم برای راه‌اندازی نانوایی‌ها را ممنوع کردند؛ این امر باعث تعطیلی تقریباً کامل تولید نان شد. سیلوهای گندم در ام‌الزیتون و متونه که منبع تغذیه‌ی اصلی شهر بودند، سوخته شدند. اقدامی که هدفش گرسنه نگه داشتن سیستماتیک مردم است.»
غاده الشعرانی با تاکید بر اینکه وضعیت در سویداء اکنون فاجعه‌آمیز است و نیازمند مداخله فوری بین‌المللی و منطقه‌ای است، افزود: «ضروری است شهر سویداء رسماً به‌عنوان منطقه‌ای در وضعیت اضطراری اعلام شود، و امکان بازگشایی گذرگاه انسانی برای ورود کمک‌های ضروری فراهم گردد تا رنج مردم کاهش یابد. تنها راه‌حل موجود برای جامعه‌ی بین‌المللی، فشار به طرف‌های ذی‌ربط برای اجازه‌ی ورود کمک‌های انسانی و بازگرداندن زندگی روزمره به منطقه است.»
او خواستار بسیج همکاری بین‌المللی و محلی برای پایان دادن به محاصره‌ای شد که منجر به «رنج بی‌سابقه‌ای» برای غیرنظامیان در سویداء گردیده است: «جامعه‌ی بین‌المللی باید موضعی قاطع اتخاذ کند تا از غیرنظامیان محفاظت کنند و حقوق اساسی‌شان در زمینه‌ی غذا، دارو و سرپناه را تضمین نماید.»